ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ: Αντώνης Δροσόπουλος: Ένας μεγάλος σοσιαλδημοκράτης

(Πηγή άρθρου:

http://new-deal.gr/antonis-drosopoulos-enas-megalos-sosialdimokratis/#ixzz4UCxB3KLQ

on 28/12/2016 at 13:39)

Γνωριστήκαμε τον Μάρτιο του 1979, στην Θεσσαλονίκη. Ήταν η ιδρυτική συνδιάσκεψη του Κόμματος του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (ΚΟΔΗΣΟ), το οποίο είχαν ιδρύσει ο Γιάγκος Πεσμαζόγλου, η Βιργινία Τσουδερού, ο Μπάμπης Πρωτόπαπας και ο Γιώργος Μυλωνάς. Με είχαν εντυπωσιάσει η γνώση και η υπευθυνότητα που απέπνεε ο λόγος του, αλλά και η ορθολογική ανάλυση της πραγματικότητας που διατύπωνε σε κάθε παρέμβασή του.

(click)

Ακραιφνής ευρωπαϊστής και γνώστης της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, ιδιαιτέρως δε της αυστριακής πτυχής της, ο Αντώνης Δροσόπουλος στον ελληνικό πολιτικό χώρο ήταν η μεγάλη εξαίρεση που επιβεβαίωνε τους στρεβλούς κανόνες του. Σε μία εποχή όπου ο λαϊκισμός σάρωνε τα πάντα στην Ελλάδα και ουσιαστικά προετοίμαζε την σημερινή χρεοκοπία της, ο Αντώνης Δροσόπουλος πήγαινε ενάντια στο ρεύμα και, υπό αυτή την έννοια, ήταν πρωτοπόρος.

Για να διαδώσει έτσι την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατική ιδέα, σε μία εποχή όπου το τότε ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Γ. Παπανδρέου την ξόρκιζε και την κατασυκοφαντούσε, ίδρυσε στα τέλη του 1979 το Κέντρο Σοσιαλιστικών Μελετών (ΚΣΜ), που σύντομα έγινε χώρος γόνιμου και ήρεμου προβληματισμού, σε μιαν Ελλάδα που κατρακυλούσε. Από το ΚΣΜ πέρασαν και άφησαν το στίγμα τους σπουδαίες έρευνες. Από τις στήλες της εφημερίδας του προτάθηκαν σοβαρές λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα της χώρας και κυρίως σε αυτά της οικονομίας, της δημόσιας διοίκησης και της ευρωπαϊκής πορεία της Ελλάδας. Στυλοβάτης της εφημερίδας ο Αντώνης Δροσόπουλος, που ήταν και ο κύριος αρθρογράφος της.

Με τον θάνατό του, σε ηλικία 88 ετών, η Ελλάδα χάνει μία ακόμη σοβαρή, υπεύθυνη, μορφωμένη και διορατική προσωπικότητα, που τόσο έχει ανάγκη. Χάνει έναν πραγματικό ευπατρίδη της πολιτικής –που πλέον μετρώνται στα δάχτυλα της μίας χειρός…

Ευχή μου είναι οι φίλοι του Αντώνη Δροσόπουλου, δηλαδή όλοι εμείς που τον γνωρίσαμε και τον βοηθήσαμε στις προσπάθειές του, να συνεχίσουμε. Αντιστεκόμενοι στην παρακμή. Αυτό θα ήθελε και ο φίλος μας που έφυγε.

ΛΕΑΝΔΡΟΣ ΣΛΑΒΗΣ: Αποχαιρετισμός στον Αντώνη

 

Τον Αντώνη τον γνώρισα το φθινόπωρο του 1981, όταν με προτροπή ενός κοινού γνωστού άρχισα να συχνάζω στις δευτεριάτικες συγκεντρώσεις του Κέντρου Σοσιαλιστικών Μελετών, όπου μαζεύονταν και άλλοι φίλοι μας.

Δεν άργησα, ωστόσο, να διαπιστώσω ότι γνωριζόταν καλά και είχε συνυπάρξει με έναν στενό μου συγγενή, αδελφό της μητέρας μου, σε διάφορες σοσιαλδημοκρατικές κινήσεις πριν από την δικτατορία των συνταγματαρχών. Έτσι, βρέθηκε το πρώτο κοινό μας στοιχείο: μας είχε ως ένα σημείο δώσει μαθήματα σοσιαλισμού το ίδιο πρόσωπο. Επιπλέον, με αυτόν τον τρόπο πήρα και τις πρώτες θετικές κρίσεις για το πρόσωπό του, τις οποίες φρόντισε να μην διαψεύσει όλα αυτά τα χρόνια, καθώς η αρχική μου περιστασιακή συμμετοχή στις συγκεντρώσεις του Κ.Σ.Μ. έγινε σιγά-σιγά τρόπος ζωής και έτσι μοιράστηκα μαζί του τα 35 από τα 37 χρόνια της ζωής του Σωματείου. Και τα εύκολα και τα δύσκολα, τα οποία ήταν δυστυχώς περισσότερα.

