Γράμμα 68: Ἐγωτισμός

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 68
 

Ρωσική ρουλέτα, ἀλλά ὄχι μέ μία σφαῖρα στίς ἕξι θαλάμες, ἀλλά μέ μία σφαῖρα σέ κάθε δεύτερη θαλάμη, ἀποτελεῖ τό Bonus τῶν 50 ἑδρῶν.

Ὁ κ. Βενιζέλος ἐκ μέρους τῆς Ἐλιᾶς, ἡ ὁποία δέν προσδοκᾶ ὅτι θά καταλάβη τήν πρώτη θέση στίς ἑπόμενες ἐκλογές, τάχθηκε κατηγορηματικά ἐναντίον τοῦ ἀντιδημοκρατικοῦ Bonus καί ἐτόνισε τόν κίνδυνο πού ἐμπεριέχει. Τά μικρότερα κόμματα ἦταν ἐξ ὑπαρχῆς ἐναντίον τοῦ δώρου πρός τό ¨κόμμα ἐξουσίας¨ πού θά ἔρθη πρῶτο, γιατί θά λιγόστευε τίς δικές τους ἕδρες.

Τό θέμα ἦταν τί θά ἔκαναν τά δύο ¨κόμματα ἐξουσίας¨, γιά τά ὁποῖα τό Bonus μπορεῖ νά ἀποτελέση εὐεργεσία ἤ συμφορά.

Ὁ κ. Τσίπρας εἶπε, ὅτι δέχεται νά παραιτηθῆ ἀπό τό Bonus, ἄν παραιτηθῆ ἡ κυβέρνηση τῆς Ν. Δ. καί γίνουν τώρα οἱ ἐκλογές. Ὁ κ. Σαμαρᾶς δήλωσε, ὅτι εἶναι ὑπέρ τοῦ Bonus, γιατί ἡ πριμοδότηση τοῦ πρώτου κόμματος ἐξασφαλίζει σταθερότητα στήν διακυβέρνηση τῆς χώρας. Ἔτσι διασώζει τήν εἰκόνα τῆς αἰσιοδοξίας του γιά τήν νίκη τῆς Ν.Δ. στίς ἑπόμενες ἐκλογές. Καί ξέρει ὅτι μέχρις αὐτές ἔχει χρόνο νά μεταβάλη τήν ἀξιολόγησή του γιά τά Bonus.

Ὁ ἁπλός λαός ἔχουμε κάθε λόγο νά μήν θέλουμε τό Bonus πού ὀξύνει τόν φανατισμό στίς ἐκλογές καί μετά ἀπό αὐτές κάνοντας πανίσχυρο τό κόμμα πού ἐνίκησε, τό σπρώχνει στήν αὐθαιρεσία.

Τά δύο ¨κόμματα ἐξουσίας¨ ἀπέδειξαν γιά μιά ἀκόμη φορά, ὅτι τό γενικό συμφέρον τῆς χώρας δέν τά ἀπασχολεῖ καί προσδιορίζουν τήν στάση τους σύμφωνα μέ ὅτι ὠφελεῖ τό μικρό Ἐγώ τους.

Γράμμα 67: Τό νοῦ μας στήν Θράκη

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 67
 

Μέ τήν ἐπικεφαλίδα αὐτή ἔχουμε δημοσιεύσει ἐπανειλημμένως ἄρθρα στήν Ἐφημερίδα τοῦ ΚΣΜ.

Οἱ αὐτοδιοικητικές ἐκλογές στήν Θράκη ἔβγαλαν πρῶτο στούς νομούς τῆς Ροδόπης καί τῆς Ξάνθης, μέ μεγάλη διαφορά, τό κόμμα τῆς Ἰσότητας, Εἰρήνης καί Φιλίας, πού δέν περιορίζεται στό μουσουλμανικό θρήσκευμα τῶν ὀπαδῶν του, ἀλλά δηλώνει ὅτι εἶναι τουρκικό – παραγνωρίζοντας τόν περιορισμό ἀπό τήν Συνθήκη τῆς Λωζάννης.

Τό χωριστικό κίνημα ἀναπτύσσεται. Οἱ οἰκονομικές θυσίες τοῦ κ. Ἐμφιετζόγλου καί οἱ μόχθοι τῆς κ. Νικοπούλου γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς ἰδιαιτερότητας τῶν Πομάκων δέν ἀπέδωσαν. Χρειάζεται νά ληφθοῦν καλλίτερα μέτρα.

Σήμερα στό μέγαρο τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν γίνεται Ἡμερίδα μέ θέμα «Παρελθόν – Παρόν καί Μέλλον Δυτικῆς Θράκης». Εὐχόμαστε στούς ὀργανωτές της καλήν ἐπιτυχία καί νά καταλήξουν σέ προτάσεις πρός τήν Κυβέρνηση ἐφαρμόσιμες καί ἀποτελεσματικές.

Γράμμα 66: Ἁπλή Ἀναλογική

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 66
 

Ἡ συζήτηση πού ξεκίνησε γιά τήν κατάργηση τοῦ ληστρικοῦ Bonus, προχωρᾶ στό ποιό εἶναι τό σωστό γιά τήν ἐποχή μας ἐκλογικό σύστημα. Ἡ Ἁπλή Ἀναλογική ἦταν ἐξ ὑπαρχῆς τό πιό δημοκρατικό σύστημα, ἀφοῦ παρέχει τήν πιστώτερη ἀποτύπωση τοῦ λαϊκοῦ φρονήματος – τουλάχιστον κατά τήν ἡμέρα τῶν ἐκλογῶν. Σήμερα εἶναι καί τό σύστημα πού μᾶς προφυλάσσει περισσότερο ἀπό τούς κινδύνους τῶν ἀκροτήτων.

Θά βγάζουν μέν βουλευτές καί οἱ τρομοκρατικές ὀργανώσεις τῆς δεξιᾶς καί τῆς ἀριστερᾶς ἄκρης τοῦ πολιτικοῦ φάσματος οἱ ὁποῖοι θά συγκαλύπτουν τά χαρακτηριστικά τους γιά νά μήν τούς σταματᾶ ὁ νόμος, ἀλλά ὁ λαός πού θέλουμε δημοκρατία καί ἀτομικά δικαιώματα ἀποτελοῦμε τήν συντριπτική πλειοψηφία. Ἄρα καί ἀπό τά κόμματα μέ τίς ἀρχές αὐτές θά γίνονται τά κυβερνητικά σχήματα.

Ἡ μονοκομματική κυβέρνηση ἔχει γίνει πλέον παρελθόν. Στό ἐρώτημα ἄν εἶναι δυνατόν νά συγκυβερνήσουν δεξιά καί ἀριστερά κόμματα, ἡ ἀπάντηση εἶναι ἕνα ἄλλο ἐρώτημα: Πόσο δεξιά εἶναι τά μέν καί πόσο ἀριστερά τά δέ;

Ὅλα ξεκινοῦν μέ ἰδεολογικές δοξασίες, ἀλλά ὅταν φθάνουν στήν ἐξουσία τά πράγματα τούς ἐμποδίζουν νά ἀσκήσουν μιά πολιτική μονόπλευρη. Ἡ σύγκλιση εἶναι νόμος τῆς πραγματικότητας.

Οἱ μεγάλες διαφορές κοινωνικῶν στόχων - ἀπελευθέρωση τῶν δούλων, ψῆφος στίς γυναῖκες, κατάργηση τοῦ πλούτου κ.ο.κ. – δέν ἰσχύουν πιά στήν ἐποχή μας. Διότι τά σχετικά προβλήματα ἔχουν λυθῆ. Ἔχουμε μικρότερη ἀνάγκη ἀπό μιά κυβέρνηση πού παίρνει μεγάλες πρωτοβουλίες, ἀπό ὅ,τι ἀπό μιά τίμια διοίκηση.

Γράμμα 65: Τό BONUS

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 65
 

Στίς προχθεσινές ἐκλογές εἴδαμε σέ ὁρισμένες περιπτώσεις τό κλάσμα μιᾶς μονάδας νά δίνη καί νά ἀφαιρῆ τήν νίκη.

Στίς ἐκλογές γιά τήν ἑλληνική βουλή τό ὑφιστάμενο σύστημα ἐπιτρέπει μία (1) μόνο ψῆφος νά μεταβάλη ἐντελῶς τό ἀποτέλεσμα. Ἄν τό ἕνα ἀπό τά δύο κόμματα, πού διαγωνίζονται γιά τήν νίκη, πάρει καί μία μόνο ψῆφο περισσότερη ἀπό ὅ,τι τό ἄλλο, μέ τόν ἰσχύοντα νόμο θά λάβη ὡς bonus 50 ἕδρες. Τό δῶρο αὐτό εἶναι ἀντιδημοκρατικό. Τό Σύνταγμά μας ὁρίζει τήν ἰσότητα τῶν ψήφων.

Καί στήν μή ἀκραία περίπτωση τῆς διαφορᾶς μιᾶς ψήφου, ἡ καθιέρωση δώρου ἑδρῶν γιά τό κόμμα πού παίρνει τίς περισσότερες ψήφους, παραβιάζει τόν δημοκρατικό χαρακτήρα τοῦ πολιτεύματος.

Οἱ βουλευτικές ἐκλογές, παρότι πιέζει γι’αὐτές ὁ κ. Τσίπρας, δέν εἶναι πρό ὀφθαλμῶν. Ὥσπου νά γίνουν θά συμβοῦν πολλά καί δέν μπορεῖ κανείς νά προδικάζει τό ἀποτέλεσμα τους. Τά δύο τωρινά ¨κόμματα ἐξουσίας¨ μποροῦν (καί πρέπει) νά συμφωνήσουν στήν κατάργηση τοῦ ἐπικίνδυνου bonus.

Γράμμα 64: Γυρίζουμε φύλλο

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 64
 

Λίγες χαρές καί πολύ μεγάλες λύπες μᾶς ἔδωσε ἡ χθεσινή ἡμέρα, πού προσδοκούσαμε ὅτι θά γινόταν τό ὁρόσημο τῆς ἀνάκαμψης τῆς χώρας.

Ὁ Σύριζα τῆς δημαγωγίας καί τῆς καταστροφῆς τῶν σχέσεων μας μέ τήν Εὐρώπη ἀναδείχθηκε σέ πρῶτο κόμμα καί μέ διαφορά πού προδιαγράφει ὅτι ἡ ὑπεροχή του δέν θά εἶναι παροδική. Ἡ Ν. Δημοκρατία στάθηκε ἀνίκανη νά δρέψη τούς καρπούς τῆς ἐπιτυχημένης οἰκονομικῆς πολιτικῆς της. Δέν μπόρεσε νά κάνη τήν κοινή γνώμη νά συνειδητοποιήση τό γεγονός. Ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον κινήθηκε στόν ἐκλογικό ἀγώνα τήν ἔκαναν νά μήν δυνηθῆ νά ἀξιοποιήση τό σύνολο τῆς ἐκλογικῆς βάσης της.

Εὐχάριστη ἦταν ἡ διάψευση τῶν προβλέψεων, ὅτι τό ΠΑΣΟΚ μέ τόν μετωπικό σχηματισμό του τήν Ἐλιά, δέν θά ἔχουν λαϊκή ἀπήχηση. Ἔστω καί ἄν ἦταν μικρό τό ποσοστό τῶν ψήφων πού πῆραν, προστιθέμενο σ’αὐτό τῆς Ν. Δημοκρατίας κάνει τήν κυβέρνηση νά ὑπερτερεῖ τοῦ Σύριζα. Τό σωστό θά ἦταν νά παγιωθῆ ἡ σχέση Ν.Δ. καί ΠΑΣΟΚ μέ τήν συγχώνευσή τους. Ξεπερασμένες εἶναι οἱ ἀλλοτινές διαφορές τους.

Τό πιό θλιβερό ἀποτέλεσμα τῆς χθεσινῆς ψηφοφορίας εἶναι ἡ διατήρηση τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς στήν τρίτη θέση. Ἕνα κόμμα φασιστικό μέ γκαγκστερικές δραστηριότητες, θά ἔπρεπε νά βρίσκεται πρό πολλοῦ στήν φυλακή. Ὁ ὑπουργός τῆς Δικαιοσύνης, ὡς ὁ ἐπικεφαλῆς τοῦ διωκτικοῦ μηχανισμοῦ τοῦ κράτους, εὐθύνεται γιά βαρεῖα παράληψη. Σήμερα ἡ Χρυσή Αὐγή ἔχει μ’ὅλα ταῦτα τήν μεγαλύτερη ἀπό ποτέ λαϊκή στήριξη καί θά ἀντιπροσωπεύει τήν χώρα μας μέ τρεῖς βουλευτές στήν Εὐρωπαϊκή Βουλή.

Ἡ ντροπή μας γιά τό πῶς θά δοῦν τήν ἐκπροσώπησή μας αὐτή οἱ ἑταῖροι μας, ὀπισθοχωρεῖ ἀπό τό ὅ,τι ἡ αὔξηση τοῦ φασισμοῦ καί τῆς μισαλλοδοξίας ἔγιναν κοινό φαινόμενο στήν Εὐρώπη. Στήν Γαλλία τό κόμμα τῆς Λέ Πέν πῆρε τήν πρώτη θέση, ἐνῶ τό κόμμα τοῦ προέδρου Ὁλλάντ βρέθηκε στήν τρίτη. Στήν Ὁλλανδία οἱ νεοναζῆδες ἦρθαν τέταρτοι. Στήν Ἀγγλία ἦρθε πρῶτο ἕνα κόμμα πού ἔχει ξεσπαθώσει ἐναντίον τῶν ξένων μεταναστῶν καί θέτει σέ ἀμφισβήτηση τήν παραμονή τῆς χώρας στήν Εὐρώπη. Πρώτη δύναμη μέ σημαντική διαφορά στήν μέχρι τώρα ἀκρόπολη φιλελευθερισθοῦ Δανία ἀναδείχθηκε στίς ἐκλογές τό κόμμα τῶν ρατσιστῶν. Ἀνάλογα φαινόμενα παρουσιάστηκαν καί στήν Σουηδία καί τήν Φινλανδία, βάζοντας σέ κίνδυνο τήν διατήρηση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης. Ἀνάγκη ὅλοι οἱ Εὐρωπαϊστές νά ἀνασκουμπωθοῦμε γιά νά διασώσουμε τήν εὐρύτερη πατρίδα μας.

Βαρύ χτύπημα ἦταν τό ὅτι στίς ἐκλογές γιά τήν Εὐρωπαϊκή Βουλή τό κόμμα τοῦ τουρκικοῦ προξενείου στό νομό τῆς Ξάνθης ἦρθε πρῶτο μέ ποσοστό 22,83% καί στόν νομό τῆς Ροδόπης μέ ποσοστό 43,89%. Μέχρι τώρα τά ΜΜΕ τό ξόρκιζαν παρασιωπῶντας τήν κάθοδο τῶν συνδυασμῶν του. Πρέπει νά ξαναζωντανέψει ἡ Ἑλλάδα τήν παρουσία της στήν Θράκη.

Γιά νά κλείσουμε μέ μία εὐχάριστη νότα αὐτό τό θλιβερό σημείωμα, σημειώνουμε τήν χαρά μας πού κέρδισαν πάλι τίς δημαρχίες τῆς Θεσσαλονίκης καί τῆς Ἀθήνας ὁ Μπουτάρης καί ὁ Καμίνης. Δέν θά ἦταν καλλίτερα ὁ κ.Σαμαρᾶς ἀντί νά ἐπιδιώξη νά χρωματιστοῦν μέ μπλέ στόν χάρτη ἡ Ἀθήνα καί ἡ Θεσσαλονίκη νά ὑποστήριζε τούς δύο ἐπιτυχημένους δημάρχους;

Ἔχει προκύψει πλέον μιά γενική κατάσταση τελείως διαφορετική ἀπό χθές. Γιά τήν ἀντιμετώπισή της γυρίζουμε φύλλο.

Γράμμα 63: Ἐπιτέλους!

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 63
 

Ἀπόψε πιά θά μάθουμε, ἄν θά παραμείνουμε Εὐρωπαῖοι ἤ θά γίνουμε τριτοκοσμικοί.

Νά ψηφίσουμε μαζικά γιά τήν Εὐρώπη.

Γράμμα 62: Ἡ αὐριανή ψῆφος

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 62
 

Μιά παροιμία λέει τό Καλλίτερα εἶναι ἐχθρός τοῦ Καλοῦ.

Ἡ ἀντιπολίτευση, ἡ ὁποία δέν ἀντιμετωπίζει τίς δυσκολίες τῆς διακυβέρνησης, μπορεῖ ἀνέξοδα νά λέει, ὅτι ἄν ἦταν αὐτή στήν ἐξουσία θά τά ἔκανε ὅλα ἄριστα.

Κάποιες ἐνέργειες τῆς κυβέρνησης δέν ἔχουν ἐπιτύχει τό ἀποτέλεσμα πού ἐπεδίωκαν – τά ἔργα τῶν ἀνθρώπων δέν εἶναι τέλεια. Ἀλλά στό σύνολο ἡ κυβέρνηση διαχειρίστηκε πολύ καλά τήν ἐξουσία.

Σέ μιά πρώτη φάση ἐπέτυχε τήν συνέχιση τῆς βοήθειας ἀπό τήν Τρόϊκα, πού χωρίς αὐτήν τήν βοήθεια θά βρισκόμασταν σέ ἀδυναμία νά συνεχίσουμε νά ἀγοράζουμε ἀπό τό ἐξωτερικό αὐτά πού δέν καλύπτει ἡ παραγωγή μας.

Μέ τήν διατήρηση τοῦ ὁμαλοῦ ρυθμοῦ τῆς οἰκονομίας μας μπόρεσε νά πουλήση σέ συμφέρουσες τιμές τά νέα ὁμόλογα καί ἡ ζήτησή τους ὑπερκάλυψε τήν προσφορά. Εἰσέρευσε πολύ χρῆμα. Ἔτσι ἡ οἰκονομία μας προχωρεῖ ἄνετα καί αὐξήθηκαν οἱ κοινωνικές παροχές τοῦ κράτους.

Ἡ ἀνοδική πορεία τῆς οἰκονομίας θά κάνει νά ξεφύγουμε ἀπό τά Μνημόνια καί τήν ἀσφυκτική κηδεμονία τῶν ξένων. Τό πλεόνασμα τῶν ἐσόδων θά ἐξελιχθεῖ σέ περίσσευμα καί μέσα σέ λίγα χρόνια θά εἴμαστε μιά πολύ εὐημεροῦσα χώρα.

Ἀπολογισμός ὑπερ-θετικός.

Οἱ ἐκλογές αὐτές δέν γίνονται γιά τήν ἑλληνική Βουλή, ἀλλά ὁ ΣΥΡΙΖΑ τούς ἔχει δώσει δημοψηφισματικό χρῶμα. Ἄν ὑπερισχύσει ἐκεῖνος, θά λέει ὅτι ἡ κυβέρνηση ἀποδοκιμάστηκε ἀπό τό ἐκλογικό σῶμα. Ἡ ἀναμέτρηση τελικά εἶναι μεταξύ δύο ἀρχηγῶν, τοῦ Τσίπρα καί τοῦ Σαμαρᾶ. Γι’αὐτό εἶναι ἀνάγκη τήν ψῆφο μας γιά τήν Εὐρωβουλή νά τήν δώσουμε στό κόμμα τοῦ Σαμαρᾶ.

ΝΙΚΟΣ Λ. ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ: Ή με μας ή με τους Μερκελιστές

 

Γενικώς αποφεύγω να σχολιάζω κομματικές ή προσωπικές πολιτικές εκτιμήσεις. Προτιμώ να κρίνω τα θέματα από κοινωνική άποψη, από τις συνέπειες της πολιτικής δράσεως στην κοινωνική ζωή. Ετούτο το κείμενο αποτελεί εξαίρεση. Θα είναι παράθεση μερικών συγκεκριμένων παρατηρήσεων επί όσων δεν είπε και όσων είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και ευρωπαϊκός υποψήφιος της Αριστεράς Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του στην “Εφημερίδα των Συντακτών” (20 Μαΐου).

Και πρώτα-πρώτα, αν τη συνέντευξη την είχε πάρει ένας πονηρός δημοσιογράφος, θα τον είχε ρωτήσει αν ξέρει πόσος είναι σήμερα ο παγκόσμιος πληθυσμός και με ποιόν ρυθμό αυξάνεται. Από εκεί ξεκινάει οποιαδήποτε σοβαρή οικονομική και πολιτική ανάλυση των προβλημάτων μιας χώρας ˙ από το οικουμενικό περιβάλλον. Έχω βάσιμες υπόνοιες ότι δεν θα του ήταν εύκολο να δώσει την απάντηση: Είναι σήμερα λίγο παραπάνω από εφτά δισεκατομμύρια άτομα. Ήταν το 1975 τέσσερα. Σχεδόν διπλασιασμός μέσα σε σαράντα χρόνια. Η αύξηση σήμερα υπολογίζεται σε 75 εκατομμύρια τον χρόνο ˙ μία Τουρκία χρόνος μπαίνει χρόνος βγαίνει. Εκτιμάται ότι το 2050 θα είναι λίγο πάνω από τα δέκα δισ. (ο ρυθμός αυξήσεως μειώνεται σιγά-σιγά). Παράλληλα, με την παγκοσμιοποίηση δημιουργούνται γιγάντιες οικονομίες με αντίστοιχη πολιτική δύναμη (Η.Π.Α., Κίνα, Ινδία, Ιαπωνία, Βραζιλία, Ρωσία). Οι χώρες της Ευρώπης, για να μπορέσουν να είναι μέσα στο παιγνίδι, καταβάλλουν προσπάθειες ενοποιήσεως. Εκεί κολλάμε και εμείς, αν θέλουμε να επιβιώσουμε. Οι ελέφαντες στο περπάτημά τους λιώνουν όποιον βάτραχο ή άλλο ζωάκι βρεθεί κάτω από το πέλμα τους. Είναι η Ευρώπη για τη χώρα μας και για τον ελληνισμό θέμα ζωής ή αφανισμού.

Επί των όσων είπε: «Την Κυριακή το μέλλον περνάει στα χέρια του λαού». Και «…το μεγάλο κύμα θα φέρει την αλλαγή». Σας θυμίζουν κάτι; Σε εμέ θυμίζουν τα τέλη της δεκαετίας του 1970˙ πριν από σαράντα χρόνια. Έναν άλλο δημαγωγό. (“Η δημαγωγία γαρ ου προς μουσικού / ετ’ εστίν ανδρός ουδέ χρηστού τους τρόπους, / αλλ’ εις αμαθή και βδελυρόν” Αριστοφάνους Ιππής).

Είπε: «Στις ευρωεκλογές και στις αυτοδιοικητικές εκλογές δίνεται η δυνατότητα να βάλουμε τέλος στη βαρβαρότητα…». Γι’ αυτό κατέβαλαν τεράστια προσπάθεια, παραποιώντας το νόημα και τον σκοπό των αυτοδιοικητικών εκλογών. Δεν εδικαιώθηκαν παρ’ όλα όσα ισχυρίζονται. Στην Αττική η συντρόφισσα Ρ. Δούρου έλαβε ποσοστό 27,80, ενώ στις γενικές εκλογές του Ιουνίου 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 30,6. Ο δημοψηφισματικός χαρακτήρας, τον οποίον έχει δώσει ο Τσίπρας στις τωρινές εκλογές, αυτήν τη σύγκριση επιβάλει. 373.777 ψήφοι τώρα έναντι 490.962 το 2012. Εξ άλλου δεν συμμετέχουν στον δεύτερο γύρο σε καμιά άλλη περιφέρεια πλην της των Ιονίων νήσων (στη δεύτερη θέση, όπως και στις περιφερειακές εκλογές του 2010).

Είπε: «… έσωσαν τους τραπεζίτες και τις αγορές». Όχι ˙ έσωσαν και τους μετόχους των τραπεζών και τους καταθέτες των οικονομιών τους στις τράπεζες. Το 2008 υπήρχαν 7,5 εκατομμύρια βιβλιάρια τραπεζικών καταθέσεων, σύμφωνα με παλαιότερη δημοσίευση ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ. Το 2009 το σύνολο των καταθέσεων νοικοκυριών στις ελληνικές τράπεζες ήταν 196,7 δισ. ευρώ και το 2011 163,82 δισ., σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος). Ασυγκρίτως περισσότεροι οι σωθέντες και ανυπερβλήτως μεγαλύτερα τα ποσά σε σύγκριση με τις οικονομικές απώλειες των Ελλήνων πολιτών που έχασαν τα λεφτά τους σε ομολογίες του ελληνικού κράτους. Διότι άλλως οι τράπεζες θα εβούλιαζαν αύτανδρες. Όσο για τις αγορές, η εναλλακτική πρόταση του σύντροφου Τσίπρα είναι προφανώς “Ο σοσιαλισμός σε μία χώρα” (Ε. Η. Carr -1892-1982- διακεκριμένος Άγγλος ιστορικός), όπως στη Σοβιετική Ένωση.

Είπε: «Η Ν.Δ. βρίσκεται μπροστά στο παγκόσμιο επίτευγμα να μην έχει υποψήφιο στον δεύτερο γύρο στον πρώτο δήμο και στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας». Δείγμα παντελούς άγνοιας της παγκόσμιας πραγματικότητας. Σε ποια δημοκρατική χώρα συμβαίνουν τα τρελά που συμβαίνουν στη χώρα μας ˙ με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ ˙ για να είναι δυνατή η σύγκριση. Να μετατρέπονται δηλαδή οι δημοτικές και οι εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο σε κάτι άλλο από την εκλογή δημοτικών αρχόντων και ευρωβουλευτών ˙ σε δημοψήφισμα!! Δείχνει από πάνω και νοοτροπία αντιδημοκρατική.

