Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΣ: Στό σημεῖο πού βρισκόμαστε

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/Τεῦχος 176/Φεβρουάριος 2015)
 
Ἐλέχθη κατά κόρον, ὅτι ἡ ἐκλογική νίκη τοῦ Σύριζα ἔδωσε γιά πρώτη φορά στήν Ἀριστερά τήν κυβέρνηση στήν Ἑλλάδα. Ἀνακρίβεια. Ἀριστερή καί κραυγαλέα ἐναντίον τῆς μετριοπαθοῦς Σοσιαλδημοκρατίας, ὑπῆρξε καί ἡ κυβέρνηση τοῦ ΠΑΣΟΚ ὅταν ἀνέλαβε αὐτό τήν ἐξουσία.
Ὁ Σύριζα εἶναι τό μεταλλαγμένο ΚΚΕ, τό ὁποῖο πράγματι πῆρε γιά πρώτη φορά τήν ἐξουσία στόν τόπο μας. Τό ΚΚΕ τοῦ Λένιν καί τοῦ Στάλιν, ἐμμένοντας στήν ὀρθοδοξία του, ἔχει γίνει ἕνας σύλλογος βετεράνων, οἱ ὁποῖοι δέν πρόκειται ποτέ νά κυβερνήσουν. Θά συνεχίση νά γερνᾶ καί θά ἐκλείψη διά φυσικοῦ θανάτου.
Ὁ Σύριζα ἐνῶ ἔχει τραφῆ μέ τίς μπολσεβικικές διδασκαλίες, δέν στέργει στήν δικτατορία τοῦ προλεταριάτου, διότι συνειδητοποίησε τήν ἀποτυχία της ὅπου ἐφαρμόστηκε καί θέλει αὐτός νά μακροημερεύση τήν κατοχή τῆς ἐξουσίας.
Ὅπως τό ΠΑΣΟΚ ἔλεγε ἐπαναστατικές κουβέντες καί ἀπό τήν ἑπομένη τῆς ἀπόκτησης τῆς κυβέρνησης συμβιβάστηκε ρεαλιστικά μέ τήν πραγματικότητα, ὁ Σύριζα ἀπό τήν ἑπομένη τῶν ἐκλογῶν ἄρχισε νά πετᾶ τό ριζοσπαστικό ἕρμα του. Ὑποτίθεται ὅτι καί στίς δύο αὐτές περιπτώσεις πρυτάνευσε ἡ ρεαλιστική σκέψη γιά τό συμφέρον τοῦ τόπου. Ἦταν πάντως καί γιά τό ἴδιο συμφέρον τῶν δύο κομμάτων, πού δέν θά μποροῦσαν νά κρατηθοῦν μέ μόνη τήν δύναμη τῶν ὅπλων. Ἄν ἤμασταν ἔξω ἀπό τήν ΕΟΚ/Εὐρωπαϊκή Ἕνωση τό πρᾶγμα θά ἦταν ἀλλιῶς...
Πολιτική παθογένεια
Στήν χώρα πού γεννήθηκε ἡ Δημοκρατία, ὅπως χαιρόμαστε νά θυμόμαστε , κάνουμε πολύ συχνά κακή χρήση τῆς ψήφου μας. Δέν ψηφίζουμε, ἀλλά καταψηφίζουμε. (Ἡ πατρότητα τῆς παρατήρησης αὐτῆς ἀνήκει στόν Σπύρο Μαρκεζίνη, ἕναν πολιτικό τοῦ ὁποίου δέν ἀξιοποιήσαμε τήν ὀξυδέρκεια.) Ὅταν μένει ἕνα μακρό διάστημα στήν ἐξουσία ἕνα κόμμα, σχηματίζεται ἀπό αὐτούς πού δέν ἱκανοποίησε τά αἰτήματα τους ἤ πού βαρέθηκαν τήν μακρά παραμονή του στήν ἀρχή, ἕνα ρεῦμα πού τρέπεται πρός ἕνα ἀντίπαλο κόμμα, στό ὁποῖο βιαζόμαστε νά ἀποδώσουμε κάθε ἀρετή.
Ἐνῶ εἴμαστε (σχεδόν) ὅλοι δημοκράτες, ἀποδεχόμαστε μερικές φορές βίαιες παρεμβάσεις στό δημοκρατικό πολίτευμα. Ἔτσι πέρασε στήν ἱστορία μας ὡς ἀφετηρία μεγάλης ἐθνικῆς ἐξόρμησης ἡ Ἐπανάσταση τοῦ Γουδί, ἕνα ¨προνουνσιαμέντο¨ στρατιωτικῶν, στούς ὁποίους ἔθετε προβλήματα ἡ ἐπετηρίδα. Οἱ ἔμποροι, οἱ ἐπαγγελματίες, οἱ διανοούμενοι, πού χαιρέτησαν μέ ἐνθουσιασμό τό στρατιωτικό κίνημα, τήν δυσαρέσκειά τους γιά τήν πλημμελῆ ἀπόδοση τῶν πολιτικῶν κομμάτων, θά ἔπρεπε νά τήν κατευθύνουν στήν συγκρότηση ἑνός καινούργιου πολιτικοῦ κόμματος. Μέσα στό πλαίσιο τῆς Δημοκρατίας καί ὄχι μέ τήν παραβίασή της. Εὐτυχῶς ἀπό τήν κακή προϊστορία τοῦ Γουδιοῦ, ἔφτιαξε τό κόμμα αὐτό μέ μεγάλη ἐθνική ἐπιτυχία ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος.
Ἡ τωρινή κρίση
Ἀπό χρόνια ἡ χώρα μας ἀντιμετωπίζει δεινές οἰκονομικές δυσκολίες. Εὐθύνη γιά τήν δημιουργία των ἔχουν καί οἱ ξένοι, πού τούς ἀποκαλοῦμε συλλογικά ἡ Τρόϊκα, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν στήν χώρα μας λάθος φάρμακα. Ἀλλά τήν Τρόϊκα δέν ψηφίζουμε ἐμεῖς καί δέν μποροῦμε νά τήν ἀλλάξουμε.
Ψηφίσαμε τίς κυβερνήσεις μας, οἱ ὁποῖες ὑπερδανείστηκαν πρός χάριν μιᾶς καταναλωτικῆς εὐμάρειας, καί σάν νά ἦταν δυνατόν τά χρέη μας νά ὑπερκαλύπτονται διά νέων δανείων ἐπάπειρον.
Δέν φάγαμε ὅλοι μαζί τά λεφτά. Ἀλλοι ἔφαγαν πάρα πολλά, ἄλλοι λίγα καί οἱ ὑπόλοιποι συνεργήσαμε στήν ὑπονομευμένη εὐημερία μέ τή σιωπή μας γιά τήν ἀναντιστοιχία τῆς παραγωγῆς πρός τήν κατανάλωση.
Ἡ ἀποτυχία τῶν κυβερνήσεων αὐτῶν ἔφερε στήν ἐξουσία τόν Σύριζα, παρ’ὅλο πού ἔχει τήν μεγαλύτερη μερίδα εὐθύνης μέ τίς πιέσεις του στόν ξέφρενο καταναλωτισμό.
Καθῆκον τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ γιά τήν ἐπιβίωση τῆς χώρας του εἶναι νά στηρίξη τοῦ λοιποῦ μιά πραγματιστική πολιτική.
Ἡ σκοτεινή Αὐγή
Ἡ ἀνεργία πού αὐξήθηκε ἀπό τήν οἰκονομική κρίση, ἔλαβε δραματικές διαστάσεις μέ τήν ἀντικατάσταση ἐργατῶν ἀπό ξένους μετανάστες πού ἔπαιρναν χαμηλά μεροκάματα καί συχνά πληρώνονταν μέ μαῦρα λεφτά.
Προκλήθηκε ἔτσι ἕνα διαδεδομένο μῖσος ἐναντίον τῶν ξένων πού ἦρθαν νά μᾶς πάρουν τίς δουλειές, καί κοινωνικά περιτρίμματα ὠφελήθηκαν ἀπό αὐτό συγκροτώντας τήν ρατσιστική Χρυσῆ Αὐγή. Ἔτσι κατάντησε ἡ χώρα μας στίς πρόσφατες ἐκλογές τρίτο κόμμα νά βγῆ ἡ συμμορία τῶν Χρυσαυγιτῶν καί νά κινδυνέψουμε νά λάβη διερευνητική ἐντολή γιά τόν σχηματισμό κυβέρνησης ὁ προσαγόμενος σιδηροδέσμιος στήν Βουλή ἀρχηγός τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς.
Διασωθήκαμε ἀπό τόν ἐξευτελισμό αὐτό μέ τό νά σχηματίση κυβέρνηση ὁ νεοκομμουνιστής κ. Τσίπρας μέ τόν παλαιοεθνικιστή κ. Καμμένο καί νά μήν ὑπάρξουν διερευνητικές ἐντολές. Ἡ τηλεόραση ἀδυνατοῦσε στήν συζήτηση τῶν προγραμματικῶν δηλώσεων νά μήν μεταδώση τήν ὁμιλία τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς.
Ὅτι ἕνα 6% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος νά εἶναι ἀμετάπειστοι ἐχθροί τῆς Δημοκρατίας μέ πρόγραμμα νά τήν καταστρέψουν, εἶναι ἕνα δεινό πρόβλημα. Θά ἔπρεπε ὅλα τά κόμματα πού ὁμνύουν στήν δημοκρατία νά ἐξηγήσουν ἐπίμονα καί πειστικά σ’αὐτό τό 6% τό γιατί πλανᾶται.
Ἀποτελεῖ βαρύτατη παράλειψη τοῦ πρώην ὑπουργοῦ τῆς Δικαιοσύνης κ. Ἀθανασίου, ὁ ὁποῖος ὡς προϊστάμενος τῆς εἰσαγγελικῆς ἀρχῆς δέν ἔστειλε τάχιστα στό σκαμνί τούς ἐγκληματίες τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, ἀφοῦ τά περισσότερα ἀδικήματά της ὑπάγονταν στήν διαδικασία τοῦ αὐτοφώρου. Ἅπαξ καί θά στελνόταν μέ μακροχρόνιες καταδίκες στήν φυλακή ἡ ἡγεσία, θά διέρρεε ἡ βάση. Οἱ ἀνακρίσεις ἦταν σχοινοτενεῖς καί ἡ ἐκδίκαση τῶν ἐγκλημάτων τους πού θά ἀρχίση στά τέλη Μαρτίου ἤ στίς ἀρχές Ἀπριλίου θά πάρη μῆνες. Καί μέχρι τότε ὁ ἐξευτελισμός τῆς χώρας μας στόν δημοκρατικό κόσμο μέ τούς σιδηροδέσμιους βουλευτές θά συνεχίζεται.
Ἀλλά ἡ παράλειψη τοῦ κ. Ἀθανασίου σέ τελική ἀνάλυση βαρύνει τόν πρόεδρο τῆς κυβέρνησης του. Ὁ κ. Σαμαρᾶς προφανῶς καθυστεροῦσε τήν δίωξη τοῦ κόμματος πού βρισκόταν δεξιώτερα ἀπό τό δικό του ἐλπίζοντας στήν ἐπανάκαμψη ψήφων. Ὁ κ. Μπαλτάκος γραμματέας τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου του, διατηροῦσε μέ τήν Χρυσή Αὐγή ἕναν δίαυλο ἐπαφῶν. Ἐνῶ δέν θά δικαστῆ ἐκεῖνος, θά δικαστῆ ὁ κασιδιάρης βουλευτής πού τόν μαγνητοφωνοῦσε παρανόμως καί δημοσιοποίησε τίς συνομιλίες τους.
Σταθεροποίηση
Ἡ δεινή οἰκονομική κατάσταση τῆς χώρας εἶναι ἕνα μόνο ἀπό τά προβλήματά της, ἀλλά τροφοδοτεῖ ὅλα τά ἄλλα. Οἱ εὐρωπαῖοι Ἑταῖροι μας χωρίς νά εἶναι ἐρωτευμένοι μαζί μας ἔχουν κάθε λόγο νά προσπαθοῦν νά σταθοῦμε ξανά στά πόδια μας. Συμπίπτουν σ’αὐτό τά συμφέροντά μας.
Τήν κυβέρνηση Τσίπρα τήν χαιρέτησαν ὡς μιά ἱστορική ἀλλαγή καί προθυμοποιήθηκαν νά τήν διευκολύνουν στήν ἄρση τῶν βαρῶν ἀπό τόν προηγηθέντα ὑπερδανεισμό μας. Τό κακό εἶναι, ὅτι ἡ κυβέρνηση ἐνῶ δηλώνει, ὅτι παίζει μέ ἀνοιχτά χαρτιά, καμουφλάρει ἐπιμελῶς τίς σκέψεις της. Λέγοντας ἄλλα στό ἐσωτερικό, ἄλλα στούς ξένους, δέν λέει τήν ἀλήθεια. Ἄν ἡ ἴδια διαθέτει τήν ἀλήθεια.
Ζητᾶ ἀπό τούς ἑταίρους μας ἀκατόρθωτα πράγματα. Νά περιορίσουν καί ἄλλο τό χρέος μας πρός αὐτούς. Νά διαγράψουν ἀπαιτήσεις, γιά τίς ὁποῖες δανείστηκαν οἱ ἴδιοι χρήματα μέ τόκο βαρύτερο ἀπό ἐκεῖνον μέ τόν ὁποῖον μᾶς χρεώνουν. Χῶρες μέλη τοῦ Eurogroup, ὅπως ἡ Ἐσθονία, ἡ Λετονία, ἡ Σλοβενία ἔχουν ἕνα βιοτικό ἐπίπεδο χαμηλότερο ἀπό τό δικό μας. Σωστά μᾶς λένε λοιπόν, ὅτι οἱ λαοί τους δέν θά τό συμπιέσουν γιά χάρη μας.
Ἀπό τήν ἀντίσταση τῆς Ε.Ε. στίς ἀξιώσεις μας, δέν θά μᾶς μείνη ἄλλη δυνατότης ἀπό τήν συμμόρφωση στήν Τρόϊκα μέ τό καθυβρισθέν ΔΝΤ. Αὐτή ὅμως θά στοιχίση τελικά τήν ἐξουσία στήν συγκυβέρνηση Σύριζα καί ΑΝΕΛ πού θά καταρρακώση τήν περιβόητη ἐλπίδα πού εἶχαν στήν σημαία τους.
Ἡ κυβέρνηση ἀρνεῖται νά συνειδητοποιήση, ὅτι ἡ οἰκονομία μας χρειάζεται αὔξηση καί βελτίωση τῆς παραγωγῆς γιά νά μειώσουμε τίς εἰσαγωγές καί νά αὐξήσουμε τίς ἐξαγωγές μας. Πρός τοῦτο ἀπαιτεῖται ἔνταση ἐργασίας καί ἀσφαλές δημοσιονομικό πλαίσιο γιά τήν πραγματοποίηση νέων ἐπενδύσεων.
Οἱ ἀπεργίες εἶναι πολλαπλά ἀσύμφορες. Ἄν δέν ἀπαγορεύονταν ἐντελῶς κατά τήν διάρκεια τῆς κρίσης, θά ἔπρεπε νά θεσπισθοῦν μέτρα πρακτικά πού νά τίς περιορίζουν.
Ἡ σταθερότητα τῆς πολιτικῆς ζωῆς μας ἀπαιτεῖ πρακτική σκέψη, ἀγαθό δυστυχῶς ἐν ἀνεπαρκεία.
Τί κάνουμε;
Ὁ Σύριζα μέ τίς λανθασμένες ἐπιδιώξεις του, πού δέν φαίνεται ἱκανός νά τίς ἀναθεωρήση, δέν θά ἀργήση νά ὑποχρεωθῆ νά πάη σέ ἐκλογές. Κατά τήν κίνηση τοῦ ἐκκρεμοῦς πού ἰσχύει στήν πολιτική, θά τόν διαδεχθῆ μιά κυβέρνηση τῆς δεξιᾶς, τῆς ὁποίας τόν κορμό ἀποτελεῖ ἡ Νέα Δημοκρατία. Ὁ κ. Σαμαρᾶς εἶναι καμμένο χαρτί, ἀλλά ὑπάρχουν σ’αὐτήν οἱ ἐπιτυχημένοι πρώην ὑπουργοί, ἀπό τούς ὁποίους κάποιος παίρνοντας τήν ἡγεσία της θά προσφέρει θετικό ἔργο.
Τό πρόβλημα ὅμως τοῦ τόπου εἶναι μεγάλο καί πολυδιάστατο. Γιά νά λυθῆ δέν φθάνει μιά κυβέρνηση ἁπλῶς καλλίτερη ἀπό τήν προηγούμενη. Τό κράτος ἔχει μείνει πολύ πίσω ἀπό τίς ἀνάγκες τῆς χώρας. Ἄρα χρειάζεται μιά ριζική ἀλλαγή, τήν ὁποίαν δέν μπορεῖ νά πραγματοποιήση ὁ κατεστημένος πολιτικός κόσμος.
Γι’αὐτό ὑπάρχει ἡ ἀνάγκη ἑνός κόμματος πού θά ἀναδυθῆ ἀπό τήν λαϊκή βάση καί θά συνδυάζει τήν ἀνιδιοτέλεια μέ τήν τεχνογνωσία. Ἀπό χρόνια φωνάζουμε στό ΚΣΜ γιά τήν συγκρότηση ἑνός τέτοιου κόμματος. Ὅταν τά πράγματα φαίνονταν νά ὁδεύουν πρός μιά καταστροφή, προθυμοποιοῦνταν νά συμπράξουν μαζί μας ἄλλες ὁμάδες μέ ὅμοια συλλογιστική γιά τήν συγκρότηση αὐτοῦ τοῦ κόμματος. Ὅταν ὅμως ξεπερνιόταν ὁ κίνδυνος οἱ ὁμάδες αὐτές ἔδιναν μάχες γιά ἀποχρώσεις καί τελικά ἐπέστρεφε κάθε μία στήν λατρεία τῶν θεῶν της. Ἔτσι διαλυόταν ὁ διάλογος.
Τό θέμα εἶναι τώρα τί κάνουμε.
Μέ τήν ἐπιτάχυνση τῆς παγκοσμιοποίησης ἔχει αὐξηθῆ τό ποσοστό τῶν ὥριμα σκεπτομένων στήν χώρα μας. Καί ἰδιαίτερα στούς νέους πού ἔχουν ταξιδέψει, δῆ τά συμβαίνοντα ἀλλοῦ καί διαβάσει πολύ περισσότερο ἀπό ὅ,τι εἴχαμε διαβάσει στήν ἡλικία αὐτή οἱ παλαιοί. Οἱ νέοι αὐτοί ἀποτελοῦν μιά καλή μαγιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου