ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ: Ἡ νίκη τοῦ Μητσοτάκη

("Ἐφημερίδα τοῦ Κ.Σ.Μ."/Τεῦχος 182/Φεβρουάριος 2016)

 

Στίς 17 Ἰανουαρίου ἄλλαξε τό πολιτικό τοπίο στήν χώρα μας. Μιά τέτοια ἔκφραση χρησιμοποιοῦμε ὅταν ἐκλέγεται μία νέα Βουλή μέ διαφορετική πλειοψηφία. Ἤ ὅταν μέσα στήν Βουλή ἀλλάζει τό κυβερνητικό σχῆμα. Ἡ ἀλλαγή τοῦ τοπίου, διότι ἡ ἀξιωματική ἀντιπολίτευση ἐξέλεξε ἕναν καινούργιο ἀρχηγό, εἶναι κάτι γιά τό ὁποῖο δέν ἔχουμε προηγούμενο.

Παρ’ὅλη τήν φθορά πού εἶχε ὑποστῆ ἡ κυβέρνηση τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τῆς τσόντας τοῦ ΑΝΕΛ ἀπό τήν ἀλλεπάλληλη παραβίαση τῶν ὑποσχέσεων της καί τήν πτώση τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου τοῦ λαοῦ λόγω τῆς ἀνικανότητας της, ἐξακολουθοῦσε νά κρατιέται γερά στήν ἐξουσία. Ἔστησε μέσα σέ ἕνα χρόνο κατ’ἐπανάληψιν τίς κάλπες καί ἀνανέωσε τήν ἐντολή της. Οἱ ἐχέφρονες πολῖτες εἶχαν μεταθέσει πλέον τίς ἐλπίδες τους σέ ἕνα ἀπώτερο μέλλον, ὅταν οἱ παροῦσες ἰδεοληψίες θά εἶχαν ξεθυμάνει καί τό ἐκλογικό σῶμα θά ἔβλεπε τήν πραγματικότητα χωρίς παραμορφωτικούς φακούς.

Στό προηγούμενο ἐσωκομματικό δημοψήφισμα γιά τήν ἀνάδειξη νέου ἀρχηγοῦ τῆς ΝΔ, τό ὁποῖο ἔγινε στίς 20 Δεκεμβρίου, εἶχε φθάσει σέ ἀπόσταση πνοῆς ἀπό τήν νίκη ἕνα συμπαθής πολιτευόμενος παλαιᾶς κοπῆς… Σέ μία τρίτη φράση ἔλεγε τά ἀντίθετα ἀπό αὐτα πού εἶχε πεῖ στήν πρώτη.

Ἡ ἀλλαγή πού ἔγινε εἶναι κατόρθωμα τοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη. Ἀπευθυνόμενος μέ σεμνότητα καί νηφαλιότητα στό ἐσωκομματικό ἐκλογικό σῶμα τό ἔκανε νά δῆ τά προτερήματά του. Ὅπως τήν πολύπλευρη κατάρτιση πού ἀπεκόμισε ἀπό τίς σπουδές του σέ ὀνομαστά ξένα πανεπιστήμια. Τήν πεῖρα τῆς ἰδιωτικῆς οἰκονομίας πού ἀπέκτησε πρίν μπῆ στήν πολιτική. Τήν ἐπιτυχία του στά ὑπουργεῖα πού τοῦ ἀνατέθησαν. Τήν ξεκάθαρη ἀντίληψη τῶν προβλημάτων καί τήν θέλησή του νά τά δαμάση.

Τίς ἀρετές του ἔχει συνειδητοποιήσει ὁλόκληρο τό πολιτικό φάσμα. Ἕνα μεγάλο μέρος τῶν ὀπαδῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί τῶν ΑΝΕΛ λυτρώνεται βαθμιαῖα ἀπό τίς ψευδαισθήσεις του, ἀντιπαραβάλλοντας τήν ἱκανότητα τοῦ Μητσοτάκη μέ τήν ἀπελπιστική κατάσταση στήν ὁποίαν σπρώχνει τόν τόπο ἡ κυβέρνηση. Θά προστεθοῦν λοιπόν αὐτοί στό μεγάλο ρεῦμα πού θά τήν πιέση γιά τίς ἐκλογές, τίς ὁποῖες αὐτή θά χάση.

Ὁ μόνος κίνδυνος πού παραμένει εἶναι οἱ τελειομανεῖς συμπολῖτες μας. Αὐτοί πού λένε, ὅτι δέν πάει τό χέρι τους νά ψηφίσουν Μητσοτάκη, ἄλλοι διότι δέν εἶναι αὐτός ἀρκετά ὑπέρ τῆς ἐλεύθερης ἀγορᾶς καί ἄλλοι διότι δέν τάσσεται ἀρκετά μέ τά δίκαια τῶν φτωχῶν. Αὐτοί θά παραμείνουν, δυστυχῶς, περιχαρακωμένοι στά κομματίδιά τους ἤ θά κάνουν ἀποχή στίς ἐκλογές.

Πρέπει νά γίνη ἀντιληπτό, ὅτι δέν ψηφίζουμε γιά τήν αἰωνιότητα, ἀλλά γιά νά λύσουμε τά συγκεκριμένα τωρινά προβλήματα. Σέ ἄλλες ἐκλογές, στό μέλλον, θά τεθοῦν ἐπί τάπητος διαφορετικά προβλήματα, τά ὁποῖα θά ἀπαιτήσουν ἐνδεχομένως μιά διαφορετική ψῆφο. Θά ἔχουμε τόν καιρό τότε νά σκεφθοῦμε ποιά θά πρέπει αὐτή νά εἶναι.