Είπε: «Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ θα κοιτάει το βράδυ της Κυριακής σε μία οθόνη το αποτέλεσμα στη Γερμανία και στην άλλη το αποτέλεσμα στην Ελλάδα. Και θα χαρεί πολύ αν η Ν.Δ. έχει αντέξει». Μα για όνομα του Θεού! Γιατί αυτό είναι κακό; Αν η παρούσα κυβέρνηση αντέξει σημαίνει σιγουριά για την πορεία της Ελλάδος μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη. Επί πλέον είναι καλό που θα ευχαριστηθεί η ηγέτις μιας ισχυρής και με μεγάλη επιρροή διεθνώς χώρας, που τυχαίνει να είναι με 51% η πιο δημοφιλής πολιτική προσωπικότητα στην Ευρώπη. Το αντίθετο δείχνει έλλειψη δημοκρατικής ευαισθησίας.

Είπε τέλος το αμίμητο: «Ή με μας ή με τους μερκελιστές». Σε άλλη περίπτωση, όπως και συνεργάτες του, το έχει διατυπώσει, πιο ωμά: “ή με τη Μέρκελ”. Σκέφτομαι: με εσάς, και στον ενικό με εσέ, γιατί; Τι έχετε προσφέρει στην Ελλάδα; Κοιτάζω το βιογραφικό σου στην ιστοσελίδα του κόμματός σας και βλέπω ότι το μόνο που έχετε κάμει στη ζωή σας είναι καταλήψεις σχολείων και ανωτάτων σχολών. Δεν επαρκούν για να δικαιολογήσουν την επιδίωξη και τη φιλοδοξία να κυβερνήσετε μία σοβαρή δημοκρατική χώρα. Και ως πολιτικός οδηγείτε τη χώρα σε εθνικό διχασμό˙ την κατάρα της ελληνικής φυλής.

Αντιθέτως. Η Άνγκελα Μέρκελ έχει προσφέρει και εξακολουθεί να προσφέρει στην Ελλάδα (δεν έχουν σημασία τα κίνητρα, είναι πρόδηλο ότι πρόκειται για σύμπτωση συμφερόντων) δύο υπαρξιακής σπουδαιότητας υπηρεσίες. Η πρώτη: Είναι ανοιχτά εναντίον της εισδοχής της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως ισότιμου μέλους. Στάση σωτήρια για την Ελλάδα. Αν συμβεί το αντίθετο, με την ελεύθερη διακίνηση των Τούρκων στην Ευρώπη (και την Ελλάδα) θα πρόκειται για καταστροφή. Θα αποτελέσει ασφαλώς κρατική (κρυφή) πολιτική να πλημμυρίσουν τα νησιά μας του Αιγαίου και τη Θράκη με μετανάστες Τούρκους ˙ ίσως και ευρύτερα.

Η δεύτερη: Όπως αποκαλύπτεται τώρα από δημοσιεύματα του τύπου (Financial Times, ΤΟ ΒΗΜΑ 18 Μαΐου κ.ά.) και πρόσφατα βιβλία (π.χ. του Αμερικανού τέως υπουργού Οικονομικών Tim Geithner με τον τίτλο Stress Test κ.ά) η Μέρκελ είναι εκείνη που τελικά αποφάσισε τη διάσωση της Ελλάδος από την (καταστροφική για τη χώρα και για τους φτωχούς κατ’ εξοχήν και αδύναμους πολίτες της) άτακτη χρεωκοπία, με τον υψηλότερο στην παγκόσμια οικονομική ιστορία δανεισμό μιας χώρας. Διαφορετικά σήμερα θα επλέαμε ακυβέρνητοι σε φουρτουνιασμένο πέλαγος κακομοιριάς, φτώχειας, εθνικής μοναξιάς ˙ χωρίς καμία αχτίδα φωτός από πουθενά.

Η απάντηση λοιπόν στο δίλημμα που έθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι: χωρίς δισταγμούς, ενδοιασμούς, ηθικές αναστολές, με τους μερκελιστές. Το πρώτο σκέλος, το “με εμάς” είναι μηδενισμός. Ή, αν κανείς επικαλεστεί πατριωτικούς λόγους, ισχύει στην περίπτωση αυτή το απόφθεγμα του μεγάλου Άγγλου συγγραφέα και κριτικού Samuel Johnson (1709-1784) ότι “Patriotism is the last refuge of a scoundrel” (scoundrel = ανάξιο ή φαύλο πρόσωπο, κατά το Collins English Dictionary).

Γράμμα 61: Ἁπλᾶ πράγματα

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 61
 

Ὅσο πλησιάζει ἡ ὥρα πού θά ψηφίσουμε, τόσο ἀνεβάζουν τούς τόνους τῶν ἐπιθέσεων μεταξύ τῶν ἰδίων τά κόμματα τῆς ἀντιπολίτευσης. Τό ἕνα κατηγορεῖ τό ἄλλο γιά παλαιές καί πρόσφατες ἁμαρτίες του. Καθένα καλεῖ τόν ἐκλογέα μαζί μέ τήν καταψήφιση τῆς κυβέρνησης, πού οἱ ἐπιτυχίες της τήν καθιστοῦν ἐπικίνδυνη, νά τιμωρήση μέ τήν ψῆφο του καί ὅλα τά ἄλλα κόμματα τῆς ἀντιπολιτευσης.

Τά διασταυρούμενα πυρά τῶν ἀλληλοαντιμαχομένων κομμάτων τῆς ἀντιπολίτευσης δημιουργοῦν τεράστια σύγχυση στήν κοινή γνώμη. Τῆς ἀναθέτουν τό βάρος νά ξεδιαλύνη τό ποῦ βρίσκεται ἡ ἀλήθεια καί ποῦ τό προπαγανδιστικό ψεῦδος. Ἀλλά ποῦ καιρός αὐτήν τήν ὥρα γιά μιά τέτοια δουλειά!

Τά πράγματα εἶναι ἁπλᾶ. Ἡ οἰκονομία τῆς χώρας ἔχει ἀνακάμψει. Καί τό ἀνέλπιστο πρίν, ἐπέτυχε ὁ Σαμαρᾶς.

Γράμμα 60: Ἡ ἔκκληση πρός τούς Χρυσαυγῖτες

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 60
 

Μέχρι τώρα ἦταν ἐξορκισμένοι ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ οἱ ὀπαδοί τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς καί ἀξιοκατάκριτη ἡ κυβέρνηση πού δέν τούς εἶχε κυνηγήσει περισσότερο. Χθές ὁ ὑποψήφιος Δήμαρχος Ἀθηναίων τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, κ. Σακελλαρίδης, μέ τήν ἔκκλησή του πρός αὐτούς πού ψήφισαν στόν πρῶτο γύρο Χρυσή Αὐγή «νά ἀλλάξουν γνώμη καί νά δοῦν ποῦ θά διοχετεύσουν τήν διαμαρτυρία τους γιά τήν κατάσταση πού βιώνουν» πραγματοποίησε μιά ἀπό τίς ἐκπληκτικές μεταστροφές πυρῶν.

Αὐτό πού παραμένει τό ἴδιο ὅπως πρίν, εἶναι ἡ ἐπιδίωξη τοῦ κ. Τσίπρα νά ἀποκτήση τήν ἐξουσία μέ κάθε τρόπο.

Γράμμα 59: Ψηφίστε τούς Εὐρωπαϊστές

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 59
 

Τά προγνωστικά τῶν εὐρωπαϊκῶν ἐκλογῶν δέν εἶναι καλά: Τό ποσοστό τῶν Εὐρωπαίων πού θέλουν μόνο νά παίρνουν ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση καί νά μήν δίνουν τίποτε σ’αὐτήν, ἔχει αὐξηθῆ. Ἑπόμενο εἶναι οἱ χῶρες πού ὑπερτεροῦν οἱ εἰσφορές τους, νά ἀντιδράσουν.

Ὑπάρχουν οἱ ἀπομονωτιστές, πού θέλουν νά φύγη ἡ χώρα τους ἀπό τήν Ε.Ε. γιά νά ἀπαλλαγῆ ἀπό τούς περιορισμούς της, ὀνειρευόμενοι ὅτι μέ διμερεῖς συμφωνίες μέ τά κράτη τοῦ ὑπόλοιπου κόσμου θά ζοῦν καλλίτερα.

Καί ὑπάρχει καί ὁ κ. Τσίπρας, πού μέ τίς ἀξιώσεις του θά καταστήση ἀναπόφευκτη τήν ἔξοδό μας ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση.

Εἶναι δεινές ὅλες αὐτές οἱ πλάνες. Ἡ πρόοδος τῆς εὐρωπαϊκῆς ἑνοποίησης ἐπέτυχε τήν ἐξάλειψη τῶν πολέμων μεταξύ τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν. Ἐδημιούργησε ἕναν μεγάλο οἰκονομικό χῶρο, στόν ὁποῖο ἀνέβηκε κατακόρυφα τό βιοτικό ἐπίπεδο τῶν πολιτῶν της. Στερέωσε σέ ὅλες τίς χῶρες της τήν Δημοκρατία. Καί τίς χῶρες πού ἀντίκρυσαν τό φάσμα τῆς ἀδυναμίας νά ἀγοράζουν τά ἀγαθά πού τούς λείπουν, ὅπως ἡ Ἑλλάς καί ἡ Κύπρος, τούς ἔδωσε χαμηλότοκα δάνεια νά ὀρθοποδήσουν.

Περισσότερη Εὐρώπη καί ὄχι λιγώτερη χρειαζόμαστε ὅλοι οἱ λαοί της.

Στίς ἐκλογές τῆς 25^ης Μαϊου, πρέπει νά ψηφίσουμε γιά Εὐρωβουλευτές μας οἱ Ἕλληνες ὅσο τό δυνατόν περισσότερους Εὐρωπαϊστές, πού εἶναι χωρίς ἀντιρρήσεις καί ἐπιφυλάξεις ἔνθερμοι ὀπαδοί τῆς εὐρωπαϊκῆς ἑνοποίησης.

Γράμμα 58: Ὅλοι στίς κάλπες

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 58
 

Ἡ ἀποχή πριμοδοτεῖ τούς ἀκραίους, τούς ἐχθρούς τῆς Δημοκρατίας. Αὐτοί δέν ἀπουσιάζουν ἀπό ὁποιαδήποτε ψηφοφορία καί συνεχῶς προσπαθοῦν νά παρασύρουν τούς ἀκατατόπιστους.

Ἡ ἀποχή πού σημειώθηκε τήν περασμένη Κυριακή εἶχε πρωτοφανῆ ἔκταση. Πρέπει τήν ἑπόμενη Κυριακή νά μήν παραλείψη κανένας δημοκράτης νά ψηφίση καί νά στηρίξη τήν κυβέρνηση πού ἔβαλε τόν τόπο στόν δρόμο τῆς ἀνάκαμψης. Ἀπό τά δύο κόμματα πού μετέχουν στήν κυβέρνηση αὐτό τοῦ κ. Σαμαρᾶ ἔχει μεγαλύτερη ἐκλογική βάση καί οἱ ψῆφοι πού δίδονται σ’αὐτό μετροῦν περισσότερο. Γι’αὐτό ἐμεῖς ψηφίζουμε Ν. Δημοκρατία.

Γράμμα 57: Σταθερότητα

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό  57
 

Τίς δημοσκοπήσεις διέψευσαν τά exit-polls, τά exit-polls οἱ κάλπες. Ζοῦμε μιά ἐποχή ἀπίθανης ρευστότητας τῆς κοινῆς γνώμης.

Μέσα στό ἑπταήμερο αὐτό μποροῦν νά γίνουν μεγάλες ἀνακατατάξεις. Χρειάζεται νά ἐντείνουμε στό ἔπακρο τίς προσπάθειές μας, αὐτοί πού θέλουμε νά συνεχίζει νά βαδίζει ὁ τόπος μας στήν εὐημερία μέ σταθερότητα.

Γράμμα 56: Τό ἀσίγαστο πάθος

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 56
 

Ὅσο σκληρή καί νά εἶναι ἡ μάχη τῶν ἐκλογῶν, ἡ κοσμιότητα στήν ἔκφραση εἶναι ἐπιβεβλημένη. Πίσω ἀπό τά παθιασμένα λόγια πλανᾶται ὁ κίνδυνος τοῦ ἐμφυλίου πολέμου.

Ὁ κ. Τσίπρας ἐκτοξεύει ἐναντίον τοῦ κυρίου ἀντιπάλου του μέ ἕνα μεῖγμα ἀπό ὕβρεις καί συκοφαντίες. Θά τό πληρώση διότι ἄρχισε πλέον νά κουράζει τούς ὀπαδούς του τό ἀσίγαστο πάθος του.

Γράμμα 55: Ἀθήνα

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 55
 

Ἡ ἐπανεκλογή τοῦ Δημάρχου κ. Καμίνη φαίνεται πλέον βέβαιη. Αὐτό μᾶς εὐχαριστεῖ πολύ, διότι καί μέ ἐπιτυχία διοίκησε τόν Δῆμο καί διαθέτει τίς ἱκανότητες γιά τήν γιατρειά τῆς Ἀθήνας ἀπό τίς πληγές της.

Ὁ κ. Καμίνης ἔχει μιά πραγματικά ὑπερκομματική διάσταση. Ἡ ψῆφος γι’αὐτόν δέν θά μπορεῖ νά μετρήση σάν ψῆφος ἐναντίον τῆς Νέας Δημοκρατίας τῆς ὁποίας τήν νίκη στίς Εὐρωεκλογές ἔχει ἀπόλυτη ἀνάγκη ὁ τόπος μας.

Γράμμα 54: Ἀπεξάρτηση

Γ
Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 54
 

Ἡ Τρόϊκα θέλει νά ἐπιβάλη περιορισμό στήν περικοπή τῶν φόρων πού προγραμματίζει ἡ κυβέρνηση.

Τά ψωμιά της ὅμως εἶναι λίγα. Πλησιάζει ἡ μέρα πού τά δημόσια ἔσοδα θά ἐπιτρέψουν ὄχι μόνο νά μήν δανειζόμαστε, ἀλλά καί νά ἀρχίσουμε νά ξεπληρώνουμε τά δανεικά.

Γράμμα 53: Ἀνθολογία

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 53
 

Ὁ κ. Τσίπρας εἶχε δηλώσει ἐπανειλημμένως, ὅτι ὁ Σύριζα στήν ἐξουσία θά ἐπαναφέρη ἀμέσως τόν κατώτατο μισθό στά 751 εὐρώ.

Ὁ ὑπουργός Ἀνάπτυξης, τόν ὁποῖον ἔχει διορίσει ὁ κ. Τσίπρας στήν μελλοντική κυβέρνησή του, κ. Γιῶργος Σταθάκης, δήλωσε χθές, ὅτι ὁ κατώτατος μισθός τῶν 751 εὐρώ θά ἰσχύση μόνο στόν ἰδιωτικό τομέα γι’αὐτούς πού προσλήφθηκαν τά τέσσερα τελευταῖα χρόνια.

Ἐπειδή ἡ συνεννόηση καί ὁ συντονισμός ὅλων πού λαλοῦν στόν Σύριζα εἶναι ἀνέφικτα, αὐτό πού τούς μένει εἶναι νά ἐκδώσουν τίς διαφορετικές τοποθετήσεις τους σέ μιά κομψή Ἀνθολογία..

ΛΟΥΚΑΣ ΘΕΟΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΤΕΡΡΥ ΙΓΚΛΕΤΟΝ: «Λογική, Πίστη και Επανάσταση». Στοχασμοί γύρω από την περί Θεού διαμάχη (εκδόσεις Πατάκη)

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 171/Ἀπρίλιος 2014)

Ο Ιρλανδικής καταγωγής Βρεττανός στοχαστής Τέρρυ Ίγκλετον κορυφαίος Μαρξιστής Κριτικός της Λογοτεχνίας, είναι γνωστός και πολυδιαβασμένος τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας. Είναι καθηγητής της Αγγλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Λάνγκαστερ της Μ. Βρετανίας και Καθηγητής Πολιτισμικής Θεωρίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας. Έγραψε περί τα 40 βιβλία, σε ελληνική μετάφραση κυκλοφορούν με επιτυχία τα έργα του: «Ο Μαρξισμός και η Λογοτεχνική Κριτική» (Ύψιλον 1981), «Εισαγωγή στη Θεωρία της Λογοτεχνίας» (Οδυσσέας 1989), «Μαρξ» (Ενάλιος 2002), «Οι αυταπάτες της μετανεωτερικότητας» (Καστανιώτης 2003), «Η έννοια της Κουλτούρας» (Πόλις 2003), «Η Ιδεολογία του αισθητικού» (Πολύτροπον 2006), «Μετά τη Θεωρία» (Μεταίχμιον 2007), «Ιερός Τρόπος» (Πατάκης 2008), «Γιατί ο Μαρξ είχε δίκαιο» (Πατάκης 2012).

Το τελευταίο του βιβλίο «Λογική, Πίστη και Επανάσταση – Στοχασμοί γύρω από την περί Θεού διαμάχη» είναι μια σειρά από διαλέξεις υψηλού επιπέδου που παρέδωσε στο Πανεπιστήμιο του Γέηλ των ΗΠΑ, τον Απρίλιο του 2008 και εντυπωσίασαν ένα πολυπληθές ακροατήριο καθηγητών και φοιτητών. Ο Τ. Ίγκλετον στο εν λόγω έργο του εξηγεί με σαφήνεια, γιατί η απόρριψη της θρησκείας είναι η ρίζα των περισσότερων δεινών που μαστίζουν σήμερα την ανθρωπότητα. Επιστρέφει στις χριστιανικές του ρίζες χωρίς βέβαια να απορρίπτει τον Ουμανιστικό Μαρξισμό στον οποίο είναι στρατευόμενος εδώ και πολλά χρόνια. Επιτίθεται σφοδρά με δεινά επιχειρήματα στους «νέους αθεϊστές» όπως στους Άγγλους συγγραφείς Ρίτσαρντ Ντόκινς και Χρίστοφερ Χίτσενς. Γνωστούς στο αναγνωστικό κοινό για τα πολύκροτα τους shellers, «Ο Θεός δεν είναι μεγάλος», «Η περί Θεού αυταπάτη», και την «Βίβλο του Αθεϊσμού» παλαιότερα. Τους συγχαίρει όμως για την επίθεσή τους στις κατεστημένες εκκλησίες γιατί κακοποίησαν αισχρά και πρόδοσαν μια κυοφορούμενη Χριστιανική επανάσταση, όπως κατανοεί και την αυστηρή κριτική των ορθολογιστών, διαφωτιστών και ονομαστών φιλελεύθερων κατά της θρησκείας, επειδή αυτή είχε επιφέρει ανείπωτη εξαθλίωση στην ανθρωπότητα και σε πολλές περιπτώσεις υπήρξε όργανο μισαλλοδοξίας, δεισιδαιμονίας και καταπιεστικής ιδεολογίας.

Οι διάφοροι αθεϊστές και μερικοί διαφωτιστές, όπως τονίζει ο Ιρλανδός συγγραφέας έχουν μια αφελή και χονδροειδή αντίληψη για τον Θεό και την Θεολογία. Η κατηγορία «περί αυταπάτης» είναι μια παρανόηση, μια γενίκευση, μια υπεραπλούστευση. Πριν καταγγείλετε την θρησκεία είστε υποχρεωμένοι να την καταλάβετε. Είναι αλήθεια ότι οι αριστεροί χριστιανοί δεν είναι η πλειοψηφία στις διάφορες εκκλησίες. Όμως ο χριστιανισμός είναι «αριστερός» από την ημέρα της γέννησής του, επειδή υπερασπίζεται τους φτωχούς, τους αρρώστους, τους περιθωριακούς, μιλά στο όνομα όσων δεν έχουν φωνή.

Το έργο αυτό δεν εγράφη για να ευχαριστήσει τους πολλούς. Δυσαρεστεί τους αθεϊστές, τις χριστιανικές εκκλησίες που πρόδωσαν την αποστολή τους, τους νεοφιλελεύθερους υποστηρικτές της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Όσον αφορά την πολιτική «μεταμαρξιστική» αριστερά την καλεί χωρίς βέβαια να ασπασθεί τις θρησκείες, να ξαναδιαβάσει τις Ιουδαϊκές και Χριστιανικές Γραφές. Οι ριζοσπάστες της Αριστεράς θα ανακαλύψουν εκεί πολύτιμες γνώσεις γύρω από την ανθρώπινη χειραφέτηση σε μια εποχή που η πολιτική Αριστερά βρίσκεται σε δεινή ανάγκη για καινούργιες ιδέες. Το βιβλίο υπερασπίζεται την θρησκεία όχι σαν μόνον σαν πολιτισμικό φαινόμενο αλλά σαν βίωμα και πίστη, καταλήγει σε προβληματισμούς που ξεπερνούν τα διλήμματα της πίστης. Μήπως η γραμμική έννοια της προόδου δεν είναι μια μορφή ύβρεως; Μήπως και ο Διαφωτισμός δεν βαρύνεται εν πολλοίς για την απουσία πνευματικότητας που διακρίνει την εποχή μας; Γιατί αναφερόμαστε τόσο συχνά στην Καθολική Ιερά Εξέταση των νεότερων χρόνων και λίγο στην εποχή μας με την Χιροσίμα και τις Γενοκτονίες;

Η επιστήμη χωρίς ηθική μπορεί να καταλήξει σε καταστροφές χειρότερες από αυτές που επέφεραν οι θρησκείες. Το βιβλίο ταράζει τα νερά της μοντέρνας Λογικής. Ο συγγραφέας πιστεύει στο Θεό, όχι γιατί η ύπαρξη του δύναται να επαληθευθεί με επιστημονικές αποδείξεις, αλλά επειδή τον νοιώθει σαν βίωμα. Αυτή η βίωση του Βιβλικού Θεού καταλήγει στην επανάσταση. Όπως υπάρχουν θρησκευόμενοι μοναχοί υπάρχουν και θρησκευόμενοι επαναστάτες. Οι χριστιανικές παραβολές μας παραπέμπουν στην ιστορία της διεθνούς επανάστασης. Ο χριστιανισμός είναι η αναζήτηση της αλήθειας, της αρετής και της δικαιοσύνης όπως και ο σοσιαλισμός. Ο Ίγκλετον θεωρητικός του Ουμανιστικού Μαρξισμού και στέλεχος της καθολικής νεολαίας στα φοιτητικά του χρόνια, για να την εγκαταλείψει αργότερα, προσφέρει μια εξαιρετικά ενεργό παρουσία στις αντιπαραθέσεις πίστης αθεΐας, φονταμενταλισμού που είναι επίκαιρες στην εποχή μας. Ένα βιβλίο με λόγους εμπνευσμένους, οξυδερκείς, παθιασμένους, ένα έργο πολύ απολαυστικό, που ακούει προσεκτικά τις απόψεις των αντιπάλων του, μια ριζοσπαστική και νηφάλια απάντηση, «στην περί Θεού αυταπάτη».

Γράμμα 52: Νά συνενωθοῦν

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 52
 

Τώρα πού φθάνουμε στίς Εὐρωεκλογές οἱ δημοσκοπήσεις ἔχουν γίνει εἰλικρινέστερες καί δείχνουν, ὅτι πρῶτο κόμμα σ’αὐτές θά ἔλθη ὁ Σύριζα. Τό ἐρώτημα πού μένει, εἶναι ἄν ἡ διαφορά τοῦ ποσοστοῦ τῶν ψήφων πού θά λάβη ἡ Ν.Δημοκρατία εἶναι μικρό, γιά νά μήν ὑποχρεωθῆ ἀπό τήν κοινή γνώμη σέ πρόωρες βουλευτικές ἐκλογές.

Οἱ ψηφοφόροι τοῦ Σύριζα δέν εἶναι κακοί Ἕλληνες. Ἁπλῶς ἔχουν τήν μεσογειακή μας ἐξαλλοσύνη καί παίρνουν ἐνίοτε στραβές ἀποφάσεις. Οἱ παπποῦδες μας ψήφισαν τό 1920 Κῶτσο, διότι εἶχαν κουραστῆ ἀπό τήν διακυβέρνηση τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου, καί τό πλήρωσαν ἀκριβά τό 1922 μέ τήν Μικρασιατική Καταστροφή. Σήμερα δέν ἀποφεύγεται ἡ πλάνη τῶν ὀπαδῶν τοῦ Σύριζα. Αὐτήν πρέπει νά διαχειριστοῦμε ἐμεῖς οἱ ἄλλοι.

Τόν φόβο γιά τό τί θά προκύψη ἀπό νέες βουλευτικές ἐκλογές, (μέ τό κινδυνωδέστατο BONUS), στίς ὁποῖες θά ὑποχρεωθῆ ἡ Ν. Δημοκρατία, μποροῦμε νά ἐξαφανίσουμε. Μέ τήν συνένωση τοῦ κόμματος τοῦ κ. Σαμαρᾶ καί τοῦ κόμματος τοῦ κ. Βενιζέλου. Ὁ κ. Σαμαρᾶς ἀσφαλῶς δέν θά ἔχει καμμία ἀντίρρηση νά κάνη ὑπαρχηγό τοῦ ἑνιαίου κόμματος τόν κ. Βενιζέλο.

Στήν οὐσία δέν διαφέρουν σέ τίποτε πιά τά δύο κόμματα. Μόνο ἡ παράδοσή τους τά κάνει νά ξεχωρίζουν ἀκόμη.

Ἐπιτακτική ἀνάγκη λοιπόν νά συνενωθοῦν.

Γράμμα 51: Τό νοῦ μας!

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 51
 

Τά καλά νέα ἐξακολουθοῦν νά ἔρχονται κάθε μέρα. Χθές ἔγινε ἡ ἔκτακτη γενική συνέλευση τῆς Ἐθνικῆς πού θά καλύψη τό ποσόν τῶν 2,5 δισ. μέ τό ὁποῖο θά αὐξήση τό μετοχικό κεφάλαιό της. Μεταξύ αὐτῶν πού θά τό εἰσφέρουν εἶναι οἱ μεγαλύτεροι παγκοσμίως ἐπενδυτές.

Ἔχει ἀναγγελθῆ, ὅτι τήν Τετάρτη θά ὑπογραφοῦν οἱ συμβάσεις μέ μεγάλες ξένες ἑταιρεῖες γιά τήν ἔρευνα καί ἐκμετάλευση ὑδρογονανθράκων στήν δυτική Ἑλλάδα.

Βαδίζουμε σταθερά στόν δρόμο τῆς εὐημερίας. Τό νοῦ μας μήν μέ κάποια παράκρουση λαϊκισμοῦ καταστρέψουμε τήν εὐτυχία μας μέ τά ἴδια μας τά χέρια.

Γράμμα 50: Ἡ Τσιπρολογία

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 50
 

Κινδυνεύουμε νά σᾶς γίνουμε βαρετοί, ἀγαπητοί ἀναγνῶστες, γράφοντας κάθε μέρα γιά τόν Τσίπρα. Ἀλλά οἱ ἐκλογές τῆς 25ης Μαϊου δέν εἶναι ἀπό τίς συνηθισμένες.

Μόλις ἀρχίσαμε νά βγαίνουμε ἀπό τήν οἰκονομική κρίση καί ἄν πάρη στραβό δρόμο ἡ βάρκα μας θά πλεύσουμε μέσα σ’αὐτήν μέχρι νά βυθιστοῦμε.

Ἡ Ν.Δ. καί ὁ Σύριζα βρίσκονται πολύ κοντά σέ ποσοστά πρόθεσης ψήφου. Ἄν πιστέψουμε τίς φιλοκυβερνητικές ἐφημερίδες οἱ δημοσκοπήσεις δίνουν ἕνα ὁριακό προβάδισμα στήν Ν.Δ., ἄν πιστέψουμε τίς δημοσκοπήσεις πού παραθέτει ἡ «Αὐγή» τό ὁριακό προβάδισμα ἐμφανίζει ὁ Σύριζα.

Γι’αὐτό συγχωρῆστε μας, φίλοι ἀναγνῶστες, γιά τήν συνεχῆ ἐνασχόλησή μας μέ τόν Τσίπρα, τοῦ ὁποίου οὔτε τό πρόσωπο, οὔτε ἡ τυχόν ἰδεολογία του παρουσιάζουν ἐνδιαφέρον, μεγάλο ὅμως κίνδυνο ἡ δημαγωγία του.

Γράμμα 49: Δημαγωγίας ἐγκώμιον

 

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια με ἀριθμό 49

Ἄνθρωποι σοβαροί πού πρόκειται νά ψηφίσουν Τσίπρα (γιατί ἀνάμεσα στούς ὀπαδούς του ὑπάρχουν καί κάποιοι ἄνθρωποι σοβαροί) μᾶς λένε νά μήν ἀνησυχοῦμε ἄν θά κερδίση τίς ἐκλογές. Διότι δέν θά τηρήση αὐτά πού λέει τώρα, τά λέει ἁπλῶς γιά νά αὐξήση τίς ψήφους του. Καί ὅτι ἀνεβαίνοντας στήν ἐξουσία θά δείξη τήν ἴδια φιλία καί συνεργασία μέ τούς Εὐρωπαίους, πού ἔχει σήμερα ἡ Νέα Δημοκρατία.

Μιά τέτοια συμπεριφορά τοῦ Τσίπρα στά ἁπλᾶ ἑλληνικά ἀποκαλεῖται δημαγωγία. Γιά πρώτη φορά ὅμως ἐγκωμιάζεται ἡ δημαγωγία ὡς προϊόν ὑψηλῆς πολιτικῆς ἱκανότητας.

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ: Ἀνελεύθεροι Πολιορκημένοι

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 171/Ἀπρίλιος 2014)

Ἡ ζωή στήν Ἀθήνα καί στά περίχωρα γίνεται συνεχῶς πιό ἀνασφαλής. Αὐξάνονται οἱ ἐπιθέσεις γιά τήν ἁρπαγή πορτοφολιοῦ καί κρατοῦν οἱ ἄνθρωποι στόν δρόμο τήν τσέπη, ὅπου ἔχουν βάλει τά χρήματά τους, κλειστή μέ τό χέρι τους.

Τήν νύχτα ὁ κίνδυνος τῶν περιπατητῶν πολλαπλασιάστηκε. Πολλοί ἐπιστρέφουν στό σπίτι τους μέ ταξί γιά νά μήν πέσουν θῦμα ληστείας στόν δρόμο.

Τελευταῖα ἀνθεῖ καί ἡ ἀπαγωγή ὡς μέθοδος ληστείας. Ἁρπάζουν τό παιδί σου καί τό βάζουν νά σοῦ τηλεφωνήση ἀπό κινητό αὐτό πού ἔπαθε καί τό ποσόν πού ἀξιώνουν οἱ ἀπαγωγεῖς νά τούς δώσης γιά νά τό ἀφήσουν ἐλεύθερο. Τήν ἐπαφή τους μέ τούς γονεῖς ἐπιδιώκουν οἱ ληστές διά τοῦ παιδιοῦ γιά νά μήν ὑπάρξουν διαπραγματεύσεις γιά τό ὕψος τῶν λύτρων.

Ὅταν τό θῦμα τῆς ἀπαγωγῆς εἶναι ὁ ἴδιος πού καλεῖται νά πληρώση γιά τήν ἀπελευθέρωσή του, ἡ διαπραγμάτευση τελειώνει γρήγορα. Χρειάζεται ἰδιαίτερη ἐξυπνάδα καί ἱκανότητα, ὅπως αὐτή πού εἶχε ὁ βιομήχανος ἀρτοποιϊας Καραμολέγκος ὁ ὁποῖος διαπραγματευόμενος μέ ἕναν ἀπό τούς ἀπαγωγεῖς του, τόν ἔπεισε νά φύγουν μαζί ἀπό τόν τόπο τῆς κράτησής του καί νά προσφύγουν στήν Ἀστυνομία γιά τήν προστασία τους. Καί ὅταν μερικές φορές συλλαμβάνονται οἱ ἀπαγωγεῖς, προβάλλουν τήν φτώχεια πού τούς ἔχει προκαλέσει ἡ οἰκονομική κρίση ὡς δικαιολογία γιά τήν ἐγκληματική συμπεριφορά τους. Οἱ ἀγαθές καρδιές τῶν φιλανθρώπων συγκινοῦνται καί ζητοῦν ἄν δέν τούς ἀπαλλάξουν τά Δικαστήρια, νά τούς ἐπιβάλουν τουλάχιστον χαμηλές ποινές.

Ἐκεῖνο πού χρειάζεται πραγματικά εἶναι ἡ Ἀστυνομία νά ξηλώση τό τεῖχος μέσα στό ὁποῖο μᾶς ἔχουν ἐγκλείσει οἱ πολιορκητές. Νά μπορέσουμε νά κινούμαστε πάλι ἐλεύθερα στόν δρόμο. Ὅσους ἀπό τούς δρᾶστες τῶν ληστειῶν καί τῶν ἀπαγωγῶν εἶναι ἀλλοδαποί, πού ἡ συνθήκη τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης δέν μᾶς ὑποχρεώνει νά ἀνεχόμαστε τήν παραμονή τους μετά τήν ἔκτιση τῆς τιμωρίας τους, νά τούς στείλη ἐκεῖ ἀπό ὅπου ἦρθαν. Τούς ἄλλους, καθώς καί τούς ἡμεδαπούς πού κάνουν αὐτές τίς ἐγκληματικές πράξεις νά τούς χώση στήν φυλακή γιά νά καταδικασθοῦν σέ πολυχρόνια κάθειρξη. Σέ κάθε περίπτωση χρειάζεται μιά ἰσχυρή Ἀστυνομία, πού πρέπει νά τήν ὑποστηρίξουμε στήν ἐκτέλεση τοῦ ἔργου της.

Ὁ ἀλβανός Ἰλία Καρέλι ὑπῆρξε ἕνας εἰδεχθής δολοφόνος, πού γιά τό γοῦστο του ἐσκότωσε τόν σωφρονιστικό ὑπάλληλο Γεώργιο Τσιρώνη. Σέ ἄλλες χῶρες πού ἔχουν καταργήσει καί αὐτές τήν θανατική ποινή, ἐξακολουθεῖ αὐτή νά διατηρεῖται γιά ὅσους φονεύουν τούς δεσμοφύλακές των. Διότι πῶς ἀλλιῶς θά ἀποφεύγονταν αὐτές οἱ δολοφονίες ;

Ἐάν ὑπῆρχε καί σέ μᾶς μιά τέτοια διάταξη, δέν θά ἔπαιρναν τήν ἀνατριχιαστική ἐκδίκησή τους οἱ συνάδελφοι τοῦ Τσιρώνη.

ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΣΛΑΒΗΣ: Η περί μύθων μυθοπλασία

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 171/Ἀπρίλιος 2014)

Προμύθιον

Έχει πλέον καταστεί αναπόσπαστο τελετουργικό στοιχείο κάθε επετείου η αναφορά στους μύθους (με ή χωρίς εισαγωγικά) που συνδέονται με αυτήν και η αμφισβήτησή τους. Από αυτή την παράδοση δεν θα μπορούσε να ξεφύγει ούτε ο πρόσφατος εορτασμός της 25^ης Μαρτίου. Βδομάδες νωρίτερα άρχισαν τα (ων ουκ έστιν αριθμός χάρις στα ηλεκτρονικά μέσα) δημοσιεύματα για την απομυθοποίηση δήθεν αληθειών σχετικά με τον ξεσηκωμό του ’21 με ευρύτατη διάδοση και αποδοχή. Ως συνήθως δε τα προσφιλέστερα θέματα αποτέλεσαν η ύπαρξη ή μη του “κρυφού σχολειού” και η ιστορικότητα της κήρυξης της Επανάστασης στις 25 Μαρτίου του 1821 στην Αγία Λαύρα.

Επί της αρχής η αμφισβήτηση των παραδεδεγμένων και παραδεδομένων και η συνακόλουθη αναζήτηση της αλήθειας αποτελούν μία υγιά αντίδραση μιας κοινωνίας. Όπως το είχε διατυπώσει ο Διονύσιος Σολωμός: «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές». Άλλωστε, η αμφισβήτηση της αυθεντίας αποτελεί πανάρχαια ελληνική πρωτότυπη παράδοση, όπως το έχει θέσει ο Κορνήλιος Καστοριάδης: «Το ερώτημα "Γιατί η παράδοσή μας είναι αληθινή και καλή; Γιατί η εξουσία του Μεγάλου Βασιλέως είναι απαράβατη;" όχι μόνο δεν διατυπώνεται σε μία αρχαϊκή κοινωνία, αλλά δεν μπορεί να διατυπωθεί σε αυτήν, δεν έχει νόημα. Η Ελλάδα έδωσε υπόσταση σ’αυτό το ερώτημα, το δημιούργησε εκ του μηδενός.». Τον επιβεβαιώνει, άλλωστε, ο ίδιος ο Αριστοτέλης, ο οποίος διατεινόταν κάπου είκοσι πέντε αιώνες νωρίτερα: «Η πατροπαράδοτη, λοιπόν, και πανάρχαιη αντίληψη που μας παραδόθηκε από τους προγόνους μας μέχρις αυτού του βαθμού μόνο είναι προφανής για εμάς (η μεν ουν πάτριος δόξα και η παρά των πρώτων επί τοσούτον ημίν φανερά μόνον.)».

Επί της αρχής, λοιπόν, ουδεμία αντίρρηση. Επιφυλάξεις, ωστόσο, αναφύονται σχετικά με την σκοπιμότητα ορισμένων αμφισβητήσεων, την επιλογή της χρονικής στιγμής που θα προβληθούν και, κυρίως, σχετικά με τον ειλικρινή ενστερνισμό από τους αμφισβητίες της ανάγκης επανεξέτασης των μύθων, δηλαδή όλων των μύθων (πάντα με ή χωρίς εισαγωγικά) και όχι ορισμένων, με τους οποίους γαλουχείται μια κοινωνία.

Ως προς την σκοπιμότητα οι μύθοι που επικρατούν μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες: σε αυτούς που διαστρεβλώνουν την ιστορία και σε αυτούς που, απλά, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι έχουν έναν συμβολικό χαρακτήρα. Η ανασκευή των πρώτων είναι αναγκαία για να εξαλειφθούν οι παρενέργειες της στρεβλής εικόνας που απορρέει από αυτούς. Για τους δεύτερους η φασαρία ενδέχεται να είναι περιττή ή άκαιρη.

Παραμύθιον

Με αυτήν την λογική η αποκάλυψη σε ένα κοινό πέρα από έναν στενό κύκλο ειδημόνων γεγονότων, όπως οι αγριότητες, στις οποίες επιδόθηκαν οι εκπορθητές της Τριπολιτσάς, θα ήταν επιβεβλημένη και θα είχε νόημα, γιατί θα φώτιζε μια σκοτεινή πλευρά της δράσης των εξεγερμένων και θα εξηγούσε εν μέρει και τις μετέπειτα εξελίξεις. Το ίδιο και η εμπέδωση του γεγονότος ότι η Επανάσταση έπνεε τα λοίσθια και δεν θα είχε πιθανότατα μία ευτυχή κατάληξη αν δεν επεμβαίνανε οι (τρισκατάρατες για πολλούς) Μεγάλες Δυνάμεις. Η συνειδητοποίηση αυτής της ιστορικής πτυχής ίσως να προφύλασσε την κοινή γνώμη των μεταγενεστέρων από τον συμπλεγματικό αντιδυτικισμό που την διακατέχει.

Αντίθετα, η αποδόμηση του μύθου του “κρυφού σχολειού” δεν θα προσέφερε και πολλά σε πρακτικό επίπεδο, πέρα από μία ικανοποίηση στους καθαρολόγους της ιστορίας και στους εξ επαγγέλματος αποδομιστές, καθώς ο μύθος θα μπορούσε να θεωρηθεί κάλλιστα ως συμπύκνωση σε έναν συμβολισμό των δυσχερών συνθηκών εκπαίδευσης των παιδιών επί τουρκοκρατίας. Το ίδιο και η αποκατάσταση της αλήθειας σχετικά με το κατά πόσο ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο στην Μονή Αγίας Λαύρας στις 25 Μαρτίου 1821 και κατά πόσο αυτή η ενέργεια σηματοδότησε την έναρξη του Αγώνα. Άλλωστε, κανείς δεν αμφισβητεί ότι είχαν προηγηθεί κάποιες πολεμικές αψιμαχίες και επιχειρήσεις στην Πελοπόννησο και, κυρίως, η κατάληψη της Καλαμάτας δυο μέρες νωρίτερα. Απλά, υπήρχε ανάγκη συμβολικής καθιέρωσης και αναπαράστασης της έναρξης του ξεσηκωμού που θα έπρεπε να ικανοποιηθεί με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Κάποιοι άδραξαν την ευκαιρία και επιβάλανε την εκδοχή που τους ευνοούσε και την ευνοούσε (συμβολικά) ο συνεορτασμός με μια σημαντική θρησκευτική εορτή. Πολύ πιθανόν, αν είχε επικρατήσει τότε η μεταγενέστερη “μεσσηνιοκρατία”, η έναρξη της “εθνεγερσίας” να γιορταζόταν στις 22 ή 23 Μαρτίου. Πάντως, αποκλείεται να είχε επιλεγεί, όπως ίσως έπρεπε, η επέτειος της ύψωσης του λαβάρου της επανάστασης στο Ιάσιο στις 24 Φεβρουαρίου 1821. Η τοποθεσία βρίσκεται εκτός ελληνικής επικράτειας και το “ετερόχθον” ελληνικό στοιχείο της ευρύτερης περιοχής δεν είχε ποτέ επαρκή πολιτική επιρροή για να διεκδικήσει τα πρωτεία από το κατεστημένο του “αυτόχθονος” στοιχείου. Χώρια, που το λάβαρο που ύψωσε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης μοιάζει υπερβολικά με τις σημαίες της Συρίας, του Ιράκ και του Κουβέιτ, ενώ σε μία από τις εκδοχές του το κοσμούσε το “πουλί” της χούντας!

Εξάλλου, με ανακριβείς μύθους δεν τρέφεται μόνον ο ελληνικός λαός. Οι σοβιετικοί και οι σοβιετόφιλοι, για παράδειγμα, έζησαν επί σχεδόν εβδομήντα χρόνια με τον “μύθο” της απεικόνισης της επιδρομής στα Χειμερινά Ανάκτορα (στις 25 Οκτωβρίου του 1917) στην (εμφανέστατα στημένη) φωτογραφία μιας αναπαράστασης (από αυτές που αρέσουν στα ολοκληρωτικά καθεστώτα) του γεγονότος το 1920! Η δε πλειοψηφία των γάλλων εξακολουθεί να διατηρεί μια διαφορετική εκδοχή για την κατάληψη της Βαστίλλης κατά την Γαλλική Επανάσταση, από αυτήν που προκρίνουν νεώτεροι ιστορικοί, κατά τους οποίους στα κελλιά της δεν βρίσκονταν παρά μόνο λίγοι ποινικοί.

Πρόσθετα, η ανακίνηση ενός ζητήματος αυτής της φύσης μπορεί να είναι άκαιρη. Για παράδειγμα, δεν θα ήταν αποτελεσματική και, αντίθετα, θα προκαλούσε τα δυσπιστία σχετικά με τη σκοπιμότητά της σε περίοδο (έστω και κακώς νοούμενης) εθνικής έξαρσης ή εάν δεν υπήρχε μία αμοιβαιότητα, σε περίπτωση που σχετιζόταν με διατυμπάνιση ανάλογων ή αντίπαλων μύθων από μια άλλη πλευρά. Σε αυτές τις περιπτώσεις το ουσιαστικό θα ήταν η επιλογή της κατάλληλης χρονικής στιγμής.

Ψιμύθιον

Εκείνο, ωστόσο, που προβληματίζει είναι το κατά πόσο όσοι επιχειρούν να αποσκορακίσουν την ιστορία από μυθεύματα ενδιαφέρονται για πραγματική και ολοκληρωτική κάθαρση από αυτά ή για εξοβελισμό μόνον εκείνων που τους ενοχλούν. Δυστυχώς, πλήθος από περιστατικά καταδεικνύει την μεροληψία των πολλών (και την ειλικρίνεια των ολίγων). Ο καθένας θέλει να καταρρίψει την μυθολογία του άλλου, αλλά να διατηρήσει ανέπαφη την δική του! Και έτσι καλλιεργεί μία μυθοπλασία περί της νοσηρότητας των μύθων της απέναντι όχθης!

Είναι χαρακτηριστική (και άκρως αποκαλυπτική) η περίπτωση ατόμων που εξανίστανται τόσο με εκείνους που προβάλλουν την “επίσημη” και όχι την “επιστημονική” ιστορία σχετικά με το ’21 και το ’40, όσο και με αυτούς που κάνουν έστω και έναν υπαινιγμό για τις πραγματικές (κατ’αυτούς) διαστάσεις του Πολυτεχνείου. Και κατατάσσουν ανενδοίαστα και συλλήβδην, κατά την προσφιλή τους πρακτική της ιδεολογικής τρομοκρατίας, αυτούς που εκφράζουν μία, έστω και ελαφρά, διαφορετική άποψη από την δική τους σε προκατασκευασμένες βδελυρές “κατηγορίες” για να καταρρακώσουν το κύρος τους! Για αυτούς, επιβάλλεται ως προς μεν το πρώτο σκέλος η αποδοχή τεκμηριωμένων αληθειών, ενώ για το δεύτερο το απυρόβλητο του “φωτοστέφανου” που το περιβάλλει.

Ανάλογη (αλλ’αντίρροπη) είναι και η περίπτωση αυτών που ανασκαλεύουν ακατάπαυστα την εικόνα των αγνών αντιστασιακών με την οποία περιβάλλουν εαυτούς οι κομμουνιστές, μα δεν αφήνουν περιθώριο για συζήτηση για την ανάδειξη της τουλάχιστον αμφίσημης στάσης της ορθόδοξης ιεραρχίας απέναντι στην επανάσταση του ’21. Το ότι οι πρώτοι υπερτερούν ποσοτικά οφείλεται απλά στην μεταπολιτευτική κυριαρχία της αριστερής ιστοριογραφίας (και όχι μόνον) και των ιδεοληψιών που έχει καλλιεργήσει. Οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, δικαιολογούν το ότι: «υπάρχουν ακόμα στη χώρα μας κάποιοι έξαλλοι φανατικοί που εξακολουθούν να πιστεύουν πως η σφαγή των Πολωνών στο Κατίν πραγματοποιήθηκε από τους ναζί και όχι από τους σοβιετικούς», όπως έγραφε πρόσφατα ο Νίκος Μαραντζίδης!

Έτσι, σχολιαστής που θεωρεί (ορθά εν πολλοίς) πως: «Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο διαθέτουμε δύο (και πάλι: τουλάχιστον) ιστορίες: τη σχολική, την “ορθή” που ταυτίζεται με την επίσημη, την κρατική, ας πούμε την καταγόμενη από τον Παπαρρηγόπουλο, και την επιστημονική. Στην επιστημονική παραχωρούμε το δικαίωμα να είναι πιο ανήσυχη, να έχει λιγότερες σιγουρίες και πιο πολλές αμφιβολίες. Και, βασισμένη στην έρευνα (που δεν σταμάτησε στον Παπαρρηγόπουλο, ούτε βέβαια στον Ηρόδοτο), να έχει εντελώς διαφορετικές σιγουριές από τις ενδοσχολικά, ενδοεκκλησιαστικά και ενδοστρατιωτικά διακινούμενες. Αρκεί να μην τις ανακοινώνει.», κατακεραυνώνει με περισσή ευκολία όσους δεν αποδέχονται την (με την ίδια λογική «ενδοαριστερίστικα και ενδοκομματικά διακινούμενη») απόλυτη αλήθεια για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, δεδομένου ότι: «Και η εθελοτυφλία ακόμα, κομμάτι της Ιστορίας είναι.». Στην περίπτωσή του, το πρόβλημα δεν είναι η ορθότητα ή μη της μιας ή της άλλης άποψης για κάθε θέμα, αλλά ο ανενδοίαστος σχετλιασμός τόσο αυτών που αγκιστρώνονται στη «σιγουριά» που δεν αποδέχεται όσο και αυτών που αμφισβητούν τη «σιγουριά», στην οποία έχει αγκιστρωθεί ο ίδιος. Και το αποδεικνύει ως διαδοσίας του πλέον ανυπόστατου σύγχρονου μύθου: της απόδοσης της σημερινής κακοδαιμονίας της χώρας στα λάθη που παρεισέφρησαν στα Μνημόνια με ευθύνη της Τρόικας, την οποία αποκαλεί «μητέρα όλων των λαθών», υιοθετώντας την εκτίμηση του ισπανού επικριτή της Αλεχάνδρο Θέρκα ότι έδρασε περισσότερο σαν: «χασάπης που κόβει με μεγάλο μαχαίρι μεγάλα κομμάτια κρέατος, παρά σαν χειρούργος που γνωρίζει την ανατομία και είναι πολύ προσεκτικός στο τι μπορεί να κόψει», αλλά παραβλέποντας το σκέλος της ότι η εγχείρηση ήταν απαραίτητη εκεί που είχαν φτάσει οι ασθενείς (μεταξύ των οποίων και η χώρα) χωρίς να επιχειρήσουν μόνες τους να βρουν τη γιατρειά τους!

Παρένθεση: η επιλογή του συγκεκριμένου σχολιαστή για παράδειγμα δεν έχει χαρακτήρα προσωπικής καταγγελίας, αλλ’οφείλεται κυρίως στο ότι διαπρέπει στην θεωρητικοποίηση της ανάγκης αποθηλασμού της κοινωνίας από τους μύθους (που δεν συμμερίζεται ο ίδιος εννοείται).

Επιμύθιον

Το πρόβλημα που θέτουν και οι δύο ομάδες δεν είναι το κατά πόσον κατά περίπτωση έχουν δίκιο, αλλά το ότι αποδέχονται την à la carte δυνατότητα να θιγούν τα “κακώς κείμενα”. Και το ότι, κατά τις ιδεοληπτικές προκαταλήψεις τους, πιστεύουν ότι η ιστορία σε άλλα σημεία έχει οριστικοποιηθεί και σε άλλα παραμένει ρευστή. Κι όμως, πάει καιρός από τότε που ο Νίκος Σβορώνος έγραφε ότι: «το πραγματικό ιστορικό έργο κάθε εποχής συλλαμβάνει ένα μέρος, ορισμένες όψεις της πολυσύνθετης πραγματικότητας, η οποία κατακτάται μόνο με συνεχείς προσεγγίσεις που δεν είναι ποτέ οριστικές.»! Αυτή η ρευστότητα ή ισχύει γενικά ή δεν ισχύει. Δεν μπορεί να ισχύει επιλεκτικά.

Αν, λοιπόν, θεωρείται απαραίτητο να αναθεωρηθεί η κατεστημένη άποψη περί του “κρυφού σχολειού”, της ύψωσης του λαβάρου του Αγώνα στην Αγία Λαύρα ή της στάσης του Πατριαρχείου απέναντι στην Φιλική Εταιρεία, είναι εξίσου σκόπιμο να εξετασθούν και ορισμένα άλλα γεγονότα υπό αιρετικό βλέμμα. Όπως, για παράδειγμα, ο ρόλος της εξωραϊσμένης επανάστασης της 3^ης Σεπτεμβρίου του 1843, του Συντάγματος στο οποίο κατέληξε κ.λπ. Ήταν μια γνήσια λαϊκή εξέγερση ή ένα στρατιωτικό κίνημα; Στόχευε στην κατάλυση της οθωνικής-βαυαρικής απολυταρχίας ή στο (ανομολόγητο) καπάρωμα μέρους τουλάχιστον της εξουσίας (και των προσόδων που συνεπάγεται) από προνομιούχες ομάδες και σε μία (δεύτερη χρονικά αλλ’όχι τελευταία) υπονόμευση του εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας; Μήπως έχει δίκιο ο Κώστας Κωστής που υποστηρίζει ότι: «Ανεξαρτήτως όλων αυτών, η 3η Σεπτεμβρίου έρχεται να δώσει ένα μερίδιο εξουσίας στις προυχοντικές ομάδες και από την άποψη αυτή δεν θα μπορούσε παρά να ιδωθεί ως ένα κίνημα που εξέφραζε τις τοπικές ολιγαρχίες.» και «Στην πραγματικότητα αν, όπως ήδη αναφέρθηκε, με το Σύνταγμα του 1844 οι προυχοντικές ομάδες πετυχαίνουν να αποκτήσουν ένα μερίδιο της εξουσίας, με εκείνο του 1864 κατορθώνουν πλέον να την ιδιοποιηθούν στο ακέραιο: το 1864, πριν από οτιδήποτε άλλο, είναι ο θρίαμβος της πολιτικής ολιγαρχίας, η ευόδωση του Αγώνα της Ανεξαρτησίας όπως τον είχαν δει οι ηγέτες του.», εξελίξεις που σηματοδοτούν την γένεση του πατρωνικού/πελατειακού κράτους και πολλών άλλων δεινών του νεοελληνικού κράτους;

Όπως, για παράδειγμα, το ποιόν ορισμένων “λαϊκών” ηρώων. Όπως του καθαγιασμένου Στρατηγού Μακρυγιάννη, ο οποίος, μεταξύ τόσων άλλων, αγορεύοντας για το ζήτημα των “ετεροχθόνων” ομολογεί τελείως κυνικά: «Από τον πατριωτισμό μας εσαπίσαμεν το σπίτι μας· μας φθάνει πλέον ο πατριωτισμός. Ας αγκαλιάσωμεν τον βασιλέα μας να φκιάσωμεν το σπίτι μας. Αυτοί εκάθησαν τόσα χρόνια και έτρωγαν ψωμί και έφεραν την πατρίδα μας άνω-κάτω. Ας καθίσωμεν τώρα και ημείς να φάγωμεν ψωμί,»!

Θα πρόσφερε όντως μεγάλη υπηρεσία στην ελληνική κοινωνία ο απογαλακτισμός της από (χωρίς εισαγωγικά πλέον) μύθους, εξαιτίας των οποίων ζει σε μια εικονική πραγματικότητα, αλλά υπό ορισμένες προϋποθέσεις· κυρίως δε υπό την προϋπόθεση ο μεν απογαλακτισμός να μην είναι επιλεκτικός, η δε ελευθερία της αμφισβήτησης να είναι αμφίπλευρη.

Γράμμα 48: Ἀνάκαμψη

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια με ἀριθμό 48
 

Πρίν ἀπό λίγες μέρες ὁ Γεν. Γραμματέας τῆς Κεντρ. Ἐπιτροπῆς τοῦ ΚΚΕ κ. Κουτσούμπας ἀναγνώρισε τό γεγονός ὅτι ἡ Ἀνάκαμψη τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἔχει ἐπιτευχθῆ. (Ἄλλο βεβαίως, ὅτι στήν συνέχεια ἐπιτέθηκε στήν κυβέρνηση, ὅτι θά χρησιμοποιήση πρός ὄφελος τῶν καπιταλιστῶν τό ἀποτέλεσμά της.)

Μακάρι τόν ρεαλισμό τῆς διαπίστωσης τοῦ κ. Κουτσούμπα γιά τήν πραγματοποιηθεῖσα Ἀνάκαμψη, νά ἀκολουθοῦσαν καί οἱ ἄλλοι ἀντιπολιτευόμενοι. Ὁ ἑλληνικός λαός θά προχωροῦσε ἐνισχυμένος στήν ἀντίληψή του, ὅτι ξεπέρασε τήν οἰκονομική κρίση.

Γράμμα 47: Ὁ Τσίπρας περιμένει

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια με ἀριθμό 47
 

Ζοῦμε πλέον μέσα σέ ἕνα ὄνειρο εὐτυχίας. Κάθε μέρα μᾶς ἔρχεται ἕνα καινούργιο καλό. Συχνά καί περισσότερα ἀπό ἕνα. Χθές μαθεύτηκε, ὅτι ἡ Ἐθνική Τράπεζα θά αὐξήση τό μετοχικό της κεφάλαιο κατά 2,5 δισ. μέ πολλούς νέους μετόχους, ἀπό τίς δύο πλευρές τοῦ Ἀτλαντικοῦ. Καί ὅτι ἡ Κομμισσιόν βλέπει ἀπό τήν περσυνή ὕφεση 3,7%, νά ἐπιστρέφουμε στήν ἀνάπτυξη ἐφέτος μέ ρυθμό 0,6%.

Ἡ πραγματικότητα ὅμως εἶναι ἀδυσώπητη. Ἔξω ἀπό τήν πόρτα περιμένει ὁ Τσίπρας. Ἄν τοῦ τήν ἀνοίξη ὁ ἑλληνικός λαός μέ τήν ψῆφο του στίς 25 Μαΐου, εἴτε θά μᾶς βγάλη αὐτός ἀπό τήν Εὐρώπη, ἄν δέν τόν ἔχει ἐκείνη ἐξωπετάξει, ἤ θά προσφύγη σ’αὐτήν γιά νά διασωθῆ ἀποδεχόμενος ἕνα βαρύτερο ἀπό ὅλα τά προηγούμενα Μνημόνιο.

Γράμμα 46: Τό ¨ντιμπέϊτ¨ πού δέν ἔγινε

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια με ἀριθμό 46
 

Ἡ μή ἀποδοχή τῆς πρότασης τοῦ κ. Σαμαρᾶ γιά ἕναν διάλογο τῶν δύο ἀρχηγῶν ὑπῆρξε βαρύ τακτικό σφάλμα τῆς Νέας Δημοκρατίας.
Ὁ κ. Σαμαρᾶς πραγματοποίησε ἕνα ἀληθινό θαῦμα στήν οἰκονομία. Ἀπό ἐκεῖ πού κάθε μήνα οἱ οἰκονομικοί δεῖκτες χειροτέρευαν, ἔλαβαν πλέον σταθερά ἀνοδική κατεύθυνση. Τό πρωτογενές πλεόνασμα (πού οἱ περισσότεροι περιμέναμε πώς δέν θά ὑπάρξη) ἄρχισε ἤδη νά ἀνακουφίζει τούς φτωχότερους συμπολῖτες μας.

Ὁ κ. Τσίπρας διαψεύδεται στήν μία μετά τήν ἄλλη τίς ζοφερές προφητεῖες του.
Ὁ κ. Σαμαρᾶς ἀπέδειξε στίς ὁμιλίες του, ὅτι κατέχει εἰς βάθος τά στοιχεῖα τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας.

Ὁ κ. Τσίπρας δέν ἔχει ἀποδείξει τό ἴδιο. Ἁπλῶς δημαγωγεῖ.

Ἐξακολουθοῦν νά εἶναι πολλοί πού δέν ¨πάει τό χέρι τους¨ νά ψηφίσουν Ν.Δ., ἐνῶ συνειδητοποιοῦν τά θετικά ἀποτελέσματα τῆς πολιτικῆς της. Ἐάν ἐπραγματοποιεῖτο ὁ διάλογος στήν τηλεόραση θά ἦταν μεγαλύτερο τό μέρος αὐτῶν τῶν ψηφοφόρων πού θά ἔδιναν τήν ψῆφο τους στήν Ν.Δ., τῆς ὁποίας ἔχουν ἐπιτακτική ἀνάγκη ἐκείνη καί ὁ τόπος.

Κ.Σ.Μ.: Ἡ διεθνής σκηνή σκοτεινιάζει

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 171/Ἀπρίλιος 2014)

Ὁ Ἐρντογάν κέρδισε τίς δημοτικές ἐκλογές, πρός γενική κατάπληξη, ἔπειτα ἀπό τίς οἰκονομικές ἀτασθαλίες πού ἀποκαλύφθηκαν, ἔπειτα ἀπό τήν προσπάθεια τῶν δικαστῶν νά τόν καθίσουν στό σκαμνί – στήν ὁποίαν ἀντέδρασε κατηγορῶντας τό δικαστικό σῶμα ὅτι συνωμότησε μέ ξένη ὑποστήριξη ἐναντίον του. Ἔπειτα ἀπό ἀπαγορεύσεις πού ἐπέβαλε σέ διεθνῆ δίκτυα πληροφόρησης καί τίς ὁποῖες ἀκύρωσε ἡ τουρκική δικαιοσύνη. Ἔπειτα ἀπό τήν ἄγρια ἀντιπολίτευση πού ἀσκεῖ ἐναντίον του ὁ πρώην πνευματικός μέντοράς του Φετουλάχ Γκιουλμέν, ὁ ὁποῖος ἀπό τήν Ἀμερική χρηματοδοτεῖ ἕνα τεράστιο δίκτυο ὁμοϊδεατῶν του στήν Τουρκία, πού ἐπηρεάζει καί τόν σημερινή πρόεδρο Γκιούλ.
Ὁ Ἐρντογάν θά κερδίσει προφανῶς καί τίς προσεχεῖς προεδρικές ἐκλογές καί θά κυβερνήση μέ διευρυμένες ἐξουσίες. Πῶς ὅλα αὐτά;
Ὁ προαλειφόμενος Πατισάχ ἔχει τήν μεγάλη πλειοψηφία τοῦ τουρκικοῦ λαοῦ μαζί του. Οἱ ἀστοί στίς μεγάλες πόλεις εἶναι ἀντίθετοι στήν ἀποδιάρθρωση τοῦ κεμαλικοῦ κράτους πού ἐπιχειρεῖ καί στήν ἐπιστροφή στόν ὀθωμανισμό. Οἱ φτωχοί ἀγρότες τῆς Ἀνατολίας, πού ἀποτελοῦν τήν μεγάλη πλειοψηφία τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος εἶναι εὐχαριστημένοι μαζί του.
Τό ὅτι ξαφρίζει τό δημόσιο ταμεῖο δέν τούς ἐνοχλεῖ, διότι ἔχουν κληρονομήσει τήν ἀντίληψη προσωπικό καί κρατικό ταμεῖο τοῦ Πατισάχ εἶναι τό ἴδιο πρᾶγμα. Οὔτε τούς ἐνοχλοῦν οἱ ὑπερβασίες τῆς ἀστυνομίας κατά τῶν ἀντιπολιτευομένων. Τό φιλελεύθερο κράτος δέν τούς λέει τίποτα. Ὁ παραδοσιακά νερωμένος στήν Τουρκία ἰσλαμισμός τόν συγκινεῖ ἀπόλυτα.
Καί τά οἰκονομικά τους συμφέροντα συνδέονται μέ τήν πολιτική Ἐρντογάν. Ἀφ’ἑνός στό κύκλωμα τῶν συναλλαγῶν τους μέ τούς ἀστούς ἐμπόρους, αὔξησε τό δικό τους μερίδιο. Ἀφ’ἑτέρου οἱ ξένες ἐπενδύσεις στίς ἀγροτικές περιοχές προσφέρουν νέες θέσεις ἐργασίας στά παιδιά τους. Ἕνας δικός μας πού πῆγε στό Ντιαρμπεκίρ νά ἐξετάση μιά ἑλληνική ἐπιχείρηση ἐκεῖ, ἔμεινε κατάπληκτος ἀπό τό πλῆθος τῶν ξένων ἐργοστασίων πού ἔχουν ἐγκατασταθῆ ἐκεῖ, χάρις στήν συρρίκνωση τοῦ ἐργατικοῦ μισθοῦ πού ἐπέβαλε ὁ Ἐρντογάν.
Θά ἔχουμε λοιπόν πολλά χρόνια νά κάνουμε μαζί του. Εὐτυχῶς τήν ἐπιδίωξη τῆς Τουρκίας νά μπῆ στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση τήν ἔχει οὐσιαστικά ἐγκαταλείψει, γιατί τοῦ πέφτει μικρή. Καί εὐτυχῶς ὁ Ὀμπάμα εἶναι ἤδη πολύ ἐνοχλημένος μαζί του γιά τό διπλό παιγνίδι πού ἔπαιζε στήν Συρία.

* *

Ἀπό πολλούς αἰῶνες ὁ σλαυϊκός πληθυσμός τῆς Ρωσίας ἀποτελοῦσε μιά ἐθνική καί πολιτιστική ἑνότητα. Τό ¨πασῶν τῶν Ρωσιῶν¨ πού ἔφερε ὁ τίτλος τοῦ Τσάρου ἐτόνιζε τήν ἑνότητα αὐτή.
Ἐπί κυβερνήσεως Πούτιν, ἀναγκάστηκε ἡ Μόσχα σέ παραχωρήσεις, οἱ ὁποῖες ἀναβιώσαν τίς διακρίσεις μεταξύ τῶν λαῶν της. Ὁ Γέλτσιν ἔχοντας ἀποκαταστήσει τά οἰκονομικά τῆς Ρωσίας, ἐπιδιώκει νά ὑπαγάγη πάλι ὅλο τόν παλαιό χῶρο της ὑπό τήν ἐξουσία του.
Ἡ Οὐκρανία πού εἶχε ἀποσπασθῆ ἀπό τήν μοσχοβίτικη ἐξουσία, τοῦ ἀντιστέκεται. Γι’αὐτό ἐξαπέλυσε ἐναντίον της μιά πολυδιάστατη ἐκστρατεία. Οἱ Οὐκρανοί, πού ἐπιμένουν στό δικό τους δικαίωμα αὐτοδιαθέσεως, δέν θέλουν νά παραδεχθοῦν τό ἴδιο γιά τήν Κριμαία. Σ’αὐτήν ὅμως οἱ Οὐκρανοί μειοψηφοῦν ἔναντι τῶν Ρώσων, τῶν αὐτοχθόνων καί τῶν Τατάρων. Μήν ξεχνᾶμε, ὅτι ὅταν ἡ Αἰκατερίνη ἡ Μεγάλη κατέκτησε τήν Κριμαία, τήν ἔκανε ἄμεσα ρωσική ἐπαρχία καί ὄχι οὐκρανική. Ἡ ὑπαγωγή του στήν κυβέρνηση τοῦ Κιέβου ἦταν ἕνα δῶρο τοῦ 20οῦ αἰώνα μέ στόχο τήν ἐνίσχυση τῶν δεσμῶν Κιέβου-Μόσχας.
Τό δῶρο τώρα πάρθηκε πίσω. Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση πού παραλόγως ἐποφθαλμιοῦσε νά περιληφθῆ σ’αὐτήν καί ἡ Οὐκρανία, ὀργίζεται μέ τήν ρωσική ἐπέμβαση. Τό ἴδιο καί ἡ Ἀμερική, πού δέν θέλει τήν κραταίωση τοῦ Γέλτσιν.

* *

Τό μεγάλο ἐρώτημα τοῦ ἑπομένου μηνός εἶναι τί θά βγάλουν οἱ ἐκλογές γιά τήν Εὐρωπαϊκή Βουλή στίς 25 Μαϊου. Ὁ κίνδυνος τοῦ νά ἔρθη πρῶτος ὁ συνδυασμός πού ὑποστηρίζει τόν Τσίπρα εἶναι βέβαια ἀνύπαρκτος. Ὁ κίνδυνος στήν νέα Εὐρωβουλή νά αὐξηθῆ τόσο ὁ ἀριθμός τῶν Ἀντιευρωπαίων καί τῶν Εὐρωσκεπτικιστῶν, πού θά παραλύσουν τό ἔργο της εἶναι ὑπαρκτός καί μεγάλος. 

Τό BONUS

ἀπό τή στήλη "ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΗΜΕΡΑ" ("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 171/Ἀπρίλιος 2014)

Μέ τήν διαφορά μίας ψήφου ἀπό τό δεύτερο κόμμα, τό πρῶτο παίρνει δῶρο 50 ἕδρες. Ὑποτίθεται ὅτι τό Bonus ἐξασφαλίζει σταθερότητα διακυβέρνησης. Ὅταν ὅμως τά δύο κόμματα πού διαγωνίζονται γιά τήν ἀπόκτηση τῆς ἐξουσίας, πηγαίνουν πρός τίς ἐκλογές μέ μικρή διαφορά μεταξύ τους, ἕνα τυχαῖο περιστατικό μπορεῖ νά ἀλλάξη τόν συσχετισμό τῶν δυνάμεων τους. Ἕνα καινούργιο μικρό κόμμα στόν ἴδιο πολιτικό χῶρο, ἐνῶ τό ἴδιο δέν ἔχει καμμία ἐλπίδα ἐκλογῆς, ὅλο καί θά ἀφαιρέση ψήφους ἀπό τό μεγάλο.

Τό τελευταῖο διάστημα εἴδαμε νά παίζουν τά ποσοστά μεταξύ Ν.Δ. καί ΣΥΡΙΖΑ. Τό ποσοστό τοῦ ΣΥΡΙΖΑ ἔπεσε ὕστερα ἀπό τήν προσπάθειά του νά ἐμποδίση τήν εἴσπραξη τῆς νέας δόσης τῶν χρημάτων τῆς Τρόϊκας, χάρις στά ὁποῖα στεκόμαστε στά πόδια μας. Τό ποσοστό τῆς Ν.Δ. ἔπεσε μέ τήν ἀποκάλυψη τῶν σχέσεων τοῦ Μπαλτάκου μέ τήν ¨Χρυσή Αὐγή¨.

Μέχρι τίς ἐκλογές μπορεῖ πλῆθος ἀπροόπτων νά ἀλλάξη τό μικρό προβάδισμα τοῦ ἑνός κόμματος ἤ τοῦ ἄλλου. Τό Bonus εἶναι ὄχι μόνο ἀντιδημοκρατικό, ἀλλά καί τό μπαλάκι μιᾶς ρουλέτας πού πρέπει νά καταργηθῆ.

Λ.Σ.: Επί το έργον, κύριε Συνήγορε!

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/τεῦχος 171/Ἀπρίλιος 2014)

Πέρασαν τα χρόνια του ανδράποδου και ήρθε η στιγμή να ανανεώσει την άδεια οδήγησης που είχε αποκτήσει πριν από σαράντα πέντε (και βάλε) χρόνια. Είχε πληροφορηθεί ότι έντυπο με τα αναγκαία δικαιολογητικά χορηγείται από τα Κ.Ε.Π. (που θεραπεύουν πάσαν γραφειοκρατικήν νόσον, αλλ’ουχί την αβελτηρίαν και ό,τι εξυπακούεται των γραφειοκρατών). Κατόπιν τούτου επισκέφθηκε το πλησιέστερο στην κατοικία του και το προμηθεύτηκε.

Διαβάζοντάς το ενημερώθηκε ότι ανάμεσα σε άλλα έπρεπε να προμηθευτεί:

Ø Παράβολο 18€ από εφορία (διπλότυπο) ή χαρτόσημο χρώματος πράσινου ονομαστικής αξίας 15€ (αγοραστικής 18€).

Ø Παράβολο 50€ από εφορία (διπλότυπο) στο ΚΑΕ 3439.

Ø Παράβολο 30€ από εφορία στο ΚΑΕ 3439 για την εκτύπωση του διπλώματος.

Χαμογέλασε, ίσως επειδή δεν ήξερε το τι θα ακολουθήσει, με το “χαρτόσημο χρώματος πράσινου”. Και αν ήταν “χρώματος λιλά” τι θα άλλαζε; Χαμογέλασε και με την εμμονή στον αναχρονισμό της ονομαστικής και της εμπορικής αξίας. Και αποφάσισε να πάει την επομένη στην εφορία (που δεν λέγεται πια εφορία αλλά Δ.Ο.Υ.) για να τελειώνει γρήγορα!

Ρώτησε που να απευθυνθεί και του υπέδειξαν μία θυρίδα με όχι ευκαταφρόνητη, αλλά φαινομενικά υποφερτή ουρά. Κούνια που τον κούναγε! Όταν ήρθε η σειρά του εξήγησε τι ήθελε και ο (σκώπτης συν τοις άλλοις) υπάλληλος εκτύπωσε δύο Διπλότυπα Είσπραξης και του υπέδειξε να πάει να πληρώσει σε μια από τις θυρίδες που βρίσκονταν στην απέναντι σειρά. Τον ρώτησε πως του είχαν κάνει τα τρία παράβολα δύο και αυτός του απάντησε ότι το τρίτο θα το ζητήσει εκεί που θα πληρώσει. Μπήκε σε μία (ευτυχώς μικρή) ουρά μπροστά στη θυρίδα με την ένδειξη «ΠΑΡΑΒΟΛΑ». Εκεί τον πληροφόρησαν ότι έπρεπε να περάσει από την ακριβώς διπλανή θυρίδα με την ένδειξη «ΤΑΜΕΙΟ». Νέα (μικρή πάλι) ουρά και ο υπάλληλος που την εξυπηρετούσε πήρε τα Διπλότυπα Είσπραξης και τα μετέτρεψε με κάτι σφραγίδες και υπογραφές σε έγκυρα Παράβολα. Το ανδράποδο έβγαλε από το πορτοφόλι του δύο 50ευρα για να πληρώσει, και επεσήμανε ότι χρειάζεται και το τρίτο παράβολο των 18€. Ο υπάλληλος του επέστρεψε ένα 20ευρω και τον ενημέρωσε ότι για αυτό θα πρέπει να επιστρέψει στην θυρίδα με την ένδειξη «ΠΑΡΑΒΟΛΑ». Εκεί αγόρασε δύο πολύχρωμα (με κυριαρχία των αποχρώσεων του πράσινου, αλλά και ολίγην από κίτρινο και γαλάζιο) Παράβολα Χαρτοσήμου ονομαστικής αξίας 10€ και 5€ και εμπορικής 12€ και 6€ αντίστοιχα, στο καθένα από τα οποία θα έπρεπε, πριν τα καταθέσει, να αναγράψει ένα σύντομο βιογραφικό, και απήλθε ικανοποιημένος που είχε χάσει μόνο κάτι παραπάνω από δύο ώρες,χωρίς το πήγαιν’έλα! Και αυτό γιατί συμπτωματικά στην Δ.Ο.Υ. που συχνάζει δεν είχε πολύ κόσμο εκείνη την ημέρα

Στο δρόμο αναρωτιόταν ο έρημος: «Καλά, αφού έχουν ανάγκη από χρήματα ας τα μαζέψουν και για την ανανέωση της άδειας οδήγησης, αν και ένα “χαράτσι” 98€ γι’αυτήν μάλλον “τσούζει”. Γιατί, όμως πρέπει να το σπάνε σε τρία κομμάτια. Ακόμα και εάν προβλέπεται τα χρήματα να μοιράζονται σε τρεις λογαριασμούς, αυτό, σήμερα πια, θα μπορούσε να γίνει με την έκδοση ενός παραστατικού και την κατανομή του ποσού με τον υπολογιστή. Άλλωστε, ότι είχε καταβάλει τόσο αυτός όσο και οι υπόλοιποι για άλλους λόγους σε δύο συρτάρια είχαν μπει. Αφού δε υπάρχουν αυτά τα Παράβολα Χαρτοσήμου, γιατί να μην υπάρχει και ένα εμπορικής αξίας 98€, να το προμηθεύεται ο πολίτης με την απλή διαδικασία της τελευταίας θυρίδας, αλλά και από τράπεζες, ταχυδρομεία, ακόμα και περίπτερα, και πάπαλα; Κάθε χρόνο είναι χιλιάδες αυτοί που θα το χρειάζονταν.»

Ναι, αλλά, αν υπήρχε, πως το ελληνικόν “σοβιέτ” θα ταλαιπωρούσε το κάθε ανδράποδο για να του δείχνει ποιος είναι στην πράξη η εξουσία; Και τι δικαιολογία θα βρισκόταν για τις θέσεις του οργανογράμματος της υπηρεσίας; Άλλωστε πόσους αφορά η ταλαιπωρία; Αν θεωρήσουμε συντηρητικά ότι οι 65άρηδες είναι περίπου το 1/70 του πληθυσμού και συντηρητικότερα ότι οι 65άρηδες που έχουν δίπλωμα οδήγησης το 40% του συνόλου, τότε μόνον αυτοί, χώρια οι μεγαλύτερης ηλικίας και οι επαγγελματίες οδηγοί, θα ήταν μόλις κάτι παραπάνω από 60.000 το χρόνο. Ψιλοπράγματα! Και θα έχαναν στην καλύτερη περίπτωση κάπου 200.000 ανθρωποώρες το χρόνο. Χώρια οι ανθρωποώρες που θα έχαναν εξαιτίας τους όσοι περίμεναν στις ίδιες ουρές για άλλα θέματα. Σιγά τα ωά! 

(λ.σ.)