ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΣ: Νά ἐπικεντρωθοῦμε στήν αὔξηση τοῦ ἐθνικοῦ προϊόντος

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 158/Φεβρουάριος 2012)

Οἱ παράγοντες πού συνέτρεξαν στό νά ὁδηγηθεῖ ἡ χώρα μας στήν σημερινή φρικτή οἰκονομική κρίση , εἶναι βεβαίως πολλοί: ἕνας ὅμως ἀπό αὐτούς εἶναι ἐκεῖνος πού προσδιορίζει πλέον τό παρόν καί ἀπειλεῖ τό μέλλον μας. Ἡ κακή συμφωνία μας μέ τήν Τρόϊκα.

Ἡ συμφωνία αὐτή μᾶς φορτώνει ἕνα τεράστιο καινούργιο χρέος γιά νά ἐξυπηρετήσουμε τά προηγούμενα καί δέν μᾶς ἀφήνει περιθώρια νά χρηματοδοτήσουμε ἀναπτυξιακές ἐπενδύσεις πού θά μᾶς βγάλουν ἀπό τήν φτώχεια.

Ἡ Τρόϊκα ἔχει τήν εὐθύνη γιά τό περιεχόμενο τῶν ὅρων πού μᾶς ἐπέβαλε καί πού ἐκπορεύονται ἀπό τόν οἰκονοφιλελεύθερο μονεταρισμό της. Ἡ δική μας εὐθύνη (δηλ. τῆς κυβέρνησης Παπανδρέου) ἔγκειται στήν μή ἔγκαιρη ἀντιμετώπιση τοῦ οἰκονομικοῦ προβλήματος καί στήν μή ἀναζήτηση ἑνός δανείου στήν διεθνῆ ἀγορά τῶν κεφαλαίων ὑπό συνήθεις ὅρους, καί χωρίς δεσμεύσεις ὡς πρός τήν χρησιμοποίησή του. Ἡ καθυστέρηση καί τά διάφορα κενά σχήματα τῆς κυβέρνησης μας (τοῦ τύπου «τό πιστόλι πάνω στό τραπέζι») τήν ἔκαναν νά προστρέξει στήν Τρόϊκα, ὅταν βρεθήκαμε πλέον στό χεῖλος τοῦ κρημνοῦ. Δέν μποροῦσε πλέον παρά νά ὑποκύψει στούς ὅρους πού μᾶς ἔθεσαν.

Ἡ ὕφεση

Ἡ πορεία τῆς οἰκονομίας μας ἀπό τότε πού ἁλυσσοδεθήκαμε ἀπό τήν Τρόϊκα εἶναι ἀπελπιστική. Βρισκόμαστε σέ μιά ἀποπνικτική ὕφεση, πού ἀπό τά ἐπίσημα στοιχεῖα προβλέπεται, ὅτι θά ἐπιταθεῖ μέσα σ’αὐτό τό ἔτος.

Οἱ ἄνεργοι πού τό 2009 ἦταν 470.100, ἔγιναν 810.500 τό 2011. Μέσα στό 2012 ὑπολογίζεται ὅτι θά γίνουν 901.300. Πόσο θά μπορέσει νά ἀντέξει ὁ μηχανισμός τῆς κοινωνικῆς ἀσφάλισης νά πληρώνει τά ἐπιδόματα ἀνεργίας, χωρίς μάλιστα νά τροφοδοτεῖται ἀπό τίς ἀσφαλιστικές εἰσφορές γιά τήν ἀπασχόληση τοῦ ἴδιου ἀριθμοῦ ἐργαζομένων; Πρέπει ἀκόμη νά ληφθεῖ ὑπ’ὄψιν, ὅτι δέν καταγράφονται ἀπό τόν ΟΑΕΔ ὡς ἄνεργοι αὐτοί πού ἔχουν μιά μερική ἀπασχόληση, ἔστω καί λίγων ὡρῶν τήν ἡμέρα ἤ καί τήν ἑβδομάδα, οὔτε καί αὐτοί πού δέν μπῆκαν ποτέ στήν ἀγορά ἐργασίας γιατί δέν βρῆκαν ἐργοδότη νά τούς προσλάβει.

Στίς τράπεζες μειώνονται οἱ καταθέσεις. Ἄλλες φεύγουν στό ἐξωτερικό γιά νά φυλαχθοῦν ἀπό ἐνδεχόμενη ἀδυναμία τῶν τραπεζῶν νά τίς ἀποδώσουν ὅταν τούς ζητηθοῦν. Ἄλλες ἀποσύρονται γιά τήν ἀναπλήρωση μισθοῦ, ὁ ὁποῖος χάθηκε μέ τήν ἀπόλυση τοῦ καταθέτη. Ἄλλες γιά τήν πληρωμή τῶν ηὐξημένων φόρων. Ἄλλες ἀπό ἐπιχειρήσεις πού μειώθηκαν τά ἔσοδά της ἀπό τίς πωλήσεις. Καί ἄλλες μέ τήν σπέκουλα τῆς ἐπιστροφῆς στήν δραχμή.

Οἱ ξένοι προμηθευτές ἔκοψαν τίς πιστώσεις τους στούς εἰσαγωγεῖς, μή ἐμπιστευόμενοι ὅτι θά τούς ἐξοφλήσουν ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα. Ἀλλά δέν δέχονται καί ἐγγυητικές ἐπιστολές ἑλληνικῶν τραπεζῶν, ὅπως πληροφορεῖ σέ ἄρθρο του στήν ¨Καθημερινή¨ τῆς 19.1.12 ὁ Λεωνίδας Στεργίου, γιατί ἀμφιβάλλουν γιά τήν διατήρηση τῆς φερεγγυότητάς τους.

Ἦταν ἀνατριχιαστική γιά τόν γράφοντα ἡ εἰκόνα μιᾶς ἀτέλειωτης σειρᾶς ἀπό ταξί, τό ἕνα πίσω ἀπό τό ἄλλο πού ἀνέβαιναν μιά νύχτα τήν λεωφόρο ἀπό τήν Ἀθήνα στήν Κηφισιά μέ ἀναμένο τό φῶς πού δείχνει ὅτι ἔψαχναν γιά πελάτη.

Ἡ ὕφεση μεγαλώνει. Καί μαζί τό πλῆθος τῶν ἀστέγων καί τῶν σιτιζομένων ἀπό τήν φιλανθρωπία.

Ἀπίσχνανση

Ὅτι τίς τελευταῖες δεκαετίες ἀνέβηκε ἡ πολυτελής κατανάλωση μας εἶναι φανερό. Ἄλλοτε γύριζαν ἀπό τό ἐξωτερικό οἱ φοιτητές μας πού σπούδαζαν ἐκεῖ, μέ τήν ἀποπεράτωση τῶν σπουδῶν τους ὕστερα ἀπό χρόνια. Τώρα πᾶνε καί ἔρχονται στίς διακοπές καί ὄχι μόνο. Χαμηλόμισθοι ὑπάλληλοι κάνουν κάθε τόσο τουρισμό σέ ξένες χῶρες. Καί στήν ἔνδυση, στήν διατροφή καί στίς διασκεδάσεις μας ἔχουμε γίνει ἀνοιχτοχέρηδες.

Οἱ Εὐρωπαῖοι μᾶς συνιστοῦν μιά γενική ἀπίσχνανση τῶν ἀτομικῶν δαπανῶν μας γιά νά φθηνήνει ἡ ἐργασία μας καί νά χαμηλώσει τό κόστος τῆς παραγωγῆς μας καί οἱ τιμές τῶν προϊόντων πού προσφέρουμε στήν διεθνῆ ἀγορά.

Καί θά μᾶς εἶναι μέν ὠφέλιμο νά περιορίσουμε, κατά τήν διάρκεια τῆς κρίσης, τίς πολυτελεῖς μας δαπάνες, γιά νά ἀντεπεξερχόμαστε στίς ἀναγκαῖες μέ τά ἔσοδά μας πού ἔχουν περιοριστεῖ, ἀλλά δέν θά προκύψει ἐξ αὐτοῦ αὔξηση τῶν ἐξαγωγῶν μας.

Ὁ ἐργατικός μισθός πού εἶναι ἐνσωματωμένος στά προϊόντα πού ἐξάγουμε δέν ὑπερβαίνει τό 25% τῶν τιμῶν τῆς διάθεσης τους. Ὅσο χαμηλώνει ὁ μισθός αὐτός, τόσο πλαταίνει ὁ κύκλος τῶν ἀνθρώπων πού ἔχουν φθάσει στό ἀπροχώρητο καί εἶναι ἐπιρρεπεῖς σέ πράξεις ἀτομικῆς καί ὁμαδικῆς ἀπελπισίας. Καί κάθε κλάδεμα ἐργασιακῶν ἀποδοχῶν ἔχει μιά σειρά ἀπό ἀρνητικά ἀντικρύσματα: ἐλάττωση τῆς φορολογητέας ὕλης ἄρα καί τῶν κρατικῶν ἐσόδων, ἀνισορροπία στό κοινωνικοασφαλιστικό κύκλωμα, μικρότερη κίνηση στά μαγαζιά κοκ.

Γιά τήν αὔξηση τῶν ἐξαγωγῶν, ἡ ὁποία εἶναι καίριας σημασίας, δέν εἶναι ἡ πτώση τῶν μισθῶν, ἀλλά ἄλλα ἐκεῖνα πού χρειάζονται. Πολύ καί φθηνό τράπεζικό χρῆμα στόν ἐξαγωγέα γιά νά παρέχει αὐτός μακρότερη πίστωση στόν ἀγοραστή στό ἐξωτερικό, ἀσφάλιση του ἀπό τόν κίνδυνο ὁ ἀγοραστής νά μήν τόν πληρώσει, διαφήμιση τῶν ἑλληνικῶν προϊόντων, δραστήριοι ἐμπορικοί ἀκόλουθοι τῶν πρεσβειῶν μας.

Ἡ ἀπίσχνανση, τήν ὁποίαν μᾶς συμβουλεύουν οἱ Εὐρωπαῖοι, πρέπει νά ὑπάρξει στόν κρατικό μηχανισμό. Δέν ἐννοῶ ἀπολύσει καί ἐφεδρεῖες, οἱ ὁποῖες ἀφοῦ ἐπί μῆνες ἦταν ὑπό συζήτηση ἔχουν πλέον ξεχαστεῖ. Τό θέμα εἶναι στόν ρυθμό μέ τόν ὁποῖον δουλεύει τό δημόσιο. Στίς διαδικασίες πού ἀπορροφοῦν ἕναν ἰλιγγιώδη ἀριθμό ἀπό ἐργατοῶρες. Προσπαθεῖ τό κράτος νά λιγοστέψει τήν ἀπασχόληση μιᾶς ὑπηρεσίας, μετακυλιόντας τήν ἐργασία της σέ μιάν ἄλλη.

Ἔτσι βλέπουμε τήν εἴσπραξη τοῦ νέου χαρατσιοῦ στήν ἀκίνητη περιουσία νά ἔχει ἀνατεθεῖ στήν ΔΕΗ, ἡ ὁποία στό κάτω-κάτω ἔχει γίνει ἰδιωτική ἐπιχείρηση. Καί ἀντί νά γίνει τό νταραβέρι τῶν σχετικῶν ἐνστάσεων καί τῶν διευκρινήσεων στίς ἐφορίες, νά σχηματίζονται τεράστιες οὐρές στά ὑποκαταστήματα τῆς ΔΕΗ.

Γιά τήν κυβέρνηση μιά συναλλαγή τοῦ πολίτη μαζί της γίνεται εὐκαιρία νά τόν ἐλέγξει γιά μιά ἄλλη δραστηριότητά του. Ἐξ οὖ καί ἡ ἀνάγκη του νά συγκεντρώσει μιά σωρεία πιστοποιητικῶν, τά ὁποῖα σέ μικρό διάστημα χάνουν τήν ἰσχύ τους καί πρέπει νά τρέξει νά βγάλει καινούργια.

Ὁ δρόμος γιά τήν ἀνόρθωση

Χρειάζεται νά ἐπικεντρωθοῦμε στήν αὔξηση τοῦ ἀκαθάριστου ἐθνικοῦ προϊόντος. (Αὐτό τό ἔχουν συνειδητοποιήσει πλέον οἱ πάντες καί φωνάζουν γιά νέες ἐπενδύσεις.) Θά αὐξήσουμε ἀπό μιά μεριά τήν παραγωγή μας καταργώντας τίς ἀπεργίες κατά τήν διάρκεια τῆς κρίσης - ὅπως ἀπαγορεύονται καί ὅταν γίνεται ἕνας πόλεμος – καί ἀπό τήν ἄλλη μέ ἕνα μακρόπνοο καί συνεχῆ ἐξορθολογισμό τῆς λειτουργίας τοῦ κράτους.

Ἡ κυβέρνηση Παπαδήμου, ἀπαλασσόμενη ἀπό τό ἀνασταλτικό περίβλημα πού τῆς ἔχουν ἐπιβάλλει τά κόμματα καί ἀναδιαπραγματευόμενη μέ νέο κῦρος τούς ὅρους τῆς δανειοδότησης τῶν ξένων, θά εἶναι σέ θέση νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ἀνόρθωση.