Γράμμα 260: Κυβερνῆτες ἄστεγοι

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 260
 

Δέν μιλᾶμε γιά τά τέσσερα μέλη τῆς κυβέρνησης πού θά τούς ἀφαιρεθοῦν γιά λόγους οἰκονομίας τά ὑπουργεῖα. Θά βροῦν νά στεγαστοῦν σέ ἄλλα κελιά τῆς κρατικῆς κυψέλης.

Μιλᾶμε γιά τόν λαό πού ἀπέκτησε πρίν ἀπό ἕνα μήνα τήν ἐξουσία καί κυβερνᾶ διά τοῦ Σύριζα τήν χώρα μας. Ἀρκετοί ἀπό τούς νέους κυβερνῆτες εἶναι κυριολεκτικά ἄστεγοι. Ὅταν βρέχει κυττάζουν νά χωθοῦν κάτω ἀπό ἕνα μπαλκόνι καί στό τσουχτερό κρύο τῆς νύχτας κοιμοῦνται στό πεζοδρόμιο ἤ πάνω σέ παγκάκια.

Εὐτυχῶς ἀποτελοῦν (ἀκόμη τουλάχιστον) μικρή ἐξαίρεση στήν κοινωνία μας αὐτοί πού ζοῦν ὑπό τέτοιες συνθῆκες. Ἀλλά ὁ σοσιαλισμός, σύντροφε Τσίπρα, νοιάζεται γιά τήν καλή ποιότητα τῆς ζωῆς ὅλων, κυρίως δέ αὐτῶν πού δέν ἔχουν τά μέσα.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΣ: Στό σημεῖο πού βρισκόμαστε

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/Τεῦχος 176/Φεβρουάριος 2015)

 

Ἐλέχθη κατά κόρον, ὅτι ἡ ἐκλογική νίκη τοῦ Σύριζα ἔδωσε γιά πρώτη φορά στήν Ἀριστερά τήν κυβέρνηση στήν Ἑλλάδα. Ἀνακρίβεια. Ἀριστερή καί κραυγαλέα ἐναντίον τῆς μετριοπαθοῦς Σοσιαλδημοκρατίας, ὑπῆρξε καί ἡ κυβέρνηση τοῦ ΠΑΣΟΚ ὅταν ἀνέλαβε αὐτό τήν ἐξουσία.

Ὁ Σύριζα εἶναι τό μεταλλαγμένο ΚΚΕ, τό ὁποῖο πράγματι πῆρε γιά πρώτη φορά τήν ἐξουσία στόν τόπο μας. Τό ΚΚΕ τοῦ Λένιν καί τοῦ Στάλιν, ἐμμένοντας στήν ὀρθοδοξία του, ἔχει γίνει ἕνας σύλλογος βετεράνων, οἱ ὁποῖοι δέν πρόκειται ποτέ νά κυβερνήσουν. Θά συνεχίση νά γερνᾶ καί θά ἐκλείψη διά φυσικοῦ θανάτου.

Ὁ Σύριζα ἐνῶ ἔχει τραφῆ μέ τίς μπολσεβικικές διδασκαλίες, δέν στέργει στήν δικτατορία τοῦ προλεταριάτου, διότι συνειδητοποίησε τήν ἀποτυχία της ὅπου ἐφαρμόστηκε καί θέλει αὐτός νά μακροημερεύση τήν κατοχή τῆς ἐξουσίας.

Ὅπως τό ΠΑΣΟΚ ἔλεγε ἐπαναστατικές κουβέντες καί ἀπό τήν ἑπομένη τῆς ἀπόκτησης τῆς κυβέρνησης συμβιβάστηκε ρεαλιστικά μέ τήν πραγματικότητα, ὁ Σύριζα ἀπό τήν ἑπομένη τῶν ἐκλογῶν ἄρχισε νά πετᾶ τό ριζοσπαστικό ἕρμα του. Ὑποτίθεται ὅτι καί στίς δύο αὐτές περιπτώσεις πρυτάνευσε ἡ ρεαλιστική σκέψη γιά τό συμφέρον τοῦ τόπου. Ἦταν πάντως καί γιά τό ἴδιο συμφέρον τῶν δύο κομμάτων, πού δέν θά μποροῦσαν νά κρατηθοῦν μέ μόνη τήν δύναμη τῶν ὅπλων. Ἄν ἤμασταν ἔξω ἀπό τήν ΕΟΚ/Εὐρωπαϊκή Ἕνωση τό πρᾶγμα θά ἦταν ἀλλιῶς...

Πολιτική παθογένεια

Στήν χώρα πού γεννήθηκε ἡ Δημοκρατία, ὅπως χαιρόμαστε νά θυμόμαστε , κάνουμε πολύ συχνά κακή χρήση τῆς ψήφου μας. Δέν ψηφίζουμε, ἀλλά καταψηφίζουμε. (Ἡ πατρότητα τῆς παρατήρησης αὐτῆς ἀνήκει στόν Σπύρο Μαρκεζίνη, ἕναν πολιτικό τοῦ ὁποίου δέν ἀξιοποιήσαμε τήν ὀξυδέρκεια.) Ὅταν μένει ἕνα μακρό διάστημα στήν ἐξουσία ἕνα κόμμα, σχηματίζεται ἀπό αὐτούς πού δέν ἱκανοποίησε τά αἰτήματα τους ἤ πού βαρέθηκαν τήν μακρά παραμονή του στήν ἀρχή, ἕνα ρεῦμα πού τρέπεται πρός ἕνα ἀντίπαλο κόμμα, στό ὁποῖο βιαζόμαστε νά ἀποδώσουμε κάθε ἀρετή.

Ἐνῶ εἴμαστε (σχεδόν) ὅλοι δημοκράτες, ἀποδεχόμαστε μερικές φορές βίαιες παρεμβάσεις στό δημοκρατικό πολίτευμα. Ἔτσι πέρασε στήν ἱστορία μας ὡς ἀφετηρία μεγάλης ἐθνικῆς ἐξόρμησης ἡ Ἐπανάσταση τοῦ Γουδί, ἕνα ¨προνουνσιαμέντο¨ στρατιωτικῶν, στούς ὁποίους ἔθετε προβλήματα ἡ ἐπετηρίδα. Οἱ ἔμποροι, οἱ ἐπαγγελματίες, οἱ διανοούμενοι, πού χαιρέτησαν μέ ἐνθουσιασμό τό στρατιωτικό κίνημα, τήν δυσαρέσκειά τους γιά τήν πλημμελῆ ἀπόδοση τῶν πολιτικῶν κομμάτων, θά ἔπρεπε νά τήν κατευθύνουν στήν συγκρότηση ἑνός καινούργιου πολιτικοῦ κόμματος. Μέσα στό πλαίσιο τῆς Δημοκρατίας καί ὄχι μέ τήν παραβίασή της. Εὐτυχῶς ἀπό τήν κακή προϊστορία τοῦ Γουδιοῦ, ἔφτιαξε τό κόμμα αὐτό μέ μεγάλη ἐθνική ἐπιτυχία ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος.

Ἡ τωρινή κρίση

Ἀπό χρόνια ἡ χώρα μας ἀντιμετωπίζει δεινές οἰκονομικές δυσκολίες. Εὐθύνη γιά τήν δημιουργία των ἔχουν καί οἱ ξένοι, πού τούς ἀποκαλοῦμε συλλογικά ἡ Τρόϊκα, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν στήν χώρα μας λάθος φάρμακα. Ἀλλά τήν Τρόϊκα δέν ψηφίζουμε ἐμεῖς καί δέν μποροῦμε νά τήν ἀλλάξουμε.

Ψηφίσαμε τίς κυβερνήσεις μας, οἱ ὁποῖες ὑπερδανείστηκαν πρός χάριν μιᾶς καταναλωτικῆς εὐμάρειας, καί σάν νά ἦταν δυνατόν τά χρέη μας νά ὑπερκαλύπτονται διά νέων δανείων ἐπάπειρον.

Δέν φάγαμε ὅλοι μαζί τά λεφτά. Ἀλλοι ἔφαγαν πάρα πολλά, ἄλλοι λίγα καί οἱ ὑπόλοιποι συνεργήσαμε στήν ὑπονομευμένη εὐημερία μέ τή σιωπή μας γιά τήν ἀναντιστοιχία τῆς παραγωγῆς πρός τήν κατανάλωση.

Ἡ ἀποτυχία τῶν κυβερνήσεων αὐτῶν ἔφερε στήν ἐξουσία τόν Σύριζα, παρ’ὅλο πού ἔχει τήν μεγαλύτερη μερίδα εὐθύνης μέ τίς πιέσεις του στόν ξέφρενο καταναλωτισμό.

Καθῆκον τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ γιά τήν ἐπιβίωση τῆς χώρας του εἶναι νά στηρίξη τοῦ λοιποῦ μιά πραγματιστική πολιτική.

Ἡ σκοτεινή Αὐγή

Ἡ ἀνεργία πού αὐξήθηκε ἀπό τήν οἰκονομική κρίση, ἔλαβε δραματικές διαστάσεις μέ τήν ἀντικατάσταση ἐργατῶν ἀπό ξένους μετανάστες πού ἔπαιρναν χαμηλά μεροκάματα καί συχνά πληρώνονταν μέ μαῦρα λεφτά.

Προκλήθηκε ἔτσι ἕνα διαδεδομένο μῖσος ἐναντίον τῶν ξένων πού ἦρθαν νά μᾶς πάρουν τίς δουλειές, καί κοινωνικά περιτρίμματα ὠφελήθηκαν ἀπό αὐτό συγκροτώντας τήν ρατσιστική Χρυσῆ Αὐγή. Ἔτσι κατάντησε ἡ χώρα μας στίς πρόσφατες ἐκλογές τρίτο κόμμα νά βγῆ ἡ συμμορία τῶν Χρυσαυγιτῶν καί νά κινδυνέψουμε νά λάβη διερευνητική ἐντολή γιά τόν σχηματισμό κυβέρνησης ὁ προσαγόμενος σιδηροδέσμιος στήν Βουλή ἀρχηγός τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς.

Διασωθήκαμε ἀπό τόν ἐξευτελισμό αὐτό μέ τό νά σχηματίση κυβέρνηση ὁ νεοκομμουνιστής κ. Τσίπρας μέ τόν παλαιοεθνικιστή κ. Καμμένο καί νά μήν ὑπάρξουν διερευνητικές ἐντολές. Ἡ τηλεόραση ἀδυνατοῦσε στήν συζήτηση τῶν προγραμματικῶν δηλώσεων νά μήν μεταδώση τήν ὁμιλία τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς.

Ὅτι ἕνα 6% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος νά εἶναι ἀμετάπειστοι ἐχθροί τῆς Δημοκρατίας μέ πρόγραμμα νά τήν καταστρέψουν, εἶναι ἕνα δεινό πρόβλημα. Θά ἔπρεπε ὅλα τά κόμματα πού ὁμνύουν στήν δημοκρατία νά ἐξηγήσουν ἐπίμονα καί πειστικά σ’αὐτό τό 6% τό γιατί πλανᾶται.

Ἀποτελεῖ βαρύτατη παράλειψη τοῦ πρώην ὑπουργοῦ τῆς Δικαιοσύνης κ. Ἀθανασίου, ὁ ὁποῖος ὡς προϊστάμενος τῆς εἰσαγγελικῆς ἀρχῆς δέν ἔστειλε τάχιστα στό σκαμνί τούς ἐγκληματίες τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς, ἀφοῦ τά περισσότερα ἀδικήματά της ὑπάγονταν στήν διαδικασία τοῦ αὐτοφώρου. Ἅπαξ καί θά στελνόταν μέ μακροχρόνιες καταδίκες στήν φυλακή ἡ ἡγεσία, θά διέρρεε ἡ βάση. Οἱ ἀνακρίσεις ἦταν σχοινοτενεῖς καί ἡ ἐκδίκαση τῶν ἐγκλημάτων τους πού θά ἀρχίση στά τέλη Μαρτίου ἤ στίς ἀρχές Ἀπριλίου θά πάρη μῆνες. Καί μέχρι τότε ὁ ἐξευτελισμός τῆς χώρας μας στόν δημοκρατικό κόσμο μέ τούς σιδηροδέσμιους βουλευτές θά συνεχίζεται.

Ἀλλά ἡ παράλειψη τοῦ κ. Ἀθανασίου σέ τελική ἀνάλυση βαρύνει τόν πρόεδρο τῆς κυβέρνησης του. Ὁ κ. Σαμαρᾶς προφανῶς καθυστεροῦσε τήν δίωξη τοῦ κόμματος πού βρισκόταν δεξιώτερα ἀπό τό δικό του ἐλπίζοντας στήν ἐπανάκαμψη ψήφων. Ὁ κ. Μπαλτάκος γραμματέας τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου του, διατηροῦσε μέ τήν Χρυσή Αὐγή ἕναν δίαυλο ἐπαφῶν. Ἐνῶ δέν θά δικαστῆ ἐκεῖνος, θά δικαστῆ ὁ κασιδιάρης βουλευτής πού τόν μαγνητοφωνοῦσε παρανόμως καί δημοσιοποίησε τίς συνομιλίες τους.

Σταθεροποίηση

Ἡ δεινή οἰκονομική κατάσταση τῆς χώρας εἶναι ἕνα μόνο ἀπό τά προβλήματά της, ἀλλά τροφοδοτεῖ ὅλα τά ἄλλα. Οἱ εὐρωπαῖοι Ἑταῖροι μας χωρίς νά εἶναι ἐρωτευμένοι μαζί μας ἔχουν κάθε λόγο νά προσπαθοῦν νά σταθοῦμε ξανά στά πόδια μας. Συμπίπτουν σ’αὐτό τά συμφέροντά μας.

Τήν κυβέρνηση Τσίπρα τήν χαιρέτησαν ὡς μιά ἱστορική ἀλλαγή καί προθυμοποιήθηκαν νά τήν διευκολύνουν στήν ἄρση τῶν βαρῶν ἀπό τόν προηγηθέντα ὑπερδανεισμό μας. Τό κακό εἶναι, ὅτι ἡ κυβέρνηση ἐνῶ δηλώνει, ὅτι παίζει μέ ἀνοιχτά χαρτιά, καμουφλάρει ἐπιμελῶς τίς σκέψεις της. Λέγοντας ἄλλα στό ἐσωτερικό, ἄλλα στούς ξένους, δέν λέει τήν ἀλήθεια. Ἄν ἡ ἴδια διαθέτει τήν ἀλήθεια.

Ζητᾶ ἀπό τούς ἑταίρους μας ἀκατόρθωτα πράγματα. Νά περιορίσουν καί ἄλλο τό χρέος μας πρός αὐτούς. Νά διαγράψουν ἀπαιτήσεις, γιά τίς ὁποῖες δανείστηκαν οἱ ἴδιοι χρήματα μέ τόκο βαρύτερο ἀπό ἐκεῖνον μέ τόν ὁποῖον μᾶς χρεώνουν. Χῶρες μέλη τοῦ Eurogroup, ὅπως ἡ Ἐσθονία, ἡ Λετονία, ἡ Σλοβενία ἔχουν ἕνα βιοτικό ἐπίπεδο χαμηλότερο ἀπό τό δικό μας. Σωστά μᾶς λένε λοιπόν, ὅτι οἱ λαοί τους δέν θά τό συμπιέσουν γιά χάρη μας.

Ἀπό τήν ἀντίσταση τῆς Ε.Ε. στίς ἀξιώσεις μας, δέν θά μᾶς μείνη ἄλλη δυνατότης ἀπό τήν συμμόρφωση στήν Τρόϊκα μέ τό καθυβρισθέν ΔΝΤ. Αὐτή ὅμως θά στοιχίση τελικά τήν ἐξουσία στήν συγκυβέρνηση Σύριζα καί ΑΝΕΛ πού θά καταρρακώση τήν περιβόητη ἐλπίδα πού εἶχαν στήν σημαία τους.

Ἡ κυβέρνηση ἀρνεῖται νά συνειδητοποιήση, ὅτι ἡ οἰκονομία μας χρειάζεται αὔξηση καί βελτίωση τῆς παραγωγῆς γιά νά μειώσουμε τίς εἰσαγωγές καί νά αὐξήσουμε τίς ἐξαγωγές μας. Πρός τοῦτο ἀπαιτεῖται ἔνταση ἐργασίας καί ἀσφαλές δημοσιονομικό πλαίσιο γιά τήν πραγματοποίηση νέων ἐπενδύσεων.

Οἱ ἀπεργίες εἶναι πολλαπλά ἀσύμφορες. Ἄν δέν ἀπαγορεύονταν ἐντελῶς κατά τήν διάρκεια τῆς κρίσης, θά ἔπρεπε νά θεσπισθοῦν μέτρα πρακτικά πού νά τίς περιορίζουν.

Ἡ σταθερότητα τῆς πολιτικῆς ζωῆς μας ἀπαιτεῖ πρακτική σκέψη, ἀγαθό δυστυχῶς ἐν ἀνεπαρκεία.

Τί κάνουμε;

Ὁ Σύριζα μέ τίς λανθασμένες ἐπιδιώξεις του, πού δέν φαίνεται ἱκανός νά τίς ἀναθεωρήση, δέν θά ἀργήση νά ὑποχρεωθῆ νά πάη σέ ἐκλογές. Κατά τήν κίνηση τοῦ ἐκκρεμοῦς πού ἰσχύει στήν πολιτική, θά τόν διαδεχθῆ μιά κυβέρνηση τῆς δεξιᾶς, τῆς ὁποίας τόν κορμό ἀποτελεῖ ἡ Νέα Δημοκρατία. Ὁ κ. Σαμαρᾶς εἶναι καμμένο χαρτί, ἀλλά ὑπάρχουν σ’αὐτήν οἱ ἐπιτυχημένοι πρώην ὑπουργοί, ἀπό τούς ὁποίους κάποιος παίρνοντας τήν ἡγεσία της θά προσφέρει θετικό ἔργο.

Τό πρόβλημα ὅμως τοῦ τόπου εἶναι μεγάλο καί πολυδιάστατο. Γιά νά λυθῆ δέν φθάνει μιά κυβέρνηση ἁπλῶς καλλίτερη ἀπό τήν προηγούμενη. Τό κράτος ἔχει μείνει πολύ πίσω ἀπό τίς ἀνάγκες τῆς χώρας. Ἄρα χρειάζεται μιά ριζική ἀλλαγή, τήν ὁποίαν δέν μπορεῖ νά πραγματοποιήση ὁ κατεστημένος πολιτικός κόσμος.

Γι’αὐτό ὑπάρχει ἡ ἀνάγκη ἑνός κόμματος πού θά ἀναδυθῆ ἀπό τήν λαϊκή βάση καί θά συνδυάζει τήν ἀνιδιοτέλεια μέ τήν τεχνογνωσία. Ἀπό χρόνια φωνάζουμε στό ΚΣΜ γιά τήν συγκρότηση ἑνός τέτοιου κόμματος. Ὅταν τά πράγματα φαίνονταν νά ὁδεύουν πρός μιά καταστροφή, προθυμοποιοῦνταν νά συμπράξουν μαζί μας ἄλλες ὁμάδες μέ ὅμοια συλλογιστική γιά τήν συγκρότηση αὐτοῦ τοῦ κόμματος. Ὅταν ὅμως ξεπερνιόταν ὁ κίνδυνος οἱ ὁμάδες αὐτές ἔδιναν μάχες γιά ἀποχρώσεις καί τελικά ἐπέστρεφε κάθε μία στήν λατρεία τῶν θεῶν της. Ἔτσι διαλυόταν ὁ διάλογος.

Τό θέμα εἶναι τώρα τί κάνουμε.

Μέ τήν ἐπιτάχυνση τῆς παγκοσμιοποίησης ἔχει αὐξηθῆ τό ποσοστό τῶν ὥριμα σκεπτομένων στήν χώρα μας. Καί ἰδιαίτερα στούς νέους πού ἔχουν ταξιδέψει, δῆ τά συμβαίνοντα ἀλλοῦ καί διαβάσει πολύ περισσότερο ἀπό ὅ,τι εἴχαμε διαβάσει στήν ἡλικία αὐτή οἱ παλαιοί. Οἱ νέοι αὐτοί ἀποτελοῦν μιά καλή μαγιά.

Γράμμα 259: Τό Μονοπώλιο τῆς Βίας

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 259
 

Ὑπενθυμίζουμε τίς προγραμματικές δηλώσεις στήν Βουλή τοῦ ὑπουργοῦ τῆς Δικαιοσύνης κ. Ν. Παρασκευόπουλου, ὅτι «Σέ κάθε πρόβλημα πού θά ἀνακύπτει, τό πρῶτο βῆμα ἐπίλυσης θά εἶναι ὁ διάλογος». Καί ὅτι διάλογος τοῦ κράτους θά γίνεται μέ ὅλους, ὑπόπτους, ἐνόχους, κουκουλοφόρους κ.λπ. «γιατί εἶναι σαφές, ὅτι ὅπου ὁ διάλογος παραλείπεται, ἐλλοχεύει ἡ βία».

Χθές βράδυ δέν μερίμνησε ὁ κ. Παρασκευόπουλος νά ἀνοίξη τό κράτος τόν διάλογο, καί 300 ἀντιεξουσιαστές ἔκαναν μπάχαλο τό κέντρο τῆς Ἀθήνας. Ἔσπασαν βιτρίνες κοσμηματοπωλείων, ἔβαλαν φωτιά σέ κάδους ἀπορριμμάτων καί αὐτοκίνητα, ἔρριξαν πέτρες καί μολότωφ στούς ἀστυνομικούς, ἔστησαν στά πολύπαθα Ἐξάρχεια ὁδοφράγματα.

Δύο διμοιρίες ἀστυνομικῶν παρακολουθοῦσαν διακριτικά τά τεκταινόμενα, προφανῶς διότι ἰσχύει ἡ διαταγή νά μήν ὁπλοφοροῦν, ὅταν γίνονται διαδηλώσεις.

Οἱ πολιτειολόγοι δίδασκαν παλαιά, ὅτι ὁ νόμος δίνει στό κράτος  τό δικαίωμα νά μονοπωλεῖ τήν βία. Τό μονοπώλιο αὐτό πέρασε τώρα στήν μεριά τῶν ἐχθρῶν τοῦ νόμου.

Κ.Ν.: Μακροζωϊας ἐπιτίμιον

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/Τεῦχος 176/Φεβρουάριος 2015)

 

Ἡ ζωή καί ὅταν εἶναι σκυλίσια, εἶναι γλυκιά. Γι’αὐτό λέμε στούς γάμους «νά ζήσετε» καί στίς γιορτές «χρόνια πολλά». Ἀπό τήν ἀρχαιότητα οἱ θρησκεῖες τοῦ Μονοθεϊσμοῦ μᾶς λένε, ὅτι ἄν εἴμαστε καλοί σ’αὐτήν, μετά τόν θάνατο θά ἔχουμε μιάν ἄλλη ζωή, πολύ καλλίτερη καί ἀτελεύτητη. Ἀλλά ἐπειδή δέν συναντήσαμε ποτέ κανέναν πού νά ἐπέστρεψε ἀπό τόν ¨ἄλλο κόσμο¨ γιά νά μᾶς ἀφηγηθῆ τί γίνεται ἐκεῖ, οἱ δέ πνευματιστικές συνεδριάσεις δέν εἶναι πειστικές, ἀκόμη καί μεταξύ τῶν ἱεραρχῶν μας ἐπικρατεῖ ἀμφιβολία γιά τό ἄν θά ἀπολαύσουμε ὄντως τήν αἰώνια ζωή. Καί ἀγωνίζονται γιά τήν παράταση τῆς παρούσης.

Χαιρόμαστε λοιπόν πολύ, ὅτι ἡ διάρκεια τῆς ζωῆς ἔχει αὐξηθῆ σημαντικά στίς μέρες μας χάρις στά ἐπιτεύγματα τῆς ἰατρικῆς καί τῆς τεχνολογίας πού τήν ὑποστηρίζει. Αὐτό ὅμως ἤδη μᾶς δημιουργεῖ ἕνα σοβαρό πρόβλημα: Τά ἀσφαλιστικά ταμεῖα πληρώνουν τίς συντάξεις γήρατος ἐπί πολύ περισσότερα χρόνια. Οἱ κυβερνήσεις θέλουν νά μειώσουν τήν ζημιά τοῦ κοινωνικοασφαλιστικοῦ συστήματος αὐξάνοντας τόν ἀριθμό τῶν ἐτῶν ἐργασίας πού δίνουν τό δικαίωμα σύνταξης. Στίς χῶρες ὅπου οἱ πολῖτες ἔχουν τό δικαίωμα νά διαφωνοῦν, οἱ συνταξιοῦχοι ἀντιστέκονται στήν αὐξηση τῶν ἐτῶν τῆς ἐργασίας, λέγοντας ὅτι κουράστηκαν σ’αὐτά σημαντικά καί δέν μποροῦν πιά νά ἐργαστοῦν ἄλλο.

*

*  *

Τό πόσο γερνοῦμε πλέον πολύ ἀργότερα ἀπό ὅ,τι παλιά, φαίνεται ἀπό τήν διασωθεῖσα εἴδηση τῶν ἀθηναϊκῶν ἐφημερίδων «ἅμαξα ἐλαύνουσα ἀπό ῥυτῆρος παρέσυρε πεντηκοντούτην γέροντα».

Ὁ στρατηγός Δαγκλῆς ἀφηγούμενος τήν ζωή του ἔλεγε, πώς ὅταν παντρεύτηκε στά νειᾶτα του, παρίστατο περιχαρής στόν γάμο ὁ πεθερός του, ὁ ἀγαθός πενηντάρης γέρων.

Σέ ἕνα μυθιστόρημα του ὁ G. H. Wells βάζη τήν ἡρωϊδα του νά λέει μέ θλίψη πώς τριαντάρησε, ἔχει δηλαδή ἀρχίσει νά γερνᾶ. Ἀλλά πρίν ἀπό μερικά χρόνια ἡ καλλονή Κα Δήμητρα Λιάνη πού ξετρέλανε ἕναν πρωθυπουργό, τόν Ἀντρέα, ἔλεγε πώς τήν ζηλεύουν γιατί εἶναι 40 ἐτῶν.

Ὅταν πέθαινε παλαιά κάποιος στά εἰκοσιπέντε του θεωρούσαμε, ὅτι ἔφυγε κάπου 35 χρόνια νωρίτερα ἀπό τό ἀναμενόμενο. Σήμερα ξέρουμε, ὅτι ὁ θάνατος τόν βρῆκε ἐξαιρετικά νωρίς καί ἡ θλίψη μας γι’αὐτόν εἶναι πολύ μεγαλύτερη. Συγχρόνως ἐπιβάλλεται ἡ αὔξηση τῆς φροντίδας του νά μήν ὑποστῆ ἕνα ἀτύχημα πού θά διακόψη τήν ζωή του, πού ἔχει ἐπιμηκυνθῆ.

*

*  *

Ἀπό τά πρῶτα δυσάρεστα πού μαθαίνει ἕνα παιδάκι, εἶναι ὅτι ἡ ζωή δέν εἶναι μιά δεδομένη κατάσταση. (Ἤ ὅπως ἔλεγε ὁ θυμόσοφος καθηγητής τῆς μαιευτικῆς Διονύσης Ἀραβαντινός, ὅτι ἀπό τήν στιγμή πού γεννιόμαστε εἶναι προγραμματισμένο νά πεθάνουμε.) Ὅτι ὁ μπαμπάς του ἤ ἡ μαμά του εἶναι δυνατόν κάποια μέρα νά φύγουν ἀνεπιστρεπτί κι αὐτό νά ὀρφανέψη. Ὅποτε τοῦ ἔλεγαν, γιά νά τό παρηγορήσουν, ὅτι ὑπάρχει μιά μετά θάνατον ζωή στόν οὐρανό, τήν ὁποίαν ρυθμίζουν οἱ ἄγγελοι, μιά τυπική ἀντίδραση τοῦ μικροῦ εἶναι νά δεθῆ ὅλη ἡ οἰκογένεια μέ ἕναν σπάγγο, ὥστε ἄν τραβήξη ἕνα μέλος της ὁ ἄγγελος, νά ἀνεβοῦν καί τά ὑπόλοιπα μαζί στόν οὐρανό.

*

*  *

Τό προσδόκιμον τῆς ζωῆς ἔχει φθάσει διευρωπαϊκά τά 87 καί συνεχῶς αὐξάνει. Στά ἀγγελτήρια τῶν κηδειῶν εἶναι πολλοί πού διαβάζουμε ὅτι εἶχαν ὑπερβῆ τά 90. Γι’αὐτους χρησιμοποιοῦνταν ἄλλοτε εἰρωνικά ἡ ἔκφραση ¨κορακοζώητος¨, διότι τό κοράκι πιστεύεται (ἐσφαλμένα) ὅτι εἶναι τό πιό μακρόβιο πουλί. Ἡ ὑπέρβαση τῶν 100 ἐτῶν ἦταν ἄλλοτε ἡ πολύ σπάνια ἐξαίρεση. Τείνει τώρα νά γίνη ὁ κανόνας. Τήν προηγούμενη χρονιά πέθαναν στήν χώρα μας τρεῖς σοφοί, πού εἶχαν ὑπερβῆ τά 100. Ὁ Σακελλαρίου, ὁ Μητσόπουλος καί ὁ Κριαρᾶς. Ὁ τελευταῖος στά 108. Ὁ Κωνσταντῖνος Δεσποτόπουλος, ὁ διαπρεπής καθηγητής τῆς φιλοσοφίας τοῦ δικαίου, πού ἔκλεισε αὐτές τίς ἡμέρες τά 103, ἐξακολουθεῖ νά γράφει μέ ἐξαιρετική σαφήνεια γιά τά νομικά καί τά ἐθνικά μας ζητήματα, πού τόν ἀπασχολοῦν. Διάβασα σέ ἀξιόπιστη ἐφημερίδα γιά ἕναν κάτοικο τῆς Ἀκράτας 103 ἐτῶν πού ἐξακολουθεῖ νά κολυμπᾶ ὁλοχρονίς καί νά ἀνανεώνει τήν ἄδεια ὁδήγησης.

Καί παίρνω γιά παράδειγμα τήν ἀτομική μου περίπτωση. Διανύω τό 87ο, πρᾶγμα πού δέν εἶχε συμβῆ ποτέ πρίν στήν οἰκογένειά μου. Ὁ πατέρας μου, πού ἦταν ὁ μακροβιότερος πρίν ἀπό ἐμένα ἀπό δικούς μου, πέθανε πρίν φτάση τά 80. Τόν κινοῦσαν σέ μιά πολυθρόνα γιατί δέν μποροῦσε πιά νά βαδίση καί σκεπτόταν μέ δυσκολία. Ἐγώ σήμερα, 40 χρόνια ἀργότερα, κάνω καθημερινῶς πολλούς ποδαρόδρομους καί ἐλπίζω νά συμφωνεῖς, φίλε ἀναγνώστη, ὅτι δέν ἔχει φυράνει τό μυαλό μου.

*

*  *

Ὁ θεατρικός συγγραφέας καί δοκιμιογράφος Bernard Shaw, πού θαυμάστηκε γιά τό σπινθηροβόλο πνεῦμα του περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον στόν 20ο αἰώνα, ὅταν ἔληξε ὁ Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ἦταν ἀπελπισμένος γιά τήν ἀνθρωποσφαγή πού εἶχε συμβεῖ. Θά ἔπρεπε, σκέφθηκε, νά καλυφθῆ τό κενό μέ τήν παράταση τῆς ζωῆς τῶν ἐπιβιωσάντων. Ἔγραψε λοιπόν ἕνα χαριτωμένο θεατρικό ἔργο, ἐπιγραφόμενο «Ἐπιστροφή στόν Μαθουσάλα», στό ὁποῖο οἱ ἄνθρωποι ἐπιτυγχάνουν νά παρατείνουν συνεχῶς τό ὅριο τῆς ζωῆς. Τελικά ὁ θάνατος καταργεῖται!

Τό ἀστειάκι εἶναι ἐφιαλτικό. Ἄν δέν πέθαιναν οἱ ἄνθρωποι, δέν θά ὑπῆρχε χῶρος στόν πλανήτη μας οὔτε γιά νά ζοῦν ὄρθιοι.

*

*  *

Στήν πραγματικότητα τείνουμε σέ ἕναν μέσο ὅρο ζωῆς 200 ἐτῶν. Ἀναμένεται ὅτι θά ἀνέβη στά 250. Ἀλλά αὐτό δέν σημαίνει πώς θά γίνουμε ἀπρόσβλητοι ἀπό ἀρρώστειες καί ἀπό ἀτυχήματα. Γιά τήν διατήρηση στήν ζωή τοῦ γερασμένου πληθυσμοῦ τῆς γῆς, πού θά εἶναι καί τό μεγαλύτερο, θά χρειάζεται ἀπό τό ἄλλο, τό μικρότερο, νά διαθέτει πολύν μόχθο καί μεγάλο ποσοστό τοῦ κοινωνικοῦ προϊόντος. Εἶναι μεγάλη σκλαβιά νά παραστέκεσαι 24 ὧρες τό μερόνυχτο ἕναν ἄνθρωπο πού δέν μπορεῖ νά ὁρίζη τά πόδια, τά χέρια καί τό πεπτικό του σύστημα.

Ἡ μακροζωϊα θά ἔχει ἕνα βαρύ ἐπιτίμιο.

*

*  *

Ὁ τολμηρός καί πολυδιάστατος γάλλος διανοητής Albert Camus ἔγραψε τό 1942 ἕνα μακροσκελές δοκίμιο γιά τήν ματαιότητα τοῦ ζῆν. Ἡ θέση του εἶναι ὅτι οἱ ὅποιες ἱκανοποιήσεις καί χαρές προσφέρει δέν ἰσοσταθμίζουν τίς ἀρνητικές πλευρές της. Ἐπικαλεῖται πρός στήριξη τῶν ἐπιχειρημάτων του φιλοσόφους, ποιητές καί ἱστορικούς ἀπό τήν ἀπώτερη ἑλληνική ἀρχαιότητα μέχρι τῶν ἡμερῶν πού ἔγραψε τό δοκίμιο του, τό ὁποῖο τιτλοφόρησε ¨Ὁ μῦθος τοῦ Σισύφου¨.

Ὁ Σίσυφος δανεισμένος ἀπό τήν ἑλληνική μυθολογία, εἶναι ἕνας πολύ σοφός ἄνθρωπος, πού ζηλεύοντας οἱ θεοί τήν πνευματική του ἰσχύ τόν καταδίκασαν νά ἀνεβάζει ἕναν ὀγκώδη λίθο (τό προϊόν τοῦ μυαλοῦ του) σέ ἕνα βουνό μέ μυτερή κορυφή, πού ὅταν τήν ἔφθανε τό βάρος τοῦ λίθου τόν ἔκανε νά κατρακυλίση ἀπό τήν ἄλλη πλευρά καί ὁ Σίσυφος ἔπρεπε νά τόν κουβαλήση ξανά στήν κορυφή καί ἡ μάταιη προσπάθεια ἐπαναλαμβανόταν στό διηνεκές.

Ὁ Camus ἀνοίγει τό δοκίμιο του μέ τήν φράσεις «Δέν ὑπάρχει παρά ἕνα ἀληθινά σοβαρό φιλοσοφικό πρόβλημα: ἡ αὐτοκτονία. Τό νά κρίνης ἄν ἡ ζωή ἀξίζει ἤ δέν ἀξίζει τόν μόχθο νά ζήσης, εἶναι νά ἀποκριθῆς στό βασικό ἐρώτημα τῆς φιλοσοφίας.»

*

*  *

Στήν ἀρχαία Κέα ἄφηναν ἐλεύθερους τούς γέρους καί τίς γρηές πού ὑπερέβαιναν τά 70 καί ἡ παραμονή τους στήν ζωή τούς εἶχε γίνει βάρος, νά αὐτοκτονήσουν ἐάν ἤθελαν, πίνοντας κώνειο. Ὁ θεσμός αὐτός ὀνομάστηκε Κεῖον Νόμιμον, διότι νομιμοποίησε τήν ὑποβοήθηση τοῦ ἐθελούσιου θανάτου ἑνός προσώπου μεγάλης ἡλικίας, πού δέν ἤθελε πιά νά ζεῖ. Διατηρήθηκε μέχρι τούς χρόνους τῆς ρωμαιοκρατίας καί πιθανώτατα καταργήθηκε διότι οἱ Ρωμαῖοι εἶχαν ἐμποτισθῆ ἀπό τήν ἰουδαϊκή ἀντίληψη, ὅτι ἡ αὐτοκτονία ἀποτελεῖ ἁμάρτημα. Ἐμεῖς εἴτε διότι εἴμαστε ἀναθρεμμένοι στήν ἰουδαϊκή θρησκευτική παράδοση, εἴτε διότι φοβόμαστε τόν ποινικό νόμο πού ἀπαγορεύει τήν ὑποβοήθηση σέ αὐτοκτονία, εἴτε γιά νά μήν μπλέξουμε μέ τά προβλήματα τῆς πρόωρης διανομῆς τῆς κληρονομίας, ἀποκρούομε ἕναν θεσμό ὅπως τό Κεῖον Νόμιμον. Ἔτσι ἐμποδίζουμε ἀνθρώπους πού ἡ ζωή τους ἔχει γίνει μαρτυρική, νά θέσουν οἱ ἴδιοι τέλος στά βασανιστήριά τους.

Κ.Ν.

Γράμμα 258: «Γιά πρώτη φορά!»

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 258
 

Μᾶς τάραξε στίς πρωτιές αὐτή ἡ κυβέρνηση. Σέ ἡλικίες, ἀληθινή καί σκληρή διαπραγμάτευση μέ τούς Θεσμούς, παλλαϊκή ὑποστήριξη στίς πλατεῖες.

Ἐπειδή ὅμως γιά τήν οἰκοδόμηση τῆς Γέφυρας εἶναι ὑποχρεωμένη νά κάνη κάποιες μικροπαραχωρήσεις στούς Θεσμούς, ἔχει ἐξεγερθῆ ἡ ἀριστερή της πτέρυγα καί δέν θά ψηφίση τά νέα νομοσχέδια. Θά τά ψηφίση λοιπόν ἡ Ν. Δημοκρατία, ἀφοῦ ἐκφράζουν τήν δική της πολιτική. Καί ἐπειδή προσώρας ἀπαιτοῦν οἱ Θεσμοί νά παραμείνη ἡ παροῦσα κυβέρνηση στήν ἐξουσία.

Γιά πρώτη φορά μέσα σέ ἕνα μῆνα ἀπό τότε πού ἀνέλαβε τήν ἀρχή μιά κυβέρνηση, ἡ διατήρησή της ἔχει τεθῆ σέ τόσο καίρια ἀμφισβήτηση.

ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΣΛΑΒΗΣ: Δεν είμαστε και πολλοί οι “je suis Charlie”!

("Εφημερίδα του Κ.Σ.Μ."/τεύχος 176/Φεβρουάριος 2015)

 

Η αλυσίδα των γεγονότων που ξεκίνησε με την αποτρόπαιη επίθεση ψυχρών δολοφόνων στο μικρής εμβέλειας γαλλικό σατιρικό περιοδικό «Charlie Hebdo» είχε τουλάχιστον μία θετική πλευρά: ξεσήκωσε την οργή μιας μεγάλης πλειοψηφίας του δυτικού κόσμου. Οργής που θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβάλει στη συνειδητοποίηση της απειλής, της οποίας είναι ο στόχος, και στην αναζήτηση τρόπων αποτελεσματικής αναχαίτισής της.

Ένα από τα μελανά σημεία αυτού του ξεσηκωμού υπήρξε η πενιχρή ελληνική συμμετοχή. Αρκέστηκε σε δύο μικρές συγκεντρώσεις, κυρίως γαλλοτραφών διανοουμένων, χωρίς πλατιά συμμετοχή. Ήταν, όμως, αναμενόμενο από μια κοινωνία, η οποία, ενώ έχει πληγεί όσο λίγες από την τρομοκρατία, δεν έχει διαδηλώσει μαζικά εναντίον της ούτε μία φορά! Αντίθετα – και η σύμπτωση είναι σημαδιακή – εκείνες τις ημέρες σαράντα δικηγόροι είχαν κάνει “κατάληψη” του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας για έγκλειστους τρομοκράτες και ιδιαίτερα ειδεχθείς εγκληματίες!

Λίγες δε ημέρες αργότερα η κοινωνία υπερψήφιζε το κόμμα το οποίο επαγγελλόταν, μεταξύ άλλων, την κατάργηση αυτών των φυλακών (ως έμπρακτη απόδειξη της ιδιαίτερης έγνοιας του για τους serial killers, ληστές τραπεζών και μπαχαλάκηδες του εγχώριου αντάρτικου πόλεων). Μάλιστα ο αρμόδιος υπουργός του ανήγαγε το θέμα στην πρώτη σειρά των προτεραιοτήτων του, κι ας λιμνάζουν ένα σωρό πολύ πιο σημαντικά και επείγοντα ζητήματα των αρμοδιοτήτων του!

Επιπλέον, οι συζητήσεις στα μέσα ενημέρωσης σχετικά με τα γεγονότα ανέδειξαν μία άλλη παρακμιακή πτυχή: την διάβρωση της κοινής γνώμης από την πλύση εγκεφάλου, στην οποία την υποβάλλουν από γεννησιμιού του ελληνικού κράτους οι δυνάμεις του σκοταδισμού (στον εσμό των οποίων έχουν συχνά πρωτοστατήσει δυνάμεις της δήθεν «αριστεράς και προόδου»). Η επιχειρηματολογία της συντριπτικής πλειοψηφίας των σχολιαστών περιοριζόταν στην καταγγελία των ευθυνών του δυτικού κόσμου για τις εξελίξεις. Απέπνεε την εντύπωση ότι η ευκαιρία να καταγγείλουν την Δύση υπήρξε το μοναδικό (ανομολόγητο) κίνητρο της επιφανειακής ή/και προσποιητής συντριβής τους.

Η αλήθεια είναι ότι ανάλογη επιχειρηματολογία αναπτύχθηκε και στα διεθνή φόρα, με τη διαφορά ότι εκεί αφενός μεν αναπτύχθηκε και σοβαρός αντίλογος, αφετέρου δε οι εκφραστές της ανήκαν εμφανώς σε μια απροκάλυπτα ευρωσκεπτικιστική ή αντιδυτική αριστερίστικη διανόηση.

Η επιχειρηματολογία τους δομήθηκε γύρω από δύο άξονες: αυτόν της ευθύνης της δυτικής αποικιοκρατίας και αυτόν της αδυναμίας ενσωμάτωσης ή της περιθωριοποίησης των μωαμεθανών μεταναστών στις δυτικές κοινωνίες. Αναμφισβήτητα υπάρχουν ψήγματα αλήθειας σε αμφότερους. Αλλά με τον υπερτονισμό τους και την αποσιώπηση των αδύνατων σημείων τους, συσκοτίζονται άλλες αιτίες, πολύ πιο καίριες.

Φταίει η αποικιοκρατία;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τη δυτική αποικιοκρατία την βαρύνουν ορισμένες εξόφθαλμες ευθύνες, όπως η εγκληματική αυθαίρετη χάραξη των συνόρων των κρατικών οντοτήτων που την διαδέχθηκαν, με πλήρη αδιαφορία για τους δεσμούς και τις συλλογικότητες που επικρατούσαν μεταξύ των ντόπιων πληθυσμών. Συνέπειά της ήταν η μόνιμη αμφισβήτησή των και οι συνακόλουθες εντάσεις. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι αυτές εξωθούν τους νέους μουσουλμάνους στον τζιχαντισμό.

Η δυτική αποικιοκρατία ή κηδεμονία στον αραβομουσουλμανικό χώρο της Μέσης Ανατολής δεν διήρκεσε παρά μερικές δεκαετίες. Αντίθετα, αυτός ο χώρος είχε υποστεί εκατονταετίες οθωμανικού ζυγού, δηλαδή ναι μεν υποταγή, αλλά σε ομόθρησκους. Αλλά και η Βόρεια Αφρική υπέστη την ευρωπαϊκή επικυριαρχία αμέσως μετά από μία σαφώς διαρκέστερη τουρκική κατοχή. Κι όμως, η αραβομουσουλμανικής προέλευσης τρομοκρατία εξαιρεί από τους στόχους της τους επίγονους της οθωμανική αυτοκρατορίας, τη στιγμή, μάλιστα, που οι τελευταίοι δεν κρύβουν την πρόθεσή τους να ηγεμονεύσουν εκ νέου στην περιοχή! Επιπλέον, η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία δεν δικαιολογεί τον φανατισμό μερίδας του μουσουλμανικού στοιχείου των Βαλκανίων, το οποίο, αντίθετα, υπήρξε ο επί αιώνες κατακτητής ή συνεργός του κατακτητή των εκεί χριστιανικών πληθυσμών.

Πρόσθετα, οι απολογητές της αγνοούν ένα σημαντικό στοιχείο. Η κατάκτηση αραβικών εδαφών από δυτικούς δεν συγκρίνεται με την απρόκλητη κατάκτηση εδαφών του Νέου Κόσμου ή της Υποσαχάριας/Μαύρης Αφρικής. Υπήρξε η τελευταία φάση μιας διαμάχης που ξεκίνησε πριν από πολλούς αιώνες με τον αραβικό επεκτατισμό. Και, από αυτή την άποψη, είναι αμφίβολης αξίας και η επίκληση του τραύματος που προξένησαν οι Σταυροφορίες. Όταν ξεκίνησαν οι τελευταίες οι Άραβες ήταν οι κατακτητές και όχι οι γηγενείς των επίμαχων εδαφών. Άλλωστε, μία μερίδα των βερβερίνων, των προ-αραβικών πληθυσμών της Μαγκρέμπ, εξακολουθεί, παρά τον εξισλαμισμό της, να τους βλέπει ως επήλυδες κατακτητές.

Φταίει η ατελής ενσωμάτωση;

Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι πολυπληθείς μάζες μεταναστών βιώνουν μία τραυματική περιθωριοποίηση σε υποβαθμισμένες συνοικίες ή προάστεια-γκέττο ευρωπαϊκών πόλεων. Αισθάνονται ότι δεν έχουν μοίρα στον ήλιο της “γης της επαγγελίας” που ονειρεύτηκαν, ούτε καν ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Και η ευθύνη των κατά τόπους κυβερνήσεων για την ελλιπή αντιμετώπιση ή αγνόηση του προβλήματος είναι αναντίρρητη. Αλλά από μόνη της δεν αρκεί αυτή η εξήγηση της ριζοσπαστικοποίησης των επίδοξων ή ενεργών ακραίων ισλαμιστών.

Πρώτα-πρώτα την εξασθενούν δύο σημαντικές διαπιστώσεις: αφενός μεν η ριζοσπαστικοποίηση έχει κατά βάση ατομικό και όχι συλλογικό χαρακτήρα, αφετέρου δε περιορίζεται ουσιαστικά στο μουσουλμανικό στοιχείο του πληθυσμού. Η δεύτερη διαπίστωση ενισχύεται και από το γεγονός ότι όσοι εντάχθηκαν στις γραμμές του ακραίου ισλαμισμού χωρίς να προέρχονται από ισλαμικό περιβάλλον ή οικογένειες πιστές στον μωαμεθανισμό, πρώτα ασπάσθηκαν το ισλάμ. Την εξασθενεί και το γεγονός ότι αρκετοί από τους ακραίους ισλαμιστές προέρχονται από οικογένειες που δείχνουν να έχουν ενσωματωθεί στις τοπικές κοινωνίες και να μην αντιμετωπίζουν προβλήματα είτε με το περιβάλλον τους είτε οικονομικά.

Πρόσθετα, υπάρχουν πλείστες όσες αποδείξεις ότι σε αυτές τις ευαίσθητες περιοχές λειτουργούν, συχνά με νόμιμο προκάλυμμα, δίκτυα και κέντρα προσηλυτισμού στον ακραίο ισλαμισμό, τα οποία επιλέγουν τους στόχους τους ανάμεσα στα εν δυνάμει πιο ευάλωτα στην προπαγάνδα τους άτομα. Μάλιστα, είναι κοινό μυστικό ότι χρηματοδοτούνται από πλούσια αραβικά κράτη ή άραβες μεγιστάνες.

Επιπλέον, η επίρριψη ευθυνών αποκλειστικά στις δυτικές κυβερνήσεις αγνοεί ή υποβαθμίζει μερικές ακόμα παραμέτρους που οδηγούν στην περιθωριοποίηση. Όπως το γεγονός της αδυναμίας ή άρνησης προσαρμογής και ενσωμάτωσης πολλών μεταναστών, συχνά δεύτερης γενιάς. Ή η εκούσια περιθωριοποίηση ως αποτέλεσμα του κοινοτισμού που αναπτύσσεται σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Αλλά και η πρακτική αδυναμία των χωρών υποδοχής να ενσωματώσουν ομαλά τη μαζική και άτακτη μετανάστευση των τελευταίων δεκαετιών.

Ο ισλαμικός μεσαίωνας.

Χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον και ένα ακόμα επιχείρημα για να δικαιολογήσει τα εγκλήματα του ακραίου ισλαμισμού: ο μωαμεθανισμός περνά τον δικό του μεσαίωνα, όπως τον πέρασε και ο χριστιανισμός σχεδόν το ίδιο χρονικό σημείο μετά την εμφάνισή του.

Και ως προς αυτό το επιχείρημα υπάρχει αντίλογος. Πρώτον, ο χριστιανικό μεσαίωνας – που, όπως αποδεικνύουν οι πιο πρόσφατες ιστορικές έρευνες, δεν ήταν και τόσο “μεσαίωνας” – έπνεε τα λοίσθια το αντίστοιχο χρονικό σημείο. Δεύτερον, τίποτε δεν επιβάλλει νομοτελειακά το πέρασμα μιας θρησκείας από έναν “μεσαίωνα”.

Τρίτον και ουσιαστικότερο, ότι οι συνθήκες, μέσα στις οποίες αναπτύχθηκε ο ιστορικός χριστιανικός μεσαίωνας και αναπτύσσεται ο σύγχρονος ισλαμικός (αν περί αυτού πρόκειται), διαφέρουν ριζικά. Τότε δεν προβαλλόταν και δεν υπήρχε κάποιο σημαντικά διαφορετικό πολιτιστικό πρότυπο. Αλλά και αν ακόμα θεωρηθεί ότι υπήρχε, δεν ήταν απτό, καθώς οι μάζες αγνοούσαν ακόμα και την ύπαρξη πληθυσμών και πολιτισμών πέρα από τον στενό περίγυρό τους. Αντίθετα, σήμερα που η πληροφορία μεταδίδεται εν ριπή οφθαλμού σε όλον τον πλανήτη, υφίστανται πρότυπα ενός σαφώς πιο ανεκτικού πολιτισμού, τα οποία θα έπρεπε να αμβλύνουν την μισαλλοδοξία του ακραίου ισλαμισμού. Απορρίπτονται, όμως, απορρίπτονται από το ισλαμικό κατεστημένο ακόμα και στην περίπτωση κρατών που έχουν ερωτοτροπήσει με μια μορφή κοσμικής εξουσίας.

Άλλες πτυχές.

Η εμμονή στην πρόταξη των εξηγήσεων που χρεώνουν την όλη ευθύνη στην Δύση, πέρα από το ότι αποκαλύπτει τον συμπλεγματικό αντιδυτικισμό των σχολιαστών, βγάζει από τη συζήτηση κάποιες πτυχές του προβλήματος που θα έπρεπε να αναδειχθούν.

Μία από αυτές είναι οι ευθύνες των ηγεσιών των χωρών προέλευσης των (μουσουλμάνων) μεταναστών, οι οποίες τους οδήγησαν στην αναζήτηση καλύτερης τύχης στις δυτικές κοινωνίες, αφήνοντας τις χώρες τους υπανάπτυκτες παρά τον πετρελαϊκό πλούτο που αντλούν εδώ και δεκαετίες. Σημειωτέον ότι αυτή η ευθύνη βαρύνει ιδιαίτερα τα καθεστώτα που ξεκίνησαν ως αντιδυτικά και σοσιαλιστικά ή καμώθηκαν ότι είναι τέτοια, αλλά στάθηκαν ανίκανα να εκσυγχρονίσουν τις δομές των κοινωνιών τους και να φέρουν μία αειφόρα εσωτερική ανάπτυξη.

Μία άλλη είναι οι εσωτερικές έριδες στις χώρες προέλευσης, που συχνά καταλήγουν σε εμφύλιες συρράξεις, τις συνέπειες των οποίων οξύνει η παντελής έλλειψη ανθρωπιστικής αντιμετώπισης χωρίς εκδικητικότητα των, έστω και προσωρινά, ηττημένων από όλες σχεδόν τις πλευρές.

Μία τρίτη αποτελεί το γεγονός ότι οι αντιδυτικές ενέργειες δεν αποτελούν μεμονωμένα γεγονότα, αλλά μέρος ενός αγώνα για ολοκληρωτική επικράτηση των πιστών της κατά περίπτωση μουσουλμανικές σέκτας ακόμα και σε πλανητικό επίπεδο. Το αποδεικνύουν οι αιματηρές ενδομουσουλμανικές διαμάχες ακόμα και ανάμεσα σε παρατάξεις που προτάσσουν ως εχθρό την άπιστη Δύση! Το αποδεικνύει και η αντιπαλότητα των κατά τόπους μουσουλμανικών πλειονοτήτων ή μειονοτήτων σε όλα τα μέτωπα, ακόμα και με μη αποικιοκρατικές δυνάμεις στην Άπω Ανατολή. Το αποδεικνύει το ανηλεές κυνήγι ομοεθνών τους χριστιανών, ανιμιστών και εν γένει αλλόθρησκων πληθυσμών.

Μία τέταρτη συνίσταται στο ότι αγνοείται η χρονική σύμπτωση της έναρξης της εκδήλωσης του ισλαμικού φανατισμού με την επικράτηση της Ισλαμικής Επανάστασης στο Ιράν. Η (επαν)εγκαθίδρυση ενός ισλαμικού καθεστώτος “έβαλε ιδέες” σε πολλούς ομόδοξούς τους ότι το εγχείρημα είναι εξαγώγιμο και αντιγράψιμο.

Τέλος, αγνοείται το γεγονός ότι πολλοί μουσουλμάνοι θρησκευτικοί αλλά και πολιτικοί ηγέτες (ρόλοι που συχνά συμπίπτουν στο ίδιο πρόσωπο), ουδέποτε απαλλάχτηκαν από την τελεολογική αντίληψη ότι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί αποτελούν ένα είδος “περιούσιας ούμμα” που προορίζεται να επιβάλει την με όλα τα μέσα (ακόμα και με τη βία) καθολική επικράτηση της θρησκείας τους. Είναι δε πεπεισμένοι ότι γη που κατακτήθηκε μία φορά από το Ισλάμ του ανήκει για πάντα. Επιπλέον, δεν βλέπουν με καλό μάτι τις δυτικές επιρροές τόσο γιατί φοβούνται ότι η απελευθερωτική δύναμη του δυτικού διαφωτισμού υποσκάπτει τόσο τον απόλυτο έλεγχο που ασκούν στους πιστούς, όσο και την αυθεντία των μωαμεθανικών ηθικών κ.λπ. κωδίκων. Ο συνδυασμός δε της επιθετικής τακτικής που επιβάλλει ο εξισλαμισμός και της αμυντικής τακτικής που τους επιβάλλει ο φόβος των έξωθεν επιρροών, τους οδηγεί σε μία ανενδοίαστη – αν και συχνά ανομολόγητη – παντοειδή υποστήριξη των κάθε είδους τζιχαντιστών, που διευκολύνει το έργο των τελευταίων. Όσο δε για τους μαχητές της πρώτης γραμμής και εκτελεστές συνάμα των πιο ειδεχθών ενεργειών, η αίσθηση ότι ανήκουν στους “εκλεκτούς του θεού” και απλά διεκπεραιώνουν μία “θεία αποστολή” εξουδετερώνει κάθε αναστολή που πιθανόν να τους έχει ενσταλάξει ο συγχρωτισμός με στοιχεία πιο ανεκτικών πολιτιστικών προτύπων.

* * *

Η άγνοια τόσων παραμέτρων εξηγεί (αλλά δεν δικαιολογεί) την στρεβλή εικόνα που έχει για το φαινόμενο του ακραίου ισλαμισμού/τζιχαντισμού ένα μέρος της εγχώριας κοινής γνώμης. Η δε (εσκεμμένη) αγνόησή τους από στρατευμένους στην μάχη εναντίον μιας κοινωνικά φιλελεύθερης κοινωνίας σχολιαστές και διαμορφωτές της κοινής γνώμης τους εξυπηρετεί στην προβολή εξωπραγματικών εξηγήσεων με στόχο την ενοχοποίηση του δυτικού πολιτισμού. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι ανεξήγητο το ότι γεγονότα, όπως αυτά των αρχών του Ιανουαρίου στο Παρίσι, να προσφέρουν στους συγκεκριμένους κύκλους την αφορμή να συνδυάσουν μία επιφανειακή καταδίκη τους με μία επίθεση κατά του δυτικού πολιτισμού και έναν υπερτονισμό των αστοχιών του. Όπως δεν είναι ανεξήγητο και το πόσο λίγοι είμαστε ειλικρινά “Charlie”!

Γράμμα 257: Πρός νέο κόμμα;

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 257
 

Τό νά μεταστρέψη ὁ κ. Τσίπρας τόν Μίκη Θεοδωράκη, δέν ἦταν δύσκολο. Ὁ Μίκης ὑπῆρξε ἐνθουσιῶδες στέλεχος τῆς ΕΟΝ καί τῆς ΕΠΟΝ, βουλευτής τῆς  Ἀριστερᾶς καί ὑπουργός τῆς Ν. Δημοκρατίας. Εἶπε κάποτε γι’αὐτόν ἡ κ. Παπαρήγα, ὅτι ἡ μουσική του εἶναι ἐξαίσια, ὄχι ἡ πολιτική σκέψη του.

Τόν Μανώλη Γλέζο δέν μπορεῖ ὁ κ. Τσίπρας νά κάνη νά πάρη πίσω τά λόγια του. Ἐπανέλαβε χθές ἐντονώτερα τήν καταγγελία του, ὅτι οἱ μεταμφιέσεις τῶν ὅρων δέν ἀλλάζουν τήν πραγματικότητα καί οἱ ἐκλογικές ὑποσχέσεις τοῦ Σύριζα ἔχουν ἐγκαταλειφθῆ. Θά τόν διαγράψη ὁ κ. Τσίπρας; Ἐάν ναί, θά πάρουν ἀνοιχτά τό μέρος του οἱ βουλευτές καί οἱ ὑπουργοί πού δυσφοροῦν γιά τήν συμμόρφωση στίς ἀπαιτήσεις τῶν δανειστῶν, ὁπότε ἀναμενόμενο εἶναι νά συγκροτηθῆ μέ ἐπικεφαλῆς τόν κ. Γλέζο ἕνα νέο κόμμα.

Γράμμα 256: Κυρίαρχη χώρα

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 256
 

Ἦταν γραμμένες οἱ λέξεις αὐτές μέ ὑπερτονισμένα γράμματα στήν πρώτη σελίδα τῆς ¨Αὐγῆς τῆς Κυριακῆς¨. Διαβάζοντας τήν ὑπόλοιπη ὕλη ὁ ἀναγνώστης καταλάβαινε ὅτι ἀποκαταστήσαμε τήν ἐθνική κυριαρχία μας διότι ξεσχίσαμε τό Μνημόνιο καί διαλύσαμε τήν Τρόϊκα, στήν ὁποίαν μᾶς εἶχαν ὑποδουλώσει οἱ προηγούμενες κυβερνήσεις.

Ἡ ἄποψη τοῦ Γράμματος εἶναι πώς ἡ διατήρηση τῆς πλήρους κυριαρχίας σέ χῶρες πού εἶναι ἐντεταγμένες σέ ὑπερεθνικά σχήματα εἶναι ἀδιανόητη. Διότι ἔχουν ἐκχωρήσει ἕνα μέρος της στόν ἑνιαῖο ὀργανισμό καί δέν μπορεῖ νά ἀποφασίζει μόνη της κάθε μία γιά ζητήματα πού ἐπηρεάζουν ὅλες τίς ὑπόλοιπες.

Χθές εἶχε καταπιαστῆ ἡ κυβέρνηση νά συντάξη μιά ἐπιστολή, πού νά πληροφορῆ τήν καταργηθεῖσα Τρόϊκα γιά τίς μεταρρυθμίσεις πού μελετᾶ, χάριν τῆς Γέφυρας τῆς μεταβατικῆς ἐποχῆς. Ὥσπου ἐξέσπασε σάν κεραυνός τό ἄρθρο τοῦ Γλέζου ἀπό τίς Βρυξέλλες, ὅτι οἱ μετονομασίες τοῦ Μνημονίου καί τῆς Τρόϊκας ἀποτελοῦν παιγνίδια λέξεων. Ὅτι ἡ ἐξάρτηση τῆς χώρας μας ἀπό τούς δανειστές της διατηρεῖται καί οἱ ἐκλογικές ἐπαγγελίες τοῦ Σύριζα ἔχουν παραβιασθῆ. Ἡ καταγγελία τοῦ πρύτανη πολιτικοῦ τῆς Ἀριστερᾶς δέν ἔμεινε μεμονωμένη. Τήν ἀκολούθησε ἀνάλογη καταγγελία τοῦ Μίκη Θεοδωράκη καί διαφοροποιήθηκε ἡ θέση πολλῶν στελεχῶν τοῦ κόμματος, ἀκόμη καί ὑπουργῶν.

Ὑπό τόν κλονισμό πού ὑπέστη ἡ κυβέρνηση ἀπό τήν διχοστασία τῶν ὀπαδῶν της εἶναι πολύ πιθανόν ἡ ἐπιστολή πού ἔστειλε στίς Βρυξέλλες νά παρουσιάζει κενά καί ἀντιφάσεις. Ἄν συμβαίνει πράγματι αὐτό, πολλές ἀπό τίς κυβερνήσεις τῶν ἑταίρων μας θά δυσκολευτοῦν νά πείσουν τά κοινοβούλια τους καί ἡ Γέφυρα θά καταρρεύση. Ὁπότε βγαίνοντας ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση θά κερδίσουμε τήν πλήρη ἐθνική κυριαρχία μας. Θά μποροῦμε τότε νά ἀντιμετωπίζουμε καί τήν χειρότερη δυσκολία χωρίς ἑταιρική ἀνάμειξη.

Γράμμα 255: Παράταση τῆς Ἀποκρηᾶς

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 255
 

Νίκη περίλαμπρη κατήγαγε στίς Βρυξέλλες ὁ κ. Βαρουφάκης. Ὁ ἀσφυκτικός ἔλεγχος τῆς Τρόϊκας πού μᾶς ταπείνωνε καταργήθηκε. Θά ἔρχονται τοῦ λοιποῦ οἱ Θεσμοί σέ ἐπισκέψεις ἁβροφροσύνης γιά νά μαθαίνουν τί γινόμαστε.

Ἤδη σπεύσαμε ἐμεῖς χθές νά τούς πληροφορήσουμε μέ ἐπιστολή μας πόσο προχωρήσαμε μέ τίς μεταρρυθμίσεις, πού δέν ὁλοκλήρωσε ἡ προηγούμενη κυβέρνηση καί τίς προχωρεῖ ἡ σημερινή. Βγάλαμε ἀπό πάνω μας τόν μπελᾶ τῆς διανομῆς τῶν 10,6 δισεκατομμυρίων τοῦ Ταμείου Χρηματοπιστωτικῆς Σταθερότητας καί τόν φορτώσαμε σέ εὐρωπαϊκό ὀργανισμό. Ἐπιτύχαμε παράταση τετράμηνη γιά τήν εἴσπραξη δανειακῆς σύμβασης, ἀφοῦ ἐπιμένουν οἱ ἑταῖροι μας νά μᾶς δώσουν λεφτά πού δέν χρειαζόμαστε.

Καί παρατείνεται ἔτσι τό μασκάρεμα τῶν πραγμάτων σέ ἐκφράσεις διφορούμενης σημασίας.

Γράμμα 254: Παροιμιῶν τό ἀνάγνωσμα

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 254

Ὁ Φλεβάρης κι’ἄν φλεβίζει τοῦ καλοκαιριοῦ μυρίζει. Δέν ἐπαληθεύθηκε ἐφέτος αὐτή ἡ παροιμία. Δέν μυρίζει διόλου καλοκαῖρι. Αὔριο, 23 τοῦ μηνός πρόκειται νά ξεσπάσουν φοβερές βροχές καί εἶναι ἀπελπισμένοι οἱ μαγαζάτορες στήν ἐξοχή ἀπό τούς ἐπισκέπτες πού θά ἔρχονταν γιά τά Κούλουμα καί θά τούς ἄφηναν παρᾶ.

Ἄλλη μιά συμφορά μας, γιά τήν ὁποίαν ὅμως ἔχουμε ἐμεῖς μηδαμινή εὐθύνη. Ἡ κλιματική ἀναστάτωση, πού ἔχει μπερδέψει τίς ἐποχές ἔχει προκληθῆ ἀπό τίς πολυάνθρωπες καί οἰκονομικά ἰσχυρές χῶρες μέ τίς μεγάλες βιομηχανίες πού ρυπαίνουν τήν ἀτμόσφαιρα. Σέ μᾶς μένει μόνο ἡ ἄμυνα.

Σέ λίγο θά ἔρθη ὁ ἄλλος μήνας καί Ἄν κάνει ὁ Μάρτης δύο νερά καί ὁ Ἀπρίλης ἄλλο ἕνα, χαρά σέ ἐκεῖνον τόν ζευγᾶ ποὔχει πολλά σπαρμένα. Εἴθε νά εἴμαστε τυχεροί καί οἱ βροχοπτώσεις τῶν δύο ἑπομένων μηνῶν νά ἐπαληθεύσουν τήν παροιμία.

Γράμμα 253: Ἀβεβαιότητα

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 253
 

Τά ἐνοικιαστήρια αὐξάνουν συνεχῶς στούς δρόμους τῆς Ἀθήνας. Διαθέσιμα μαγαζιά καί σπίτια ὑπάρχουν ἄφθονα. Λεφτά δέν ὑπάρχουν.

Ἤ μᾶλλον τά λεφτά ἔχουν κρυφτῆ σέ σεντούκια, σέ πατώματα καί κάποιοι ἔσκαψαν τό πάτωμα καί τά ἔκρυψαν κάτω ἀπό τά πλακάκια. Ἡ ἀβεβαιότητα γιά τήν ἐξέλιξη τῶν σχέσεων τῆς χώρας μας μέ τούς δανειστές της, ρίχνει τήν προθυμία ἀνοίγματος νέων ἐπιχειρήσεων.

Γράμμα 252: Ὄχι λόγια, Νούμερα!

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 252
 

Ὁ ἔμπορος πού πτωχεύει ἀνοίγει τά βιβλία του. Ἄν αὐτό δέν τό κάνει καί ἀραδιάζει στούς δανειστές του κουβέντες μόνο γιά τό γιατί ἔκανε στάση πληρωμῶν, κηρύσσεται χρεωκόπος καί κάθεται στό σκαμνί.

Οἱ κ.κ. Βαρουφάκης καί Τσίπρας λένε στούς δανειστές μας φράσεις μαγευτικές, ἐπιγράμματα χρηστομαθείας, διαβεβαιώσεις ὅτι ἐπιδιώκουν τό κοινό συμφέρον καί τούς ζητοῦν στήν θέση τοῦ Μνημονίου πού ἔχουν ξεσχίσει, μιά γέφυρα μέχρι μιά ὁριστική διευθέτηση. Ἡ ἄλλη πλευρά παραμένει κουμπωμένη καί συνεχίζει μέ μισή καρδιά τίς παροχές, στίς ὁποῖες ἔχει δεσμευθῆ.

Πραγματική συνεννόηση καί συμφωνία εἶναι δυνατή μόνο ἄν μιλήσουμε μέ νούμερα. Νά ποῦμε στήν Τρόϊκα τί ποσόν μᾶς λείπει, πόσο ἀπό αὐτό μποροῦμε νά καλύψουμε ἀπό ἐσωτερικές πηγές καί πόσα εἶναι τά λεφτά πού ἔχουμε ἀνάγκη νά μᾶς δώσουν. Κουβέντες σταράτες.

Μέχρι τώρα ἡ κυβέρνηση ἔχει τό πλεονέκτημα τοῦ νά εἶναι καινούργια καί νά ἐπικαλεῖται, ὅτι ἡ κακή διαχείριση τῆς οἰκονομίας μας ἔγινε ἀπό τήν προηγούμενη. Σέ μερικούς μῆνες οἱ δανειστές μας θά ἔχουν λησμονήσει τήν κυβέρνηση Σαμαρᾶ καί θά ταυτίζουν τήν Ἑλλάδα μέ τήν τωρινή κυβέρνησή της.

Πρέπει μέσα στό μικρό αὐτό διάστημα νά παρουσιάσουμε στούς δανειστές μας νούμερα ξεκάθαρα καί τεκμηριωμένα.

Γράμμα 251: Παράπλευρες ἀπώλειες

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 251
 

Ἡ ἐκλογή τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας χθές διόρθωσε σέ μεγάλο βαθμό τό σφάλμα τοῦ ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος τῆς 25^ης Ἰανουαρίου. Θά ἔχουμε Πρόεδρο ἕναν συνετό ἄνθρωπο μέ μεγάλο κῦρος, γιά τόν ὁποῖον ἔχει δεσμευθῆ ὅτι εἶναι ὁ καλλίτερος Πρόεδρος πού διαθέτουμε ἡ κυβέρνηση πού τόν ἔχει ὑποδείξει.

Τήν συμβολή τῆς Νέας Δημοκρατίας στήν δημιουργία ἑνός κλίματος ἐθνικῆς ἑνώσεως τραυμάτισε χθές ἡ ἀποχή τοῦ κ. Κυριάκου Μητσοτάκη ἀπό τήν ψηφοφορία. Οἱ δικαιολογίες πού πρόβαλε εἶναι ἀσαφεῖς καί ὑποκειμενικές καί δέν μποροῦν νά ἐλεγχθοῦν - ἐκτός ἀπό τήν κατηγορία ὅτι ὁ κ. Παυλόπουλος τόν Δεκέμβριο τοῦ 2008 δέν χειρίστηκε σωστά τήν κρίση πού προέκυψε ἀπό τόν φόνο τοῦ Ἀλέξη Γρηγορόπουλου. Σε λανθασμένους χειρισμούς ὑποπίπτει κάποια στιγμή κάθε πολιτικός, περιλαμβανομένου καί τοῦ μεγάλου Ἐλευθερίου Βενιζέλου. Δέν τόν πετᾶ ἔξω ἀπό τήν πολιτική γιά τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς του. Διαχωριζόμενος ἔτσι ἀπό τό κόμμα του ὁ κ. Κ. Μητσοτάκης ἀποκλείει τόν ἑαυτό του ἀπό τήν ἀρχηγία του, τῆς ὁποίας εἶχε μεγάλη ἀνάγκη ἡ Ν.Δ. μετά τήν καταβαράθρωση τοῦ κ. Σαμαρᾶ.

Τήν θαυμάσια εὐκαιρία νά βρεθῆ ὅλος ὁ πολιτικός κόσμος ἑνωμένος, ἐκτός ἀπό τήν Χρυσή Αὐγή καί ΚΚΕ πού ἀπορρίπτουν τήν Δημοκρατία, κατέστρεψαν τό Ποτάμι καί τό ΠΑΣΟΚ προτείνοντας δικό τους ὑποψήφιο τόν κ. Νίκο Ἀλιβιζάτο. Εἶναι ἀκατανόητο γιατί διάλεξαν μέ τόν τρόπο αὐτό νά καταδείξουν τήν ἰδιαιτερότητά τους. Ὁ κ. Ἀλιβιζάτος ἔχει ὅλα τά προσόντα νά εἶναι καλός Πρόεδρος. Ἀλλά ἐνῶ ἀπό μῆνες κυκλοφοροῦσε τό ὄνομά του γιά αὐτό τό ἀξίωμα, εἶχε δηλώσει ὅτι δέν ἐνδιαφέρεται. Γιατί τώρα δέχθηκε μιά ὑποψηφιότητα ἐκ τῶν προτέρων καταδικασμένη νά λάβη μόνο 30 ψήφους;

Γράμμα 249: Τό ντελίριο τῶν ἰσλαμιστῶν

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 249
 

Ἡ τηλεόραση ἔδειξε χθές τόν ἀποκεφαλισμό 21 αἰγυπτίων Κοπτῶν πού εἶχαν τήν ἀπρονοησία νά μεταβοῦν νά ἐργασθοῦν στήν Λιβύη. Τούς ἔσφαξαν φανατικοί ἰσλαμιστές, συνεχίζοντας ἕναν δρόμο βασανιστηρίων καί ἐξόντωσης αὐτῶν πού δέν συμφωνοῦν μαζί τους.

Ἀλλά καί μεταξύ τους οἱ διάφορες σέκτες τοῦ μαχητικοῦ ἰσλαμισμοῦ βρίσκονται σέ ἕναν ἀδιάκοπο πόλεμο. Ὁ μόνος στόχος στόν ὁποῖο συμπίπτουν εἶναι ἡ ἐξόντωση τῶν Χριστιανῶν. Εἶναι τρομακτικό, ὅτι ἡ Εὐρώπη ἐξακολουθεῖ νά ἐφησυχάζει. Προσπαθεῖ νά σβύση δι’ἀντιπροσώπων τήν πυρκαϊά τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Δέν τό ἐπιτυγχάνει καί οἱ φλόγες μᾶς πλησιάζουν.

Γράμμα 248: Λόγια

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 248
 

Τά Ἀδιαπραγμάτευτα ἔγιναν μετά τίς ἐκλογές διαπραγματεύσιμα. Ἡ κυβέρνηση δηλώνει, ὅτι ἀποδέχεται τό 70% τοῦ Μνημονίου, ἀλλά θέλει στά 30% τῆς Γέφυρας νά συμφωνήση ἡ ἄλλη πλευρά μέ τίς προτάσεις της.

Μέχρι τώρα ἡ Τρόϊκα ἀποδέχεται νά ἀλλάξη τήν καθιερωμένη ὁρολογία πού χρησιμοποιεῖ στήν σχέση της μέ τήν Ἑλλάδα. Ἀντί π.χ. νά λέγεται Τρόϊκα, νά ἀποκαλεῖται τό ἴδιο πρᾶγμα ¨θεσμικά ὄργανα¨. Ὅπως ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ μυσαροῦ Δ.Ν.Τ., πού ἔλεγε ὁ Σύριζα ὅτι δέν θά δεχθῆ νά ἔχει λόγο στά ἑλληνικά ζητήματα, προήδρευσε στήν προηγούμενη συνεδρίαση τοῦ  Eurogroup.

Στά λόγια τούς νικήσαμε, ἡ οὐσία παραμένει ἀμφισβητήσιμη. Ἐνόσω ἡ ἑλληνική πλευρά μιλᾶ μέ ποσοστιαῖες ἀναλογίες ἀγνώστου περιεχομένου, γιά κόκκινες γραμμές ἀδιευκρίνιστων γενικοτήτων κ.λπ. καί δέν καταθέτει συγκεκριμένα νούμερα, τό κλείσιμο τῆς συμφωνίας διαρκῶς θά ἀναβάλλεται.

Γράμμα 247: Τό Τέμενος

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 247
 

Ἀπό καιρό δέν ἔχουμε ἀκούσει τίποτα γιά τήν ὑλοποίηση τῆς ὑπόσχεσης τῆς πολιτείας νά χτίση τζαμί στόν Βοτανικό. Καί ἡ μέν Ν.Δ. ἦταν εὐαίσθητη στίς πιέσεις τῶν ἑλληνορθοδόξων ζηλωτῶν,∙ ὁ Σύριζα ὅμως ἔχει δηλώσει θρησκευτική οὐδετερότητα.

Στήν Ἀθήνα ἔχουν ἐγκατασταθῆ χιλιάδες ἕλληνες πολῖτες μωαμεθανικοῦ θρησκεύματος καί παρεπιδημοῦν ἄφθονοι μουσουλμάνοι τουρίστες. Εἶναι καλλίτερα νά ὑπάρχει ἕνας μεγάλος καί ὡραῖος μουσουλμανικός εὐκτήριος οἶκος, πού νά τεκμηριώνει τόν σεβασμό τῆς πολιτείας πρός τήν θρησκευτική τους ταυτότητα, παρά νά θρησκεύονται οἱ πλούσιοι μουσουλμάνοι ταξειδιῶτες σέ μιά μαιζονέτα πού λειτουργεῖ ὡς τζαμί στήν στέγη τοῦ Kάραβελ καί ὁ κοσμάκης σέ αὐτοσχέδια τζαμιά σέ ὑπόγεια καί σέ γκαράζ.

Ἤδη ἔχει ἀνακύψει καί θά διατηρηθῆ ἐπί χρόνια ἡ τρομοκρατία τῶν φανατικῶν ἰσλαμιστῶν. Θά ἀντιμετωπίσουμε ἀποτελεσματικώτερα τήν προσπάθεια τῶν ἀπεσταλμένων τῆς Τζιχάντ καί τῆς Ἀλ Κάϊντα νά διεισδύσουν στούς μουσουλμάνους τῆς Ἀθήνας, μέ τήν ὕπαρξη τοῦ μεγάλου τεμένους στό Βοτανικό, πού θά διοικεῖται ἀπό ὑπεύθυνα πρόσωπα.

Αὐτό πρέπει νά τό ἐκτιμήση καί ὁ κ. Καμμένος ὁ κυβερνητικός συνεταῖρος τοῦ κ. Τσίπρα.

Γράμμα 246: Μπαροῦφες

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 246
 

Σέ ὅποια χώρα τῆς Εὐρώπης πηγαίνει ὁ κ. Βαρουφάκης ἐξαίρει τήν προσφορά της στόν εὐρωπαϊκό πολιτισμό καί ἐξυμνεῖ τήν μοναδικότητά της. Χαίρονται ἐκεῖνοι πού τόν ἀκοῦν, ἀλλά δέν πείθονται ὅτι τό πρωτοπαλήκαρο τοῦ κ. Τσίπρα ἔγινε εὐρωπαϊστής.

Πράξεις ζητοῦν ἀπό αὐτόν καί ὄχι παχιά λόγια, μπαροῦφες νεοελληνιστί.

Γράμμα 245: Τά πρότυπα σχολεῖα

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 245
 

Τό ἴδιο πρόβλημα εἶχε τεθῆ στούς στρατούς. Ὅταν συστήθηκαν οἱ δυνάμεις καταδρομῶν ὑπῆρχε μιά σχολή πού ἔλεγε, ὅτι σέ κάθε ὁμάδα δύο εἶναι οἱ πολεμισταρᾶδες, πού ὁρμοῦν μέ κέφι στήν μάχη, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιποι ὀκτώ πᾶνε σ’αὐτήν μόνο ἀπό καθῆκον. Ἐνίκησε τελικά ἡ ἀντίθετη ἄποψη. Κανείς στρατός δέν ὑπάρχει χωρίς εἰδικές δυνάμεις, πού κάνουν ἀποφασιστικά κτυπήματα σέ εὐπαθῆ σημεῖα τοῦ ἐχθροῦ.

Τά Πειραματικά Σχολεῖα ἔχουν μιά καταξιωμένη διαδρομή στόν τόπο μας. Ἡ εἰσαγωγή σ’αὐτά γινόταν πάντοτε μέ ἐξετάσεις, στίς ὁποῖες ἐπιλέγονταν αὐτοί μέ τό πιό κοφτερό μυαλό καί τήν ἰσχυρότερη θέληση γιά μάθηση. Στήν ὀγδονταετία του τό Πειραματικό τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἔβγαλε τρεῖς πρωθυπουργούς, τόν Ἀνδρέα Παπανδρέου, τόν Γεώργιο Σημίτη καί τόν Κώστα Καραμανλῆ καί ἕνα πλῆθος ἀπόφοιτοί του διακρίθηκαν στήν ἐπιστήμη καί στίς ἄλλες χρήσιμες δραστηριότητες γιά τήν κοινωνία. Στό Βαρβάκειο, πού εἶναι τό παλαιότερο σχολεῖο αὐτοῦ τοῦ εἴδους στήν χώρα μας, ἔχει βλαστήσει τό ἄνθος τοῦ Πολυτεχνείου, τοῦ διεθνοῦς ἀναγνώρισης πανεπιστημιακοῦ μας ἱδρύματος, καί παράγει πρωταθλητές τῆς τεχνολογικῆς ἀνάπτυξης.

Τά πρότυπα σχολεῖα, ἄλλως καλούμενα σχολεῖα ἀριστείας, τράβηξαν μέ τό παράδειγμα καί τήν ἀπόδοσή τους πρός τά ἀπάνω τό συνολικό ἐκπαιδευτικό δυναμικό. Τώρα θέλει ἡ νέα ἡγεσία τοῦ ὑπουργείου παιδείας νά τά καταργήση, χάριν λέει τῆς ἰσότητας. Ὁ ἀναπληρωτής ὑπουργός κ. Τ. Κουράκης δήλωσε, ὅτι ἡ εἰσαγωγή σ’αὐτά θά γίνη ἐφέτος χωρίς ἐξετάσεις, ἀλλά μέ κλήρωση.

Γράμμα 244: Αὐθορμησίες

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 244
 

Ἡ πρώτη συγκέντρωση πού ἔγινε τήν περασμένη Πέμπτη πρός στήριξη τῆς κυβέρνησης τοῦ Σύριζα ἀπέναντι στήν Εὐρώπη, ἐμφανίστηκε ὡς τό προϊόν μιᾶς ταυτόχρονης ἀγανάκτησης μυριάδων ἀνθρώπων γιά τήν κακή στάση τῶν ἑταίρων μας πρός ἐμᾶς. Ἡ ὀργάνωση τοῦ συλλαλητηρίου στό Σύνταγμα, πού ἐμφανίστηκε ὡς αὐθόρμητη, ἐπέτυχε ἀπολύτως. Τό μόνο πού ἐξέφυγε στούς ὀργανωτές, εἶναι οἱ βρισιές καί οἱ ἀπειλές ἐναντίον τῆς Εὐρώπης ἀπό τούς διαδηλωτές, πού τούς ἐλάμβαναν συνεντεύξεις-ἀστραπή τά τηλεοπτικά κανάλια.

Στίς χθεσινές συγκεντρώσεις πρός ὑποστήριξη τῶν θέσεων τῆς κυβέρνησης στό Eurogroup ὑπῆρχε ἐπίσημος ὀργανωτής. Ἡ κυβέρνηση. Ἡ «Αὐγή» προσκάλεσε τόν λαό σέ συγκεντρώσεις σέ ὅλη τήν χώρα στίς 6 μ.μ. μέ σύνθημα «Δέν ἐκβιαζόμαστε, δέν ὑποκύπτουμε, δέν φοβόμαστε, δέν κάνουμε πίσω». Ἀνάλογες συγκεντρώσεις ἀλληλεγγύης ἔγιναν στό ἐξωτερικό ἀπό τούς Podemos, τούς ὁποίους ἔχει προσλάβει ὡς συμμάχους ὁ κ. Τσίπρας.

Οἱ συγκεντρώσεις στήν Ἑλλάδα μάζεψαν λιγώτερο ποσοστό τοῦ πληθυσμοῦ της ἀπό τό ποσοστό τῶν ψήφων πού ἔλαβε ὁ Σύριζα στίς ἐκλογές. Ἄρα δέν τοῦ προσέθεσαν τελικά. Οἱ συγκεντρώσεις στό ἐξωτερικό τῶν Podemos, οἱ ὁποῖοι εἶναι δεδηλωμένοι ἐχθροί τῆς Εὐρ. Ἕνωσης, ἐμπόδισαν τήν κατάρτιση ἑνός συμβιβασμοῦ μαζί της, τῆς γέφυρας πού ζητάει ἡ κυβέρνηση. Ἡ συνεδρίαση τοῦ Eurogroup ἔληξε χωρίς τήν ἔκδοση κἄν ἑνός ἀνακοινωθέντος. Σειρά ἀπό ἄστοχες ἐνέργειες τῆς κυβέρνησης μας. Οἱ κινήσεις τοῦ κ. Τσίπρα ὑπῆρξαν ἀπανωτές ἀνοησίες.244:

Γράμμα 243: Μείναμε στά ἴδια

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 243
 

Τό χιόνι πού πέφτει σήμερα στήν Ἀθήνα ἀνταποκρίνεται στό πάγωμα τῶν κακῶν σχέσεων τῆς κυβέρνησης μέ τήν ἀντιπολίτευση. Ὁ κ. Σαμαρᾶς στήν τελευταία συνεδρίαση ἐπί τῶν προγραμματικῶν δηλώσεων ἔκανε μιά ὀρθή ἀνασκόπηση τῆς ἀρνητικῆς στάσης τοῦ κ. Τσίπρα στίς προσπάθειες τῆς προηγούμενης κυβέρνησης νά θέση τήν οἰκονομία τῆς χώρας σέ ἀνοδική πορεία. Ὁ κ. Τσίπρας δέν τοῦ ἀπάντησε, ἀλλά ἄφησε νά τόν ἀντικρούσουν δύο ὑπουργοί του μέ ὅποια ἐπιχειρήματα μποροῦσαν νά σκαρφιστοῦν. Ὁ ἴδιος ἐπανέλαβε τό ὑμνολόγιο στό ἔργο του. Μέ τήν χρησιμοποίηση τοῦ ἐνεστῶτα γιά ἐκεῖνα πού δηλώνει πώς θά πραγματοποιήση ἀργότερα, στό μέλλον.

Τήν Δευτέρα τό μεσημέρι ὅμως γιά μία ὥρα εἶχε φανῆ ἡ ἐλπίδα, ὅτι ἡ κυβέρνηση καί ἡ ἀντιπολίτευση θά ἐγκαθίδρυαν μιά ὁμαλή σχέση ἀντιπαλότητας, ὅπως συμβαίνει σέ κοινοβουλευτικές χῶρες πού βάζουν πάνω ἀπό τίς κομματικές διαφορές τό κοινό, ἐθνικό συμφέρον. Ὁ κ. Γ. Βαρουφάκης στήν ὁμιλία του ταύτισε μέ εἰλικρίνεια τίς δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζει ἡ τωρινή κυβέρνηση μέ ἐκεῖνες πού ἀντιμετώπισε ἡ προηγούμενη. Ὁ κ. Κ. Μητσοτάκης στήν ἀπάντησή του ὑποσχέθηκε, ὅτι τό κόμμα του θά στηρίξη τήν προσπάθεια της γιά μιά ἀνοδική πορεία τοῦ τόπου.

Τήν συναινετική ἀτμόσφαιρα διέλυσε ἡ κ. Κωνσταντοπούλου, παρατηρῶντας στόν κ. Μητσοτάκη, ὅτι πολλοί ἀπό τούς βουλευτές τῆς Ν.Δ. ἀπουσίαζαν ὅταν μιλοῦσε, καί συνεπέρανε ὅτι δέν συμμερίζονται τήν ἐπαγγελία του. Μιά τέτοια παρατήρηση ἦταν νομιμοποιημένη  ἀπό ἕναν ὁμιλητή τοῦ Σύριζα ὄχι ἀπό τόν πρόεδρο τοῦ σώματος. Ἡ κ. Κωνσταντοπούλου μετά τήν πρωτιά τῆς ψήφισης της ἀπό τό σύνολο σχεδόν τῆς Βουλῆς καί τήν πρωτιά τῆς ἡλικίας της σ’αὐτό τό ἀξίωμα, κατέκτησε καί τήν πρωτιά τοῦ κομματισμοῦ σ’αὐτό.

Γράμμα 242: Περίπτωση συγκυριαρχίας

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 242
 

Ἡ ἐθνική κυριαρχία μας εἶναι ἀδιαπραγμάτευτη δηλώνει σέ κάθε εὐκαιρία ὁ κ. πρωθυπουργός.

Στά Ἐξάρχεια ἐξακολουθεῖ νά κατέχεται τό ΒΟΞ καί τό βράδυ τῆς περασμένης Παρασκευῆς ἡ ἀστυνομία συνέλαβε 8 ἄτομα γιά τήν πυρπόληση ἑνός περιπολικοῦ της καί τόν βαρύ τραυματισμό ἑνός μέλους της. Ὁ ἀναπληρωτής ὑπουργός Προστασίας τοῦ Πολίτη κ. Πανούσης εἶπε στούς δημοσιογράφους, ὅτι ἀναζητᾶ πολιτική λύση στό θέμα τῶν Ἐξαρχείων καί ὅτι μετά τίς προγραμματικές δηλώσεις τῆς κυβερνήσεως σκοπεύει νά συναντηθῆ μέ τούς φορεῖς (?) τῆς περιοχῆς καί τούς ἐκπροσώπους τῆς καταλήψεως τοῦ ΒΟΞ.

Ἕνα τολμηρότερο βῆμα τοῦ ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης κ. Ν. Παρασκευόπουλου ἔχει καταχωρηθῆ στίς σημερινές ἐφημερίδες «Σέ κάθε πρόβλημα πού θά ἀνακύπτει, τό πρῶτο βῆμα ἐπίλυσης θά εἶναι ὁ διάλογος». Θά προηγεῖται ἀπό τήν πλευρά τοῦ κράτους «διάλογος μέ ὅλους τούς ὕποπτους, ἐνόχους, κουκουλοφόρους, μέ ἐπιφανεῖς ἤ ἀφανεῖς ἐξίσου, γιατί εἶναι σαφές ὅτι ὅπου ὁ διάλογος παρατείνεται ἐλλοχεύει ἡ βία»».

Ἀπό ἕναν συμβιβασμό λοιπόν μπαχαλάκηδων καί κράτους, ὁ ὁποῖος θά δημιουργήση ἕνα καθεστώς συγκυριαρχίας των, θά μποροῦμε ἐμεῖς οἱ ἄλλοι νά κυκλοφοροῦμε πάλι ἀκινδύνως στά Ἐξάρχεια.

Γράμμα 241: Σοσιαλιστικῶν Ἐπανάληψη διφορουμένων ἐκφράσεων

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 241
 

 

Ἐπρόκειτο τό Σάββατο βράδυ νά κάνη ὁ πρωθυπουργός τίς προγρμαματικές δηλώσεις γιά νά ἀνοίξη ἡ συζήτηση τους στήν Βουλή. Ἡ συνεδρίαση αὐτή μετετέθη γιά τήν Κυριακή. Ἀλλά γιά τό τί ὥρα θά ἄρχιζε ἐπεκράτησε πλήρης ἀοριστία. Τά κρατικά κανάλια ἐξακολούθησαν τά συνηθισμένα προγράμματά τους. Μόνο τό κανάλι τῆς Βουλῆς μᾶς πρόσφερε ὡραία κλασική μουσική, χωρίς νά προσδιορίζει τήν ὥρα τῆς ἔναρξης τῆς πρωθυπουργικῆς ἀγόρευσης. Ἐπιβεβαιώθηκε γιά ἄλλη μία φορά, ὅτι οἱ πολῖτες αὐτῆς τῆς χώρας πρέπει νά εἴμαστε εὐπειθεῖς ὑπήκοοι.

Ὁ λόγος τοῦ κ. Τσίπρα δέν περιεῖχε καμμία ἔκπληξη, καί ἔμεινε ἀκατανόητο ἡ ἀναβολή ἀπό τῆς Συνεδρίας τό Σάββατο. Χρησιμοποίησε τίς ἴδιες βροντερές ἐκφράσεις γιά ἀδιαπραγμάτευτα δικαιώματα, γιά τήν προθυμία μιᾶς νέας συμφωνίας μαζί μας ἀπό μέρους τῆς Εὐρώπης στήν βάση τῆς ἐντολῆς πού ἔχει δώσει ὁ ἑλληνικός λαός στήν κυβέρνηση του καί γιά τήν ἀδυναμία ἐκβίασης μας γιατί ἡ Δημοκρατία δέν ἐκβιάζεται. Ὅλο τό προεκλογικό πρόγραμμα τοῦ Σύριζα θά ἐκπληρωθῆ, ἀλλά μέ τήν ἀναγκαία κλιμάκωση στήν τετραετία αὐτῆς τῆς Βουλῆς. Ὁ κ. Τσίπρας παρέμεινε πιστός στήν συνήθειά του νά λέει φράσεις πού θέτουν ἕναν κανόνα καί ἀφήνουν ἀνοιχτή μιά πόρτα διαφυγῆς.

Γράμμα 240: Τά θαύματα δέν κρατοῦν πολύ

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 240

 

Ὅταν στήν μάντρα τῆς καταργημένης ΕΡΤ καλοῦσε ἡ κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου τήν ἀστυνομία σέ βοήθεια, ἐνῶ κανείς δέν τήν εἶχε πειράξει, ἐπέτυχε ρεκόρ δημαγωγικῆς ἐπιπολαιότητας. Στίς συνεδριάσεις τῆς Βουλῆς διακρίθηκε γιά τήν ὀξύτητα τῶν ὕβρεων πού ἐξαπέλυε σ’αὐτούς πού δέν συμφωνοῦσαν μαζί της. Στήν ὁρκωμοσία τῆς κυβέρνησης παρέστη ἐνδεδυμένη μέ τά χτυπητά χρώματα βραζιλιάνικου παπαγάλου.

Ἡ εἰκόνα της μεταβληθηκε ἄρδην, ὅταν ἀνήγγειλε ἡ κυβέρνηση, ὅτι θά τήν ὑποδείξη γιά πρόεδρο τῆς Βουλῆς. Προσῆλθε στό βουλευτήριο μέ σοβαρή ἔκφραση καί μέ μαύρη φορεσιά, πού ὑπογράμμιζε τήν ἐπισημότητα τῆς διαδικασίας. Ἔκατσε σεμνά καί περίμενε τήν ψήφισή της.

Ἡ νεώτερη πρόεδρος στήν ἱστορία τῆς Βουλῆς μας, εἶχε κατακτήσει τίς καρδιές τοῦ μεγαλύτερου μέρους τῶν βουλευτῶν τῆς ἀντιπολίτευσης. Ἐξελέγη μέ 235 ψήφους, ἔναντι 61 λευκῶν καί 2 ἀκύρων. Δέν προτάθηκε ἀντίθετη ὑποψηφιότητα.

Στόν λόγο ὅμως πού ἐξεφώνησε μετά τήν ἐκλογή της, ἀντί νά ἐπαναβεβαιώση τήν ὑπερκομματικότητα τήν ὁποία ἐπιβάλλει τό ἀξίωμά της, μίλησε σάν ἐκπρόσωπος τοῦ Σύριζα –καί μάλιστα ὄχι ὁλόκληρου.

Καταφέρθηκε ἐναντίον τῶν προηγουμένων Βουλῶν, πού τίς χαρακτήρισε «πλυντήρια σκανδάλων». Τίς κατηγόρησε γιά ὀλιγωρία στήν ἐκπλήρωση τοῦ ἔργου τους καί γιά παραμέληση τῶν καθηκόντων τους. Κατόπιν ἀνέπτυξε τό προσωπικό της πρόγραμμα στήν διοίκηση τῆς Βουλῆς. Εἶπε ὅτι θά ἐργαστῆ νά πραγματοποιήση στό ἀκέραιο ὁ Σύριζα τίς προεκλογικές ὑποσχέσεις του. Ὅτι θά φροντίση νά ἀλλάξη ὁ Κανονισμός τῆς Βουλῆς γιά νά διερευνηθοῦν πάλι οἱ ὑποθέσεις πού εἶχαν κλείσει. Ἀλλά καί γιά τήν ἐνδυνάμωση τῶν ἐθνικῶν διεκδικήσεων, ὅπως τήν εἴσπραξη τοῦ κατοχικοῦ δανείου. Καί ὑπενθύμισε στόν πρόεδρο καί τούς ἀντιπροέδρους τῆς κυβερνήσεως πώς ὀφείλουν νά μήν ἀπουσιάζουν ἀπό τίς συνεδριάσεις κοινοβουλευτικοῦ ἐλέγχου.

Οἱ βουλευτές τοῦ Σύριζα ἐνθουσιασμένοι ἀπό τήν προοπτική τῆς ἀναβάθμισης τοῦ ρόλου τους χειροκροτοῦσαν μέ ἔξαλλο ἐνθουσιασμό. Οἱ βουλευτές τῆς ἀντιπολίτευσης πάγωσαν ἀπό τόν κομματικό χαρακτήρα τῆς ἀγόρευσης τῆς νέας προέδρου. Οἱ ὑπουργοί χειροκροτοῦσαν τυπικά γιά νά μή δείξουν, ὅτι διαφωνοῦν μαζί της. Ὁ κ. Τσίπρας κράτησε τά χέρια του καρφωμένα κάτω.

Γράμμα 239: Ἡ χειραψία

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 239

Τό ὅτι ὅταν μπῆκε στήν αἴθουσα τῆς Βουλῆς γιά τήν τελετή τῆς ὁρκωμοσίας τῶν βουλευτῶν ὁ πρόεδρος τῆς κυβέρνησης ἔσπευσε νά δώση τό χέρι του στόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολίτευσης ἔχει ἀξία καθοριστική.

Ὁ κ. Σαμαρᾶς εἶχε ἀρνηθῆ νά ὑποδεχθῆ στό πρωθυπουργικό γραφεῖο τόν κ. Τσίπρα, ὅταν αὐτός κέρδισε τίς ἐκλογές, γιά νά πραγματοποιήση ἐμφανισιακά τήν παράδοση τῆς ἐξουσίας, ἀλλά καί νά τοῦ πῆ στό αὐτί τά ἐθνικά ἄκρως ἀπόρρητα. Κατά τήν διάρκεια τοῦ προεκλογικοῦ ἀγώνα ἀπέκλεισε τόν τηλεοπτικό διάλογο μαζί του, δείχνοντας ὅτι δέν εἶχε ἐμπιστοσύνη στά δικά του ἐπιχειρήματα. Δέν τόν συνάντησε οὔτε κατά μόνας τόν τελευταῖο καιρό, ἐνῶ στήν πολιτική ζωή οἱ ἡγέτες τῶν κομμάτων συναντοῦν καί συζητοῦν ὅλοι μέ ὅλους, ἐκτός μέ τούς λεπρούς τοῦ εἴδους τῆς ¨Χρυσῆς Αὐγῆς¨.

Ἡ  χειραψία τοῦ κ. Τσίπρα ἐγκαινίασε μιά νέα ἐποχή γιά μιά διαπάλη χωρίς ἀκρότητες τῆς κυβέρνησης μέ τήν ἀξιωματική ἀντιπολίτευση. Μόνο πού ἀπό αὐτήν δέν θά ὠφεληθῆ ὁ κ. Σαμαρᾶς, γιατί μέ τίποτε δέν θά μπορέση νά διατηρηθῆ στήν ἡγεσία τοῦ κόμματος του. Ἡ ἀνεπάρκεια πού ἔδειξε, δρομολογεῖ τό πολιτικό τέλος του.

Γράμμα 238: Διαπραγμάτευση

Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 238
 

Οἱ λέξεις ἔχουν μιά ἐλαστικότητα, ὅπως ἔλεγε ὁ μακαρίτης ἀρεοπαγίτης Τέντες. Στήν λέξη ¨διαπραγμάτευση¨ μποροῦν νά δοθοῦν διάφορα περιεχόμενα.

Ὅταν κάποιος πιέζει μιά κοπέλα μετά φορτικότητος νά τοῦ δώση κάτι καί ἐκείνη σταθερά τοῦ τό ἀρνεῖται, μπορεῖ αὐτός νά μιλᾶ γιά μιά διαπραγμάτευση πού συνεχίζεται. Στό τέλος τῆς συζήτησης θά ἔχουν μείνει (καί οἱ δύο) καθένας μέ τά δικά του.

Ἡ διαπραγμάτευση τῆς κυβέρνησης μας μέ τά διάφορα ὄργανα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης συνεχίζεται. Δέν ἔχει τελειώσει. Ἄν δέν συμφωνήσουμε τελικά καί μείνουμε στά ἴδια, θά ἐξακολουθήση νά κατέχει ἡ Εὐρώπη τά λεφτά καί ἡ χώρα μας τό χρέος.