Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

Γράμμα 657: Ἐντυπωσιακή ἀλλαγή τοῦ τραπεζικοῦ τοπίου

 
Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 657/Σάββατο 23.07.2016
 
Ἐντυπωσιακή ἀλλαγή τοῦ τραπεζικοῦ τοπίου
 
Ὁ πιό ἐπιτυχημένος Τραπεζίτης τῆς λλάδος – ὅταν το 1991 ἵδρυσε τήν Τράπεζα Πειραιῶς αὐτή κατεῖχε τό 0,1% τῆς ἀγορᾶς καί σήμερα κατέχει τό 30% – βασίστηκε σέ τολμηρά ἀνοίγματα. Εἶναι ἕνα γνωστό κόλπο π.χ. νά ἱδρύεις μέ τήν παρέα μιά τράπεζα καί μέ τό κεφάλαιό της νά ἀνοίγεται μιά δεύτερη κ.ο.κ. Οἱ τράπεζες μέ ἄδειο τό μετοχικό ταμεῖο τους προσελκύουν καταθέσεις τοῦ κοσμάκη ἀπό τή διαχείριση τῶν ὁποίων βγάζουν τό κέρδος τους.
Ὁ Μιχαήλ Σάλλας στό ἀποκορύφωμα τῆς σταδιοδρομίας του ὑπέβαλε πανηγυρικά τήν παραίτησή του ἀπό τήν προεδρία τῆς Τραπέζης Πειραιῶς μέ τήν αἰτιολογία ὅτι θά ἔπρεπε νά τόν διαδεχθῆ ἕνας νεώτερος μέ φρέσκιες ιδέες.
Ἐπί χρόνια ὄντας φίλος τοῦ ΠΑΣΟΚ ξέφευγε ἀπό τόν συστηματικό ἔλεγχο τῶν οἰκονομικῶν του. Ἀλλά καί τό ΠΑΣΟΚ ἔχει ξεφτίσει πλέον, καί ἕνας Ἀμερικανός δισεκατομμυριοῦχος ἄνοιξε ἀγῶνα ἐναντίον του γιά τόν ἔλεγχο τῆς τράπεζας. Ὁ Σάλλας φαίνεται ὅτι θά ἀμυνθῆ τῆς προσωπικῆς περιουσίας του ἐκτός τοῦ τείχους τῆς Πειραιῶς.

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016

ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΣΛΑΒΗΣ: «Αρχαίο πνεύμα αθάνατο…»

("Νέα Αγχίαλος"/τεύχος 91/Απρίλιος – Μάιος – Ιούνιος 2016) 
 
- Και πόσες ώρες θέλεις να διδάσκονται;
- Να διδάσκονται δύο!
- Και γιατί να διδάσκονται δύο;
- Και πόσες να διδάσκονται;
- Να διδάσκονται τρεις!
- Και γιατί να διδάσκονται τρεις;
- Και πόσες να διδάσκονται;
- Να μην διδάσκονται!
Κάπως έτσι διεξάγεται ο διάλογος γύρω από το νέο θέμα που διχάζει την ελληνική κοινωνία: την διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών. Ένα θέμα που αναδεικνύει – για μία ακόμα φορά – τους κινητήριους μοχλούς της διαμάχης: εμμονές, υστεροβουλίες, ιδεοληψίες, απωθημένα, πολιτική εκμετάλλευση και δεν συμμαζεύεται…
Αν κάποιος το εξετάσει κάπως ψύχραιμα – απόλυτα ψύχραιμα αποκλείεται γιατί όλο και προς τη μία ή την άλλη θέση θα πρόσκειται – θα ανακαλύψει ισχυρά και σαθρά επιχειρήματα ένθεν κακείθεν(1).
Πάντως, ο αριθμός των ωρών διδασκαλίας των αρχαίων στη μέση εκπαίδευση δεν είναι το θέμα αυτών των γραμμών, αλλά η αφορμή για να ριχτεί μια ματιά στη σχέση των νεοελλήνων με τον πολιτισμό των ευκλεών αρχαίων προγόνων τους, για τους οποίους – με την εξαίρεση κάποιων ακραίων αποδομιστών που απορρίπτουν την συνέχεια του γένους – είναι ιδιαίτερα περήφανοι. Τον έχουν «κορώνα στο κεφάλι τους». Ή, μάλλον, «σάπκα στο κεφάλι τους» για να μην υποπέσουν στο θανάσιμο αμάρτημα της παρέκκλισης από το “πολιτικώς ορθόν” του συρμού. Άντε, έστω, «ρεπούμπλικα(2) στο κεφάλι τους»! Είναι ιδεολογικά πιο ουδέτερο.
Κορδώνονται γι’αυτόν, ιδιαίτερα οπότε τους θυμίσει το τι του χρωστάει ο δυτικός πολιτισμός κάποιο γεγονός (όπως θα συμβεί πολύ σύντομα με την επικείμενη έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016) ή η επισήμανση της ελληνικής ρίζας μιας ξένης λέξης. Και, κατά κάποιον τρόπο, θεωρούν ότι σύμπασα η Δύση τους χρωστάει royalties για τα (πολιτιστικά) δάνεια που χρησιμοποιεί ασύστολα, royalties που θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιήσουν για να ξεπληρώσουν τα δικά τους δάνεια, τα καταναλωτικά!
Την ίδια στιγμή, ωστόσο, τον αγνοούν. Με αμφότερες τις έννοιες: δεν τον γνωρίζουν, αλλά και αδιαφορούν για αυτόν (στο βαθμό που δεν τους προσπορίζει κάποιο όφελος). Φυσικά, το πρώτο, η άγνοιά του, είναι ως ένα σημείο παρεπόμενο του δεύτερου, της αδιαφορίας προς αυτόν.
Ίσως να μην γίνεται εύκολα αντιληπτό το μειωμένο ενδιαφέρον των νεοελλήνων προς τον πολιτισμό των αρχαίων προγόνων τους. Πολλοί θα αντιτάξουν ότι μάλλον το αντίθετο συμβαίνει και θα φέρουν ως επιχειρήματα από την φροντίδα για την ανάδειξη των μνημείων εκείνης της εποχής ως την «παρά φύσιν» διδασκαλία της αρχαίας γλώσσας σήμερα. Παραβλέποντας την εγκατάλειψη πολλών μνημείων, για την οποία θα ρίξουν την ευθύνη στο “ανίκανο κράτος”, το οποίο ωστόσο δεν πρέπει να αλλάξει. Παραβλέποντας και την ασέβεια προς τα αρχαία κείμενα, όπως για παράδειγμα προς τις κωμωδίες του Αριστοφάνη, οι οποίες συχνά χρησιμοποιούνται ως καμβάς για να “κεντηθεί” πάνω του ένα πανόραμα βωμολοχιών και φτηνής σύγχρονης πολιτικής σάτιρας.
Το μειωμένο ενδιαφέρον το διαπιστώνει, ωστόσο, εύκολα όποιος τύχει να περιφέρει το βλέμμα του στα ράφια καλών βιβλιοπωλείων σε πόλεις της Δύσης. Εκεί θα ανακαλύψει πλήθος βιβλίων για την Αρχαία Ελλάδα. Θα ανακαλύψει τίτλους που δεν ανασκαλεύουν απλά την ιστορία και την μυθολογία ούτε προσφέρουν εκσυγχρονισμένες μεταφράσεις της αρχαιοελληνικής γραμματείας για τις νεότερες γενιές. Θα ξετρυπώσει τίτλους μελέτης πτυχών της Αρχαίας Ελλάδας που δεν μπορεί να διανοηθεί. Θα διαπιστώσει, παραδείγματος χάριν, ότι μελέτες για την αρχαιοελληνική τεχνολογία κυκλοφορούσαν πολύ προτού κινηθεί το σχετικό ενδιαφέρον στη χώρα (εν μέρει χάριν του Μηχανισμού των Αντικυθήρων, που μας προσφέρει συνεχώς νέες εκπλήξεις, και της προσπάθειας λίγων ατόμων που πασχίζουν να μας διαφωτίσουν ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν προοδεύσει πολύ τεχνολογικά παρά την ανερμάτιστη άποψη ότι απεχθάνονταν την ενασχόληση με τα τεχνικά επαγγέλματα που διακινείται παραδοσιακά). Αλλά και μελέτες για το πώς έβλεπαν την Αθήνα οι μέτοικοί της, τι ρόλο είχαν στις αρχαίες δημοκρατίες οι δημόσιοι δούλοι και για πλείστα όσα θέματα, τα οποία απουσιάζουν από τους καταλόγους των ελληνικών εκδόσεων.
Μα, θα μπορούσε να αντιτείνει κανείς, όλα αυτά βασίζονται ουσιαστικά στα αρχαία κείμενα που αφθονούν στην ελληνική αγορά. Λάθος! Πρώτον, πολλά από τα αρχαία κείμενα τα βρίσκει κανείς ευκολότερα στο εξωτερικό. Ακόμα και νεότερα. Ας ψάξει κάποιος έκδοση κειμένων του Νίκανδρου Νούκιου ή του Γεωργίου του Τραπεζούντιου σε ελληνικό βιβλιοπωλείο. Δεύτερον, δεν έχουν όλοι οι αναγνώστες την ικανότητα να συνδυάσουν σκόρπιες πληροφορίες που περιέχονται σκόρπια σε αρχαία κείμενα για να διαμορφώσουν μία ολοκληρωμένη εικόνα ή άποψη για ένα θέμα, όπως το επιτυγχάνουν συγγραφείς που εστιάζουν το ενδιαφέρον τους στο συγκεκριμένο θέμα.
Όποιος, λοιπόν, βρεθεί μπροστά σε έναν τέτοιο πλούτο πονημάτων και εφόσον διαθέτει την αναγκαία πληροφόρηση, θα αναρωτηθεί: «Μα καλά, αφού, για κάποιους λόγους δεν έχουμε ντόπια παραγωγή σχετικών μελετών, γιατί δεν αντισταθμίζουμε την έλλειψή της με εισαγωγή της ξένης παραγωγής με μεταφράσεις;». Ίσως, η μικρή εσωτερική αγορά και το περιορισμένο ενδιαφέρον να προσφέρουν μία εξήγηση. Ίσως, μία άλλη εξήγηση να προσφέρει η επιλεκτική μετάφραση μόνον των κειμένων που κολακεύουν την φυλή ή δεν καταρρίπτουν στερεότυπες απόψεις ούτε κατεστημένους μύθους. Ίσως, πάλι, η αποφυγή των μεταφράσεων να οφείλεται στο ότι το αναγνωστικό κοινό ρέπει προς μία θεματολογική ολιγάρκεια ή μία εσωστρεφή προτίμηση προς συμπατριώτες συγγραφείς. Όποια εξήγηση και να δοθεί γεγονός παραμένει πως αυτή η αδυναμία πρόσβασης σε διαθέσιμες πηγές γνώσης οδηγεί σε μία συσκότιση πολλών πλευρών της Αρχαίας Ελλάδας. Και σε άγνοια της σοφίας που κληροδότησαν στον κόσμο. Γιαυτό και πολλοί σημερινοί σύγχρονοι Έλληνες παραβαίνουν συστηματικά τα διδάγματα αυτών για τους οποίους καμαρώνουν “σαν γύφτικο σκεπάρνι”.
Αλλά, κυρίως, αγνοούν το τι μπορεί να προσφέρουν τα κείμενά τους. Αφορμή για την τελευταία σκέψη έδωσε το αυτοβιογραφικό βιβλίο ενός απλού γάλλου καθηγητή, ο οποίος βρέθηκε να διδάσκει στο γυμνάσιο/λύκειο ενός παρισινού “προαστίου” από αυτά που φημίζονται για την ενδημική βία και την σχολική αποτυχία. Δεν αποδέχθηκε μοιρολατρικά την κατάσταση και θέλησε να προσφέρει μια διέξοδο σε εκείνους τουλάχιστον από τους μαθητές του που θα δέχονταν να προσπαθήσουν. Και τούτο, παρά τις “τρικλοποδιές” που του έβαζαν συνάδελφοί του, κυρίως συνδικαλιστές, που δεν ήθελαν να θίξει τα κακώς κείμενα. Τον πολέμησαν απροκάλυπτα. Οι υπόλοιποι τον έπαιρναν για τρελλό! Αλλά στο τέλος κατάφερε να δώσει νόημα στη ζωή ορισμένων και να τους βγάλει από το τέλμα κεντρίζοντας το ενδιαφέρον τους για κάτι που ξέφευγε από τη μιζέρια του περιβάλλοντός τους. Πως; Με το να τους βάζει να στήνουν παραστάσεις με θεατρικά έργα του Σαίξπηρ και να διαβάζουν αρχαία ελληνικά κείμενα! Όπως την «Οδύσσεια»(3).
Να ακόμα μία ευκαιρία για να νιώσουμε περήφανοι για τους προγόνους μας.
 
(1) Η επιλογή της αρχαιοπρεπέστατης έκφρασης δεν ήταν τυχαία, αλλά απόρροια αποριών που βασανίζουν τον συντάκτη αυτών των γραμμών εδώ και δεκαετίες. Σε τι εμπόδισε πριν από κάποιες δεκαετίες τη γενιά του να προοδεύσει στις σπουδές της το ότι διδάσκονταν κάμποσες ώρες την εβδομάδα αρχαία, μαθαίνοντας και μερικά “λατινικούλια”, ακόμα και όσοι προορίζονταν για πολυτεχνεία; Πόσο βελτιώθηκε η εκπαίδευση των μεταγενεστέρων με τις έκτοτε “εκπτώσεις” στη διδασκαλία των; Απορίες που δεν συνεπάγονται τοποθέτηση προς τη μία ή την άλλη πλευρά, αλλά ανησυχία μήπως παρασυρόμαστε σε σκιαμαχίες, για να “κουκουλώσουμε” τα πραγματικά προβλήματα της εκπαίδευσης.
(2) Όπου “ρεπούμπλικα” όχι ο λατινογενής προσδιορισμός ενός συγκεκριμένου πολιτεύματος, αλλά το παλιομοδίτικο ημίψηλο ανδρικό καπέλο.
(3) Άλλωστε το βιβλίο τιτλοφορείται «Ο Όμηρος και ο Σαίξπηρ στα προάστια»!

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Γράμμα 656: Ὄχι στήν ἔκδοση τῶν προσφύγων!

 
Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 656/Τετάρτη 20.07.2016
 
Ὄχι στήν ἔκδοση τῶν προσφύγων!
 
Οἱ ἀναφλέξεις ἀποτελοῦν ἐνδημικό φαινόμενο τοῦ δημόσιου βίου τῆς Τουρκίας. Αὐτή πού ἔγινε τήν Παρασκευή 15 Ἰουλίου ἔχει ξεπεράσει σέ συνέπειες κάθε προηγούμενη. Ὁ νεοοθωμανός σουλτάνος αὔξησε ἐντυπωσιακά τόν καταπιεστικό μηχανισμό του. Χιλιάδες δημόσιοι ὑπάλληλοι, ὕποπτοι ἀντιθέτων φρονημάτων, ρίχτηκαν στίς φυλακές ἤ ἀπολύθηκαν ἀπό τίς δουλειές τους. Συστήθηκαν καινούργια ἐθνικά δικαστήρια. Φιμώθηκε ἐπισήμως ὁ Τῦπος πού τοῦ ἀσκοῦσε κριτική.
Κατά τήν ἐπίσημη ἐκδοχή τῶν συμβάντων – καί δέν ὑπάρχουν στίς δικτατορίες παρά μόνον ἐπίσημες ἐκδοχές – μία μερίδα στρατιωτικῶν ἔκαναν τό κίνημα γιά νά ἀποκτήσουν ἐξουσία, καί, ὅταν ἐκδηλώθηκε αὐτό, ὁ Ἐρντογάν, δίνοντας μιά συνέντευξη ἀπό κινητό τηλέφωνο, ξεσήκωσε τόν λαό, ὁ ὁποῖος κατανίκησε τους στασιαστές.
Γεννᾶται τό ἐρώτημα πῶς ἦταν δυνατόν νά ἀναπτυχθῆ ἡ συνωμοσία τῶν στρατιωτικῶν χωρίς κάποια ἐσωτερική ὑπηρεσία ἀσφαλείας νά μήν τό ἀντιληφθῆ καί νά προκαλέση τήν κατάπνιξή του. Καί τό ἐρώτημα πῶς βρέθηκε ὁ λαός ἕτοιμος μέ μία τηλεφωνική πρόσκληση πού ἀπηύθυνε ὁ Ἐρντογάν γιά θυσίες ζωῆς γιά τή διάσωση τοῦ καθεστῶτος του.
Ἄν αὐτό εἶχε καταρρεύσει θά αἰσθάνονταν μεγάλη ἀνακούφιση οἱ ἐγγράμματες τάξεις τῆς Δυτικῆς Τουρκίας (πού ἔχουν ἐξευρωπαϊσθεῖ) καί θά πανηγύριζαν οἱ Εὐρωπαῖοι, στούς ὁποίους ὁ νεοοθωμανός σουλτάνος εἶναι ἀπεχθής. Τώρα πού ἡ ἐξουσία ἔμεινε στά παλιά, γιά νά κάνουν τή δουλειά τους, προσποιοῦνται ὅλοι ὅτι εἶναι εὐχαριστημένοι.
Θά περάσουν χρόνια γιά νά ξεδιαλύνει αὐτή ἡ κατάσταση, πού γιά μᾶς τούς Ἕλληνες δημιουργεῖ καθημερινῶς προβλήματα. Ἦρθαν μέ ἐλικόπτερο 8 Τοῦρκοι πού εἶχαν πάει μέ τή χαμένη πλευρά καί μόλις ἔφθασαν ζήτησαν πολιτικό ἄσυλο. Ἡ δικαιοσύνη μας ἐπανέλαβε τό παλαιό ἁμάρτημά της νά τούς τιμωρήση, διότι μπῆκαν στό ἑλληνικό ἔδαφος χωρίς θεωρημένα διαβατήρια. Ἀλλά ἡ Συμφωνία τῆς Γενεύης τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν γιά τήν προστασία τῶν προσφύγων δέν ἐξαρτᾶ τήν προσφυγική ἰδιότητα ἀπό πιστοποιητικά, ἀλλά ἀπό τήν πραγματική κατάσταση τοῦ αἰτοῦντος.
Ὁ Ἐρντογάν ζητᾶ πιεστικά ἀπό κάθε χώρα στήν ὁποία παραμένει ἕνας τοῦρκος πολίτης ἀντιφρονῶν νά τοῦ τόν παραδώση, ἀπειλῶντάς την μέ ἀντίποινα (ἀκόμη καί τίς ΗΠΑ γιά τόν ἰμάμη πού ἦταν παλαιά ὁ μέντοράς του – καί ἄς ἔχει ἀποκηρύξει τήν ἀπόπειρα τῆς ἀνατροπῆς του). Ἡ πίεσή του νά τοῦ παραδώσουμε τούς 8 θά ἐντείνεται συνεχῶς. Αὐτοί θά ἐπικαλοῦνται ὅτι ἄν γίνει δεκτό τό τουρκικό αἴτημα τή ζωή τους θά τούς τήν ἀφαιρέσουν οἱ ἐκτελεστές τοῦ Ἐρντογάν. Καταγγελία τελείως ἀξιόπιστη.
Γιά μᾶς εἶναι θέμα τιμῆς νά μήν προκρίνουμε τήν παράκαμψη τῶν νόμιμων διαδικασιῶν γιά νά ἔχουμε μία λιγότερη αἰτία προστριβῶν μέ τή θηριώδη γείτονα.

Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

Γράμμα 655: Τό βασίλειο τῶν σκουπιδιῶν

 
Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 655/Τρίτη 19.07.2016
 
Τό βασίλειο τῶν σκουπιδιῶν
 
Ἔχουν συνηθίσει πλέον οἱ Ἀθηναῖοι νά βλέπουν βουνά ἀπό σακκοῦλες μέ σκουπίδια γύρω ἀπό τούς κάδους στούς δρόμους τῆς πόλης. Ἀλλοῦ περισσότερο καί ἀλλοῦ λιγότερο. Αἰτία ἡ παντοειδής ἀνεπάρκεια: σέ ἀπορριμματοφόρα, σέ προσωπικό, σέ ὑποδομές, σέ κάδους κ.λπ. Μέ τήν συνδρομή, φυσικά, καί τῶν γνωστῶν παθογενειῶν τῆς κοινωνίας: μετατάξεις προσωπικοῦ, ἐθιμικό κάψιμο κάδων ἀπό τά “καλόπαιδα” πού ἔχει στό ἀπυρόβλητο ἡ κυβέρνηση κ. ἄ.
Ἐκεῖνο, ὅμως, πού ἐντυπωσιάζει, εἶναι ὅτι, ὅπως προκύπτει ἀπό σχετικό πρόσφατο ρεπορτάζ τῆς ἐφημερίδας «Τό Βῆμα», οἱ ἐπιπτώσεις αὐτῶν τῶν ἐλλείψεων δέν ἰσοκατανέμονται στίς διάφορες γειτονιές τῆς πρωτεύουσας. Μ’ἄλλα λόγια τό δυναμικό ἀποκομιδής δέν ἐξυπηρετεῖ ἐκ περιτροπῆς καί ἐξίσου ὅλες τίς γειτονιές, ἀλλά συνεχῶς κατά προτεραιότητα ὁρισμένες. Ἔτσι, οἱ ὀροσειρές τῶν σκουπιδιῶν ἐμφανίζονται κατά κύριο λόγο σέ γειτονιές ὅπως τά Πατήσια, ἡ Κυψέλη καί ἡ Νεάπολη, οἱ ὁποῖες ἀντιμετωπίζουν μόνιμα τήν ἀρνητικά μεροληπτική συμπεριφορά τῆς δημοτικῆς ἀρχῆς τῆς Ἀθήνας.
Προφανῶς ἐπειδή γιά τήν δημοτική ἀρχή «ὅλες οἱ γειτονιές εἶναι ἴσες, ἀλλά μερικές εἶναι λιγότερο ἴσες» ὅπως θά το διατύπωνε ὁ Ὄργουελλ!

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

Γράμμα 654: Ἐκλογολογικά

 
Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 654/Δευτέρα 18.07.2016
 
Ἐκλογολογικά
 
Μιά κυβέρνηση πού δέν ἔχει Ἄρτον ἐπαρκῆ γιά νά χορτάση τούς πολίτες της, μπορεῖ νά τούς ψυχαγωγήση μέ τά Θεάματα τῶν ἐκλογῶν. Νά τούς καλέση νά παραμερίσουν τήν ὀχληρή πραγματικότητα καί νά ἐπικεντρωθοῦν στήν προσπάθεια διατήρησής της στήν ἐξουσία.
Ἡ διενέργεια τῶν νέων ἐκλογῶν ἔχει ἤδη δρομολογηθεῖ καί τό πρόβλημα τῆς κυβέρνησης εἶναι νά θεσπίση, τηρῶντας τούς περιορισμούς πού θέτει τό Σύνταγμα, τόν ἐκλογικό νόμο πού τήν συμφέρει περισσότερο. Ἡ κατάργηση τοῦ κλεπτοψηφικοῦ μπόνους πού φούσκωσε ὁ Πρόεδρος Παυλόπουλος τότε πού ἦταν πρωτοπαλήκαρο τῆς Δεξιᾶς, θά ἀποτρέψη τήν ἀπόκτηση μιᾶς ἀπόλυτης πλειοψηφίας ἀπό τήν Ν.Δ. ἄν κερδίση τίς ἐκλογές.
Τό ἄλλο ἀντίδοτο σ’αὐτήν τήν ἐξέλιξη εἶναι ἡ χορήγηση ψήφου στούς δεκαεπτάρηδες. Σ’αὐτήν τήν ἡλικία οἱ περισσότεροι εἶναι ἀριστερῶν πεποιθήσεων καί δέν μποροῦν νά συνταχθοῦν μέ τήν Ν.Δ.
Ὁ φίλος μας Γεώργιος Κ. Στεφανάκης εἶχε ἐπισημάνει τό γεγονός ὅτι τό ἄρθρο 126 τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα καί τό ἄρθρο 127 ἑπ. τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα θεωροῦν αὐτόν πού δέν ἔχει συμπληρώσει τά 18 περιορισμένης ἱκανότητας γιά τήν διεξαγωγή ἰδιωτικῶν ὑποθέσεων. Τώρα τό ἴδιο πρόσωπο μπορεῖ νά μετέχη ὡς ὑπουργός στήν διακυβέρνηση τῆς χώρας, ἀλλά ὡς ἰδιώτης δέν δικαιοῦται νά νοικιάση τό σπίτι του!!
Ἡ Ἁπλῆ Ἀναλογική εἶναι τό σύστημα πού πραγματώνει περισσότερο ἀπό τά ἄλλα τό ἰδανικό τῆς Ἄμεσης Δημοκρατίας. Ἀλλά, ἀντιπαρατηροῦν οἱ πιστοί τῆς βαθειᾶς ἐθνικοφροσύνης, ἄν ἐκλεγοῦν βουλευτές χωρίς τόν ἰσχύοντα περιορισμό τοῦ 3% ἡ μειονότητα τῆς Θράκης θά ἀντιπροσωπευθῆ στήν Βουλή ἀπό στοιχεῖα δυναμικά, τά ὁποῖα θά προβάλλουν ἕνα αὐτονομιστικό/χωριστικό πρόγραμμα.
Τό πρᾶγμα θά εἶναι βέβαια δυσάρεστο, ἀλλά καί ἡ ὡς τώρα κατάσταση δέν εἶναι καλή. Μόλις προκηρύσσονταν ἐκλογές καί σχηματίζονταν τά ψηφοδέλτια, σχεδόν ὅλα τά κόμματα περιλάμβαναν σέ αὐτά μειονοτικούς καί οἱ ἕλληνες ὑποψήφιοι, κυνηγῶντας τίς ψήφους τῆς μειονότητας, δεσμεύονταν γιά παροχές πού ἰσχυροποιοῦσαν τήν θέση της. Πιό πολύ παρουσία τῆς Ἑλλάδας στήν Θράκη εἶναι ἡ λύση πού πάντοτε ὑποστήριζε ἡ συντροφιά πού σᾶς στέλνει αὐτό τό Γράμμα.
ἀ.δ.

Κυριακή 10 Ιουλίου 2016

Γράμμα 653: Περίοδος σφοδρῶν κλιματικῶν ἀναταράξεων

Γράμμα 653: Περίοδος σφοδρῶν κλιματικῶν ἀναταράξεων
 
Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 653/Κυριακή 10.07.2016
 
Περίοδος σφοδρῶν κλιματικῶν ἀναταράξεων
 
Στίς 14 Ὀκτωβρίου θά κλείσουν 950 χρόνια ἀπό τήν μάχη τοῦ Χάστινξ, στήν ὁποία σκοτώθηκε ὁ βασιλέας τῆς Αγγλίας Χάρολντ καί πῆρε τό βασίλειό του ὁ δούκας τῆς Νορμανδίας Γουλιέλμος. Λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό αὑτήν την μάχη ὁ Χάρολντ εἶχε ἀποκρούσει εἰσβολή τοῦ βασιλέα τῆς Νορβηγίας.
Ἦταν μία ἐποχή πού σέ μικρό διάστημα ἔγιναν μεγάλες μεταβολές τοῦ πολιτικοῦ τοπίου. Ὁ Γουλιέλμος, πού ἔμεινε στήν ἱστορία ὡς ὁ Κατακτητής, ἐνῶ ὅλοι πρίν τόν ἐπίστευαν ὅτι εἶναι μπάσταρδος, ἦταν ἕνας ἡγέτης ἐξαιρετικῶν ἱκανοτήτων. Προσχεδίασε ἐπιμελημένα τήν ἐκστρατεία του ἐναντίον τοῦ Χάρολντ καί πέτυχε νά βρῆ τά κεφάλαια, πού δέν ἦταν μικρά, γιά τήν συγκρότηση ἑνός ἐπίφοβου στόλου καί τοῦ ἰσχυροῦ στρατοῦ, τόν ὁποῖο διεκπεραίωσε ἀπό τήν Νορμανδία στίς ἀγγλικές ἀκτές.
Μετά τήν κατάκτηση τῆς Ἀγγλίας μπῆκε στό στόχαστρο τῶν βασιλέων της τό διπλανό νησί, ἡ Ἰρλανδία. Τά δύο νησιά χώριζε ἕνας πορθμός καί ἕνωνε ἕνας κοινός χαρακτηρισμός τους: τά βρετανικά νησιά. Ἔτσι τά εἶχαν βαφτίσει οἱ Ρωμαῖοι τότε πού ἐξουσίαζαν τήν Εὐρώπη.
Γιά τούς βασιλεῖς τῆς Ἀγγλίας ἀπετέλεσε ἀναβάθμιση ἡ διεύρυνση τοῦ τίτλου τους ὡς βασιλεῖς τῆς Μεγάλης Βρετανίας. Στά μέσα τοῦ 19ου αἰῶνα ἡ βασίλισσα Βικτωρία προσέλαβε (καί) τόν τίτλο τῆς Αὐτοκράτειρας τῶν Ἰνδιῶν, μέ τόν ὁποῖο ἀποκορύφωσε τήν αἴγλη τοῦ στέμματός της.
Πλοῦτο εἶχε ἤδη ἄφθονο ἡ Ἀγγλία ἀπό τήν ἐκμετάλλευση τῶν ἐκτεταμένων ἀποικιῶν της πού εἶχε δημιουργήσει σέ διάφορα μέρη. Ἀλλά καί ἀπό τά ἔσοδά της ἀπό τήν βιομηχανική ἐπανάσταση πού ξεκίνησε ἀπό αὐτήν μέ τό κάρβουνο τῆς Οὐαλίας.
Ὁ πλοῦτος καί ἡ δύναμή της τήν ἀνέβασαν στήν κορυφή τοῦ κόσμου, ἀλλά προκάλεσαν καί τήν ἀντιζηλία τῶν ἄλλων εὐρωπαϊκῶν μεγάλων δυνάμεων. Κάθε τόσο μία ἀπό αὐτές ἐπιχειροῦσε νά τήν ὑποσκελίση. Γιά νά τήν ἐπαναφέρη στή θέση της προσέφευγε ἡ Ἀγγλία στά όπλα ἤ/καί σέ διπλωματικές ἀντενέργειες.
Ἡ πιό ὡραία ὥρα τους
Στά μέσα τοῦ 20ου αἰῶνα ἐκδηλώθηκε ὁ πιό ἐπικίνδυνος διεκδικητής τῆς παγκόσμιας κυριαρχίας ὅλων τῶν ἐποχῶν, ὁ Χίτλερ. Ἔφτιαξε ἕναν στρατό πού ἐνέσπειρε σέ ὅλους τόν φόβο καί ἔβαλε μπροστά σχέδια γιά τήν βαθμιαία κατάκτηση ὅλης τῆς οἰκουμένης. Ξεκίνησε μέ τήν κατάληψη μιᾶς τεράστιας περιοχῆς στόν εὐρασιατικό χῶρο, τοῦ ὁποίου τούς κατοίκους θά ὑποβίβαζε σέ πρωτόγονα ἀνδράποδα. Στήν Εὐρώπη ἤθελε νά ἐπιφυλάξη καλή μεταχείριση στούς βόρειους λαούς της, τῶν ὁποίων ἡ φυλετική σύσταση ἐπέτρεπε τόν ἐκγερμανισμό τους, ἐνῶ τούς λοιπούς Εὐρωπαίους θά μετέβαλλε σέ ὑπηρέτες τῆς Ἄριας φυλῆς. Γιά τήν “τελική λύση” τοῦ «ἑβραϊκοῦ προβλήματος» ἔφτιαξε στρατόπεδα συγκεντρώσεως μέ κρεματόρια.
Χρωστᾶμε τεράστια εὐγνωμοσύνη στήν Ἀγγλία πού δέν άφησε τόν Χίτλερ νά πατήση τό νησί της καί κατά κύριο λόγο στόν πολεμικό ἡγέτη της Οὐΐνστον Τσῶρτσιλ, ὁ ὁποῖος φιλοτέχνησε τήν Μεγάλη Συμμαχία, ἀπό κράτη πού παραμέρησαν τά συγκρουόμενα συμφέροντά τους, γιά νά ἐξοντώσουν τόν Χίτλερ καί νά διασώσουν τήν ἀνθρωπιά.
Ἡ συμβολή τῆς Ἀγγλίας στήν νίκη ἦταν τόσο μεγάλη, πού ὁ Τσῶρτσιλ κατά τόν πόλεμο ἔλεγε «καί χίλια χρόνια νά ζήση ἀκόμη ἡ Αὐτοκρατορία, αὐτή ἦταν ἡ πιό ὡραία ὥρα τῶν Βρετανῶν».
Ὁ ὑποβιβασμός τῆς Ἀγγλίας
Μετά τό τέλος τοῦ πολέμου ἀνέκυψε ἡ ἀνάγκη τῆς διαμόρφωσης μιᾶς Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Παρά τίς μεγάλες θυσίες αἵματος καί περιουσίας πού εἶχε ὑποστεῖ ἡ Ἀγγλία καί τήν προσφορά της στήν συγκρότηση τῆς Μεγάλης Συμμαχίας, τά ὠφελήματα πού τῆς ἀναγνωρίστηκαν ἀπό τήν Νέα Τάξη ἦταν περιορισμένα.
Και ὄχι μόνον αὐτό. Οἱ σύμμαχοί της τοῦ πολέμου, μέ προεξάρχουσα τήν Ἀμερική, υἱοθέτησαν τίς μνῆμες τῶν λαῶν τῶν ἀποικιῶν της γιά τήν ἀγριότητα μέ τήν ὁποία κατέστειλε διάφορες ἀνταρσίες τους, καί τούς ὁποίους ὑποστήριξαν νά ἀποκτήσουν ἀνεξαρτησία. Ἡ Βρετανική Αὐτοκρατορία πῆρε τόν δρόμο τῆς ἐξαφάνισής της. Ἀκόμα καί οἱ τελευταῖες ὑπερπόντιες κτήσεις της μέ πληθυσμούς πλήρως ἤ κατά μεγάλο μέρος ἀγγλογενεῖς καί στούς δύο παγκοσμίους πολέμους πρόσφεραν τό αἷμα τους γιά τήν νίκη της Ἀγγλίας, ἀναπροσανατολίσθηκαν στόν διεθνῆ χῶρο γιά νά προστατεύουν καλλίτερα τά συμφέροντά τους.
Δύο ἀπόψεις ἐπί τοῦ πρακτέου
Ἡ Ἀγγλία, δυσαρεστημένη ἀπό τήν στάση τῶν Βρυξελλῶν, μέ τό ἕνα πόδι προσχώρησε στήν Ε.Ο.Κ./Ε.Ε., μέ τό ἄλλο δέ ἐξακολούθησε νά πατᾶ στήν στερλίνα γιά νά μήν εἶναι ὑπό τήν κηδεμονία τῶν Βρυξελλῶν.
Αὐτά δέν ἔφταναν διόλου γιά νά εὐημερήση. Ἀπό αὐτούς πού εἶχαν ὑπηρετήσει σέ πολεμικά μέτωπα καί δεινοπαθήσει γιά τήν νίκη, σχηματίστηκε ἕνα ρεῦμα πού ζητοῦσε νά ἀποχωρήση ἡ Βρετανία ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, γιά νά ἀπελευθερωθῆ ἀπό τούς περιορισμούς της καί νά κινεῖται ἀδέσμευτη στήν διεθνῆ ἀγορά.
Στούς νεώτερους πού δέν εἶχαν τά τραυματικά βιώματα ἀπό τόν πόλεμο ὑπερτεροῦσε ἡ σκέψη ὅτι δέν εἶναι τό κράτος πού μπορεῖ νά φέρη τήν εὐημερία, ἀλλά ἡ σκληρή δουλειά τῶν ἀτόμων. Καθώς ἡ φιλοσοφία των ἦταν ἀτομοκεντρική δέν μερίμνησαν νά συγκροτήσουν πολιτικό σχῆμα.
Ὁ πρωθυπουργός Νταίηβιντ Κάμερον γιά νά μήν συνεχίζεται ἡ διχογνωμία πού ὑποθηκεύει τό μέλλον, σκέφθηκε ὅτι πρέπει νά ἐπιλέξη τήν λύση ὁ βρετανικός λαός μέ δημοψήφισμα. Γιά νά μελετήση μέ ἄνεση ἡ κοινή γνώμη τίς δύο προοπτικές ὅρισε μία ἐκτεταμένη περίοδο δημόσιας συζήτησης καί ἡμέρα τῆς διεξαγωγῆς τοῦ δημοψηφίσματος τήν Πέμπτη 23 Ἰουνίου 2016.
Ὄταν ἔγινε ἀντιληπτό ὅτι ἡ ἔξοδος ἀπό τήν Εὐρώπη δέν ἀποτελεῖ ἁπλῶς μία θεωρία, ἀλλά ἐνέχει σαφῆ κίνδυνο νά δημιουργήση μιά τελείως ἀρνητική κατάσταση, τά μεγαλύτερα βρετανικά κόμματα ἐγκατέλειψαν τίς προηγούμενες διακυμάνσεις τους καί τοποθετήθηκαν ἐναντίον τοῦ Brexit, τῆς ἀποχώρησης δηλαδή ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση. Τήν θέση τους ὑποστήριξαν οἱ ἀνά τήν ὑφήλιο εὐρωπαϊστές καί τήν πλειοψηφία τῆς ἀπόφασης ὑπέρ τῆς παραμονῆς προβλέψανε συχνά – ἀλλ’ὄχι πάντα – οἱ δημοσκοπήσεις πού συνεχίστηκαν ὡς τήν τελευταία στιγμή.
Ἔτσι, ἡ ψηφοφορία ἔχασε τό ἐνδιαφέρον τῆς κοινῆς γνώμης. Ἀλλά καί τά μοῦτρα πού εἶχαν κατεβάσει οἱ ὀπαδοί τοῦ Brexit ἔδειχνε στούς τηλεθεατές πώς λογάριαζαν ὅτι δέν εἶχαν πετύχει τόν στόχο τους.
Ἡ μεγάλη ἔκπληξη
Ὅταν, ὅμως, τελείωσε ἡ καταμέτρηση τῶν ψήφων τά ξημερώματα τῆς Παρασκευῆς διαπιστώθηκε ὅτι τό Brexit εἶχε κερδίσει μέ διαφορά 3,80%. Νίκη ἀπρόσμενη. Σ’αὐτήν ἔπαιξε καθοριστικό ρόλο ἡ ἀντιπάθεια τοῦ κοσμάκη στούς μετανάστες πού ἔρχονται ἀπό τήν Εὐρώπη. Ἕνας δικός μας πού διευθύνει μία μεγάλη ἐπιχείρηση στό Λονδῖνο, βρῆκε πάνω στό γραφεῖο του ἀνυπόγραφα χαρτιά πού εἶχε ἁπλώσει τό εντόπιο προσωπικό καί τά οποῖα ἔγραφαν «Νά φύγουν οἱ ξένοι»!!
Μέ τήν νίκη τοῦ Brexit ἡ οἰκονομία ἀντέδρασε ἀμέσως. Ο φόβος ὅτι ἡ Βρετανία θά ἀναγκαστῆ νά ὑποτιμήση τήν στερλίνα προκάλεσε μία φυγή κεφαλαίων πρός ἰσχυρά νομίσματα. Ὑπολογίζεται ὅτι ἕνα ποσό πού ἀντιστοιχεῖ σε 3 δισ. δολλάρια ἐξαφανίστηκε χωρίς νά κάνη τελικά κάποιον πλουσιώτερο. Εἶναι σάν νά ἔβαλαν τά λεφτά αὐτά σέ ἕναν φοῦρνο καί τά έκαψαν.
Οἱ Βρυξέλλες ἐπιθυμοῦσαν νά τεθῆ γρήγορα σέ κίνηση ἡ διαδικασία γιά ρύθμιση τῶν οἰκονομικῶν ἐκκρεμοτήτων μεταξύ Ε.Ε. καί Ἡνωμένου Βασιλείου. Ἄν δέν ὑπάρξη ἰδιαίτερη συμφωνία τῶν μερῶν ἡ Εὐρωπαϊκή Συνθήκη ὁρίζει παρέχει προθεσμία δύο ἐτῶν γιά τήν ὁλοκλήρωση.
Ὁ πρωθυπουργός Κάμερον τήν πρώτη στιγμή μετά τήν ἀνακοίνωση τοῦ ἀποτελέσματος ὑπέβαλε τήν παραίτησή του. Μετάνοιωσε κατόπιν, λέγοντας ὅτι πρέπει νά παραμείνη στό πόστο του μέχρι να; συμπληρωθῆ ἡ οἰκονομική ἐκκαθάριση. Σήμερα βρίσκεται στήν ἔπαυλή του καί θά τόν διαδεχθῆ μία κυρία, διότι οἱ βουλευτές τοῦ (Συντηρητικοῦ) κόμματος του τόν θεωροῦν ἀνίκανο. Σέ κρίση ἡγεσίας τελούν καί οἱ Ἐργατικοί. Ἡ κατάσταση εἶναι ρευστή. Διακεκριμένοι πολιτικοί μετατοπίζονται συχνά ἀναζητῶντας τόν ἔπαινο τῆς κοινῆς γνώμης.
Μέχρι καί ὁ περιώνυμος Νάιτζελ Φάρατζ, ὁ ἀρχηγός τοῦ Κόμματος τῆς Ἀνεξαρτησίας τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, τά βρόντηξε μπροστά στίς δύσκολες ἡμέρες πού ἔρχονται, γνωρίζοντας πώς τώρα θά ξεσκεπαστοῦν τά ψέμματα μέ τά ὁποῖα παρέσυρε τόν κόσμο στό Brexit. Ὁ δέ συνοδοιπόρος του Μπόρις Τζόνσον ἐγκατέλειψε τόν ἀγῶνα γιά τήν ἡγεσία τοῦ Συντηρητικοῦ Κόμματος!
Ἐν τῶ μεταξύ στήν Σκωτία, πού μαζί μέ τήν Ἀγγλία, τήν Βόρειο Ἰρλανδία καί τήν Οὐαλία (τῆς ὁποίας ἡγεμόνας εἶναι ὁ ἑκάστοτε διάδοχος) συναπαρτίζουν τό Ἡνωμένο Βασίλειο, διαφωνοῦν σφοδρότατα μέ τό Brexit. Τώρα ἡ πρωθυπουργός τῆς Σκωτίας διαπραγματεύεται μέ τίς Βρυξέλλες ἕνα νέο δημοψήφισμα στήν χώρα της γιά τήν ἀπευθείας συμμετοχή της στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση.
Τό πιό καταπληκτικό ἔγινε μέ τήν Βόρειο Ἰρλανδία. Γιά τόν φόβο τῶν συνεπειῶν τοῦ Brexit, ἀπευθύνθηκε στήν Δημοκρατία τῆς Ἰρλανδίας, μέ τήν ὁποία τήν χώριζαν ἑκατοντάδες αἱματηρῶν ἀναμετρήσεων προτεσταντῶν καί καθολικῶν, γιά τήν σύσταση ἑνιαίου κράτους.
Στήν Ἀγγλία οἱ εὐρωπαϊστές ἔχουν ἀναθαρρήσει. Κάνουν διαδηλώσεις ὑπέρ τοῦ Bremain καί ἔχουν μαζέψει ἤδη ἑκατομμύρια ὑπογραφών γιά ἕνα νέο δημοψήφισμα ὑπέρ τῆς ἐπιστροφῆς στήν Εὐρώπη.
Μέ ὄλα αὐτά ὁ βρετανικός λαός δέν φαίνεται ἱκανός νά ἀντέξη στίς σημερινές σφοδρές κλιματικές ἀναταράξεις, ὁπότε δέν θά ἀργήση νά χάση τήν ταυτότητά του.

Τρίτη 5 Ιουλίου 2016

Γράμμα 652: Αὐτόκλητοι σωτῆρες

 
Γράμμα τοῦ Κέντρου Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν σ’αὐτούς πού θέλουν τήν ἀλήθεια μέ ἀριθμό 652/Τρίτη 05.07.2016
 
Αὐτόκλητοι σωτῆρες
 
Γιοί διάσημων πολιτικών πού δέν θέλουν νά ὑστερήσουν τῶν πατεράδων τους, γίνονται ριζοσπαστικώτεροι ἀπό αὐτούς. Ὁ Τζαίημς Γκάλμπραιηθ, πού δέν ἀντέχει καμμία σύγκριση μέ τόν μακαρίτη τόν πατέρα του, ἔγραψε ἕνα Σχέδιο Ἐξόδου τῆς Ἑλλάδας ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση: Μέ τήν ἔκδοση Νέας Δραχμῆς καί τήν ἀπόσυρση τοῦ Εὐρώ. Με τό κλείσιμο τῶν τραπεζῶν καί τήν ἐπιστροφή μέρους τῶν καταθέσεων ἐλλείψει Νέων Δραχμῶν σέ χαρτονόμισμα μέ ὑποσχετικά. Ὅλα αὐτά μέ παράτολμους συνταγματικά χειρισμούς καί τήν ἀνάθεση στούς ὑπουργούς Ἄμυνας κα Ἐσωτερικῶν τῆς διατήρησης τῆς τάξης ἀπό τήν ἔκρηξη τῆς ἀγανάκτησης τῶν πολιτῶν.
Στό φόντο τῆς εἰκόνας διαφαίνεται μία τελείως ξεπερασμένη σοβιετική δικτατορία.
Ὅταν ἔφερε τό Σχέδιό του ὁ ἀμερικανός καθηγητής τό φυσικό θά ἦταν νά τό πετάξουν στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων. Ἀλλά ἔτυχε νά εἶναι τήν ἴδια ἐποχή ὑπουργός, μέ εὑρύτατες ἁρμοδιότητες στήν διεύθυνση τῆς ἐθνικῆς οἰκονομίας, ὁ φίλος του Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης, ἄλλο ἕνα πρόσωπο πού χαίρεται νά ξεφεύγη ἀπό τήν πραγματικότητα. Ὁ Γκάλμπραιηθ, ὁ Βαρουφάκης καί ἡ γυναῖκα τοῦ τελευταίου ἀπομονώθηκαν γιά νά συγγράψουν τίς λεπτομέρειες τοῦ νέου σχεδίου. Ἀλλά ὁ ἀφανής ἐντολέας τους, πρωθυπουργός Τσίπρας, ἔκρινε πώς τό ἐγχείρημα δέν βγαίνει πέρα καί διέταξε τήν ἐγκατάλειψή του.
Ὁ Γκάλμπραιηθ ὅμως ἐξακολούθησε νά εἶναι ὑπερήφανος γιά τό Σχέδιο του καί τό δημοσίευσε σέ βιβλίο, τό ὁποῖο κάνει πάταγο.