Υπήρξε ο ακούραστος εργάτης του Κ.Σ.Μ. χωρίς τον οποίο θα ήταν ανέφικτο να επιζήσει αυτό τόσο πολύ. Βρέξει-χιονίσει ήταν παρών στις εκδηλώσεις του και μας παρότρυνε τους υπόλοιπους να ακολουθούμε το παράδειγμά του. Όπως μας είχε εκμυστηρευθεί μια μέρα, για χάρη του Κ.Σ.Μ. είχε παραμελήσει μέχρι και να επιμεληθεί της εκδόσεως της διπλωματικής του εργασίας. Γιαυτό και ήταν αυστηρός με όλους μας οπότε δεν ανταποκρινόμασταν στα καθήκοντά μας. Υπήρξε η “ψυχή” του Κ.Σ.Μ. κι ας μην θέλησε ποτέ να το εξαργυρώσει με τις πιο εντυπωσιακές θέσεις του Διοικητικού του Συμβουλίου. Και τούτο αν και συχνά τον πίεζα να αλλάξει τακτική γιατί θεωρούσα άδικο το να εμφανίζονται άλλοι, με πρώτη και καλύτερη (ή, μάλλον, χειρότερη) την αφεντιά μου, με βαρύγδουπους τίτλους που συσκότιζαν την πραγματικότητα.

Μεθοδικός και ακαταπόνητος έβαζε την σφραγίδα του σε όλες τις μορφές δραστηριότητας του Σωματείου και δε άφηνε τίποτε στην τύχη ακόμα και όταν, με το πέρασμα του χρόνου, οι δυνάμεις του τον εγκατέλειπαν. Παρέμεινε μέχρι το τέλος στις επάλξεις!

Παράλληλα και, ίσως, κυρίως χαρακτηριζόταν και από το ενδιαφέρον του για τον συνάνθρωπό του. Αυτή του η ευαισθησία τον οδήγησε από τα νεανικά του χρόνια τόσο στην υπεράσπιση των πιο αδύνατων μελών της (όπως π.χ. πολιτικων προσφύγων) όσο και στον δρόμο της σοσιαλδημοκρατίας, τον οποίο δεν εγκατέλειψε έκτοτε. Ήταν εντυπωσιακές οι αμφιταλαντεύσεις του και η πικρία του όταν αναγκαζόταν να κάνει επιλογές αντίθετες, φαινομενικά τουλάχιστον, προς τις ιδέες του. Αλλ’, όπως εξηγούσε, δεν ήταν νοητός σοσιαλισμός χωρίς δημοκρατία. Και όταν διέβλεπε πως η προώθηση στοιχείων του πρώτου έθετε σε κίνδυνο την πεμπτουσία της δεύτερης ή, εν πάση περιπτώσει, ανέτρεπε τις απαραίτητες ισορροπίες, δεν δίσταζε να προτάξει την χωρίς εκπτώσεις προάσπιση των δημοκρατικών αξιών. Γιατί ήταν πάνω απ’όλα δημοκράτης, όπως είχε αποδείξει και η στάση του τα χρόνια της δικτατορίας. Τα υπόλοιπα μπορούσαν να περιμένουν.

Για μένα προσωπικά υπήρξε ένας ακόμα “δάσκαλος” και “συμβουλάτορας” με την καλή έννοια του όρου. Όπως, υποθέτω, για όλα τα νεότερά του κατά καιρούς μέλη του Κ.Σ.Μ.

Η απουσία του θα μας είναι αισθητή και το κενό του δυσαναπλήρωτο.

Έχε γειά φίλε Αντώνη! Δεν θα σε ξεχάσουμε.

Κ. ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ: Αντώνης Δροσόπουλος (1928-2016)

(Μεταφορά από την ιστοσελίδα https://www.facebook.com/Kodisoneo/)

 

Την παραμονή των Χριστουγέννων απεβίωσε στο σπίτι του στην Αθήνα μια από τις ευγενέστερες μορφές της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής. Ο Αντώνης Δροσόπουλος. Μαχητής από τα εφηβικά του χρόνια, όταν έδρασε μέσα από τις γραμμές της Εθνικής Δράσης εναντίον των Γερμανών, σπούδασε νομικά και υπηρέτησε στους Λόχους Ορεινών Καταδρομών. Οι διδακτορικές του σπουδές στη Βιέννη τον έφεραν κοντά στη σοσιαλδημοκρατία, πιστός της οποίας υπήρξε σε όλη του τη ζωή. Αυτοεξόριστος τα χρόνια της δικτατορίας, αγωνίστηκε εναντίον της απριλιανής εκτροπής. Οι πατριωτικές και σοσιαλδημοκρατικές του ιδέες τον οδήγησαν στο Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (ΚΟΔΗΣΟ), ενώ αφιέρωσε τις δυνάμεις του στο Κέντρο Σοσιαλιστικών Μελετών, του οποίου υπήρξε η ψυχή από την ίδρυσή του το 1979 ως το τέλος της ζωής του. Όσοι είχαμε την χαρά και την τιμή να τον γνωρίσουμε θα τον θυμόμαστε πάντα, για τη πίστη του στην Πατρίδα, στην ελληνική γλώσσα και στη δημοκρατία, κυρίως όμως για το αριστοκρατικό ήθος με το οποίο περιέβαλλε κάθε του επαφή. Η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη, 27 Δεκεμβρίου 2016, στις έντεκα το πρωί στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Η οικογένειά του παρακαλεί να μη σταλούν λουλούδια. Αν κάποιος επιθυμούσε θα μπορούσε να κάνει μια μικρή δωρεά στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος ή στην Κιβωτό του Κόσμου.

Kostas Hatziantoniou

Ψήφισμα του Δ.Σ.

 

ΨΗΦΙΣΜΑ

 

Σήμερα, Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016, συνήλθε εκτάκτως το Διοικητικό Συμβούλιο του Κέντρου Σοσιαλιστικών Μελετών με αφορμή την αποδημία του

ΑΝΤΩΝΗ ΔΡΟΣΟΠΟΥΛΟΥ

ο οποίος υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Σωματείου και μέλος του Δ.Σ. του από την σύστασή του, και αποφάσισε ομόφωνα τα ακόλουθα:

1.   Να παραστούν τα μέλη του στην κηδεία του εκλιπόντος.

2.   Να εκφράσει τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του εκλιπόντος.

3.   Να καλέσει τα μέλη του να προβούν ατομικά σε δωρεά κατά προτίμηση, σύμφωνα με την επιθυμία της οικογένειας του εκλιπόντος, στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος ή στην Κιβωτό του Κόσμου.

4.   Να αναρτηθεί το παρόν στην ιστοσελίδα του Κ.Σ.Μ.

 

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Ανακοίνωση

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
 

Τό Σάββατο, 24 Δεκεμβρίου 2016, τό πρωί πέθανε ἣρεμα στό σπίτι του ὁ ἀγαπημένος μας Ἀντώνης Δροσόπουλος. Ἡ κηδεία του θά γίνει τήν Τρίτη, 27 Δεκεμβρίου 2016, στίς ἒντεκα τό πρωί στό Πρῶτο Νεκροταφεῖο Ἀθηνῶν.

Ἡ σύντοφος τῆς ζωῆς του, Μίτσα Βουδούρη.

Τά παιδιά του, Σοφία και Κωνσταντῖνος.

Τά ἐγγόνια του, Ἀθηνᾶ, Νίκη καί Χένρικ.

Τά δισέγγονά του, Ἀλεξία και Νῖκος.

Ἡ οἰκογένεια παρακαλεῖ νά μήν σταλοῦν λουλούδια. Ἄν κάποιος ἐπιθυμοῦσε, θά μποροῦσε νά κάνει μιά μικρή δωρεά στήν Ἱστορική καί Ἐθνολογική Ἑταιρεία τῆς Ἑλλάδος ἤ στήν Κιβωτό τοῦ Κόσμου.

¯ ¯ ¯ ¯ ¯ ¯

Ὁ Ἀντώνης γεννήθηκε τό 1928 στήν Ἀθήνα. Στή διάρκεια τῆς κατοχῆς ἔδρασε ἐναντίον τῶν Γερμανῶν μοιράζοντας ἐφημερίδες, γράφοντας στούς τοίχους κ.λπ. Σπούδασε Νομικά καί ἔκανε μέ μεγάλο κέφι τήν στρατιωτική θητεία του στά ΛΟΚ. Ἔκανε ἓνα διδακτορικό στήν Κοινωνιολογία στήν Βιέννη, ὃπου καί γνώρισε καί ἀγάπησε βαθειά τήν Σοσιαλδημοκρατία. Ἂσκησε τήν δικηγορία μέ μικρά διαλείμματα μέχρι τόν Μάρτιο τοῦ 2016. Κατά την διάρκεια της δικτατορίας κατέφυγε στήν Βιέννη καί ἀφιέρωσε τίς δυνάμεις του στόν ἀγῶνα ἐναντίον τῆς Χούντας. Ὑπηρέτησε κατά περιόδους σοσιαλδημοκρατικά κόμματα τῆς Ἑλλάδος (π.χ. την ΣΔΕ-Σοσιαλιστική Δημοκρατική Ένωση) καί τελικά τό ΚΟΔΗΣΟ. Τίς τελευταῖες δεκαετίες ἀφιερώθηκε στό Κέντρο Σοσιαλιστικῶν Μελετῶν, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε ἡ ψυχή ἀπό τήν ἵδρυσή του τό 1979 ὡς τό τέλος τῆς ζωῆς